Υπάρχει ένας βέλτιστος τρόπος δόμησης της εργάσιμης ημέρας – και δεν είναι το οχτάωρο

Υπάρχει ένας βέλτιστος τρόπος δόμησης της εργάσιμης ημέρας – και δεν είναι το οχτάωρο
Photo:

Γιατί η οκτάωρη εργάσιμη ημέρα είναι μια ξεπερασμένη και αναποτελεσματική προσέγγιση της εργασίας.

του Dr. Travis Bradberry, Quartz at Work

Η οκτάωρη εργάσιμη ημέρα είναι μια ξεπερασμένη και αναποτελεσματική προσέγγιση της εργασίας. Εάν θέλετε να είστε όσο το δυνατόν πιο παραγωγικοί, πρέπει να αφήσετε αυτό το …λείψανο και να υιοθετήσετε μια νέα προσέγγιση.

Η οκτάωρη εργάσιμη ημέρα δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της βιομηχανικής επανάστασης σε μια προσπάθεια να μειωθεί ο αριθμός ωρών χειρωνακτικής εργασίας που οι εργαζόμενοι ήταν αναγκασμένοι να δουλεύουν στο εργοστάσιο. Αυτή η εξέλιξη αποτέλεσε μια πιο ανθρώπινη προσέγγιση στην εργασία πριν από διακόσια χρόνια, αλλά δεν έχει και μεγάλη σχέση με τα τωρινά δεδομένα.

Όπως και οι πρόγονοί μας, καλούμαστε να έχουμε εργάσιμες ημέρες 8 ωρών, δουλεύοντας σε μεγάλες και συνεχείς χρονικές περιόδους με λίγα ή καθόλου διαλείμματα. Και κάπως έτσι οι περισσότεροι άνθρωποι καταλήγουν να εργάζονται ακόμη και κατά την ώρα του γεύματός τους!

Αυτή η απαρχαιωμένη προσέγγιση στην εργασία δεν μας βοηθά• για την ακρίβεια, μας κρατάει πίσω.

Ποιος είναι λοιπόν ο καλύτερος τρόπος για να δομήσετε τη μέρα σας;

Μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα από τον όμιλο Draugiem χρησιμοποίησε μια εφαρμογή πληροφορικής για την παρακολούθηση των συνηθειών των εργαζομένων στη δουλειά. Συγκεκριμένα, η εφαρμογή μέτρησε πόσο χρόνο ξόδευαν οι άνθρωποι σε διάφορα καθήκοντα και το συνέκριναν με τα επίπεδα παραγωγικότητάς τους.

Κατά τη διαδικασία μέτρησης της δραστηριότητας των εργαζομένων, οι ερευνητές κατέληξαν σ’ ένα συναρπαστικό εύρημα: η διάρκεια της εργάσιμης ημέρας δεν είχε μεγάλη σημασία. Αυτό που είχε σημασία ήταν πώς οι άνθρωποι δομούσαν την ημέρα τους. Συγκεκριμένα, οι άνθρωποι που φρόντιζαν να κάνουν σύντομα διαλείμματα ήταν πολύ πιο παραγωγικοί από αυτούς που εργάζονταν για περισσότερη ώρα.

Ο ιδανικός λόγος εργασίας/διαλλείματος ήταν 52 λεπτά εργασίας ακολουθούμενα από 17 λεπτά ανάπαυσης. Οι άνθρωποι που διατήρησαν αυτό το πρόγραμμα είχαν ένα μοναδικό επίπεδο εστίασης στη δουλειά τους. Για περίπου μια ώρα κάθε φορά, ήταν 100% αφοσιωμένοι στο έργο που έπρεπε να ολοκληρώσουν. Δεν έλεγχαν το Facebook κάθε λίγο και λιγάκι, ούτε τσέκαραν τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου τους.

Κι όταν αισθάνονταν κόπωση (μετά από περίπου μία ώρα), έκαναν σύντομα διαλείμματα, κατά τη διάρκεια των οποίων αποστασιοποιούνταν πλήρως από τη δουλειά τους. Αυτό τους βοήθησε να «βουτήξουν» ξανά, αναζωογονημένοι, σε άλλη μια παραγωγική ώρα εργασίας.