Η Εποχή των Μονόκερων φτάνει στο τέλος της

της Έριν Γκρίφιθ

Ύστερα από χρόνια αποφυγής των χρηματιστηριακών αγορών, η Silicon Valley έπαθε ξαφνικά πυρετό αρχικών δημόσιων προσφορών. Το επιτυχημένο ντεμπούτο της Snap μαζί με καλές πρώιμες αποδόσεις από τη MuleSoft και την Okta έχουν κάνει τους επενδυτές τόσο στη Wall Street όσο και στην Καλιφόρνια να βγάζουν επιφωνήματα ενθουσιασμού.

Μάλιστα, ένας venture capitalist έφτασε να δηλώσει στο CNBC ότι «φέτος μπορεί να είναι μια από τις καλύτερες χρονιές για την αγορά αρχικών δημόσιων προσφορών από την έκρηξη του dotcom μέχρι σήμερα». Ίσως είναι η πρώτη φορά που κάποιος αναφέρεται στη φούσκα της τεχνολογίας του 1999-2000 ως πηγή έμπνευσης.

Προσοχή, όμως: οι εξωφρενικές αποτιμήσεις δεν είναι το μόνο πράγμα που οι σημερινοί υποψήφιοι έχουν κοινό με τους προδρόμους τους της εποχής της dot-βόμβας. Το άλλο κοινό τους χαρακτηριστικό; Χάνουν πολλά χρήματα.

Η Snap, η οποία είχε ζημιές 515 εκατομμυρίων δολαρίων πέρυσι αλλά αποτιμάται σήμερα στα 24,5 δισεκατομμύρια δολάρια είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Και εταιρείες τεχνολογίας όπως οι Cloudera, Okta και MuleSoft κατέγραψαν απώλειες 187, 83,5, και 50 εκατομμυρίων δολαρίων αντίστοιχα.

Και όπως το 1999, η απουσία κερδών δεν συνιστά πρόβλημα. Την πρώτη μέρα διαπραγμάτευσης, η μετοχή της Okta αυξήθηκε κατά 38%. Οι χρηματιστηριακοί επενδυτές κάνουν σαν τρελοί για ένα αφήγημα ανάπτυξης (οποιασδήποτε ανάπτυξης!) και αυτές οι εξωφρενικά αποτιμημένες εταιρείες τούς δίνουν ακριβώς αυτό.

Στο παρελθόν, εάν ρωτούσες τον CEO μιας ‘hot’ startup εάν ήταν διατεθειμένος να βάλει την επιχείρηση στο χρηματιστήριο, θα σου έλεγε «Γιατί;».

Για τα λεφτά; Δεν τα χρειάζονταν. Τα λογής επενδυτικά funds κρατούσαν τις νεοφυείς επιχειρήσεις γεμάτες με ζεστό χρήμα.

Για την προσοχή; Δεν τη χρειάζονταν επίσης. Οι αποτιμήσεις ύψους δισεκατομμυρίων δολαρίων και η συμμετοχή στο κλαμπ των «μονόκερων» τούς εξασφάλιζαν περίσσεια προσοχή.

Και βέβαια, την ίδια στιγμή υπήρχαν πολλοί λόγοι για να μην προβεί μια επιχείρηση σε αρχική δημόσια προσφορά: για τους ιδρυτές, η εισαγωγή στο χρηματιστήριο μεταφραζόταν σε απώλεια ιδιοκτησιακού μεριδίου και στην πληρωμή τεράστιων τραπεζικών χρεώσεων για τούτο το …προνόμιο. Κι αν κάποιος εργαζόμενος τουΐταρε κάτι χαζό ή αν η εταιρεία έχανε την πρόβλεψη κερδοφορίας, η επιβράβευση θα ήταν η καταβαράθρωση της τιμής της μετοχής.

Κι όμως, ο «αγωγός» χρήματος της αρχικής δημόσιας εγγραφής μοιάζει ισχυρότερος παρά ποτέ για τις εταιρείες τεχνολογίας. Ένας λόγος είναι ότι δεν υπάρχουν πλέον τόσοι πολλοί αγοραστές διατεθειμένοι να ανεχθούν μεγάλες ζημιές από μονόκερους. Κάποιοι ιδρυτές έχουν προσπαθήσει να πουλήσουν τις νεοφυείς επιχειρήσεις τους και δεν βρίσκουν αγοραστές διατεθειμένους να πληρώσουν τις «φουσκωμένες» αποτιμήσεις τους. Και κάποιοι επενδυτές έχουν αρχίσει να χάνουν την υπομονή τους περιμένοντας μια απόδοση για την επένδυσή τους.

Για τους τακτικούς επενδυτές, όλο αυτό σημαίνει ότι μπορούν πλέον να έχουν ένα κομμάτι της πίτας των υψηλής ανάπτυξης νεοφυών επιχειρήσεων, και όλα τα ρίσκα και τις ανταμοιβές που συνοδεύουν την πίτα αυτή. Για τις startup, σημαίνει περισσότερη δημοσιοποίηση στοιχείων και, άρα, ίσως και περισσότερη διαφάνεια.

Πάνω απ’ όλα, όμως, η τάση αυτή εκφράζει μια τεράστια μεταστροφή στον κόσμο της τεχνολογίας. Η Εποχή των Μονόκερων μάλλον φτάνει στο τέλος της.