Η Μαρία Κάλλας «εμφανίστηκε» στο Rose Theater- Και ήταν συγκλονιστική

Η Μαρία Κάλλας «εμφανίστηκε» στο Rose Theater- Και ήταν συγκλονιστική

Ηταν θαυμάσιο, αλλά και παράλογο. Παράξενα ελκυστικό, αλλά και όχι σοβαρό, επεσήμανε ο αρθρογράφος της «ΝΥΤ».

Όταν η Μαρία Κάλλας «εμφανίστηκε» επί σκηνής στο Rose Theater στο Lincoln Center της Νέας Υόρκης, την Κυριακή το βράδυ, έμοιαζε λίγο χλωμή, λίγο «φασματώδης», έγραψε πρίν από λίγες ημέρες ο κ. Αnthony Tommasinijan σε κριτική του στην εφημερίδα «New York Times».

Μα πώς εφανίστηκε η Κάλλας στο Rose Theatre; Η «ντίβα της όπερας» μπορεί να έφυγε από τη ζωή στις 16 Σεπτεμβρίου του 1977 όμως, το έργο της ζει και η «επανμεφάνισή της» οφείλεται στο τρισδιάστατο ολόγραμμά της

Το πρόγραμμα εκτός της Μαρίας Κάλλας περιλάμβανε και τον Roy Orbison, ο οποίος πέθανε το 1988.

Η «ΝΥΤ» αναφερόμενη στη Μαρία Κάλλας, τη χαρακτήριζε «αναμφισβήτητα» την σπουδαιότερη τραγουδίστρια του 20ού αιώνα. Οσον αφορά στο ολόγραμμά της, επεσήμανε πως ακτινοβολούσε, μέσα σε ένα σατέν λευκό φόρεμα με μία πλούσια κόκκινη εσάρπα. Οι κινήσεις του, δε, είχαν την παραμικρή λεπτομέρεια των χεριών της καθώς και τις λεπτές εκφράσεις του προσώπου της.

Η φωνή της, από άριες όπως «Carmen» και «Macbeth», προερχόταν από ηχογραφήσεις της Μαρίας Κάλλας, συνοδεία ζωντανής ορχήστρας στο Rose Theater.

Το κοινό, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει μία παράσταση διάρκειας μισής ώρας, από ένα πρόγραμμα το οποίο θα είναι μακροσκελέστερο στην πορεία. Οταν ολοκληρωθεί, από τμήμα της εταιρείας Base Entertainment, θα παρουσιαστεί σε διεθνή περιοδεία που ξεκινά από τον Μάιο στο Τόκιο.

Ηταν θαυμάσιο, αλλά και παράλογο. Παράξενα ελκυστικό, αλλά και όχι σοβαρό, επεσήμανε ο αρθρογράφος της «ΝΥΤ».

Κατά κάποιο τρόπο, είχε το περισσότερο νόημα από κάθε άλλο μουσικό ολόγραμμα που έχει δημιουργηθεί έως τώρα. Περισσότερο από τους θαυμαστές της rock και της hip-hop fans και άλλων ειδών, όπως της οργανικής κλασικής μουσικής, όσοι αγαπούν την όπερα «βλέπουν» στο παρελθόν.

Κάθε ηχογράφηση που έχει κάνει έχει κυκλοφορήσει, επανακυκλοφορήσει, ανανεωθεί, ξανα-ανανεωθεί, πολλές φορές. Η Μαρία Κάλλας μπορεί να είχε απογοητευτεί αν γνώριζε πως ακόμη και οι λιγότερο καλές εμφανίσεις της έχουν νομιμοποιηθεί να κυκλοφορήσουν.

Η καριέρα της προηγήθηκε της εποχής που ταινίες και τηλεόραση άρχισαν τακτικά να «φιλοξενούν» όπερες. Εχουμε ορισμένα καταπληκτικά αποσπάσματα από τη Μαρία Κάλλας επί σκηνής. Καθώς και ένα καταπληκτικό βίντεο στην «Tosca» του Puccini το 1964.

Αλλά δεν υπάρχουν ολόκληρες όπερες από τη σπουδαιότερη τραγουδίστρια-ηθοποιό στην Ιστορία. Η παράσταση με το ολόγραμμα μπορεί να πει κανείς πως γεμίζει λίγο το «κενό» αυτό. Η φωνή της όπερας και αυτή η μορφή της τέχνης, μπορεί να τη νιώθει κάποιος τόσο εύθραυστη. Ποιος καλύτερος τρόπος από το να αναπαραστήσει κανείς αυτό το στοιχείο, αναβιώνοντας το κατά κάποιον τρόπο, από ένα ολόγραμμα;

Μετά την περιγραφή της παράστασης, ο αρθρογράφος, αναρωτιέται «αλλά ποιο το νόημα αυτού του θεάματος; Ποιος υποτίθεται ότι θα αποτελέσει το κοινό;» για να απαντήσει ο ίδιος:

Η Μαρία Κάλλας, ένα σύμβολο της κομψότητας, παραμένει μαγευτική, πέρα από τους θαυμαστές της όπερας. Ισως το ολόγραμμα να μυήσει ορισμένους νέους στην απίστευτη καλλιτεχνία της. Θα συνιστούσα στον καθένα να ακούσει την εκτεταμένη δισκογραφία της. Οπως πολλοί ακόμη σήμερα, την αγαπούσα χωρίς να την έχω δει ζωντανή. Αυτό το ολογραφικό φάσμα, προκάλεσε παράξενο ενθουσιασμό…