Παρατείνεται για έκτη φορά η κατάσταση έκτακτης ανάγκης στη Γαλλία
Η ισχύς των έκτακτων μέτρων αναμένεται πλέον να κλείσει δύο συνεχόμενα έτη.
Η γαλλική εθνοσυνέλευση με ψήφους 137 υπέρ και 13 κατά, ενέκρινε την Πέμπτη για έκτη φορά την χρονική παράταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης έως την 1η Νοεμβρίου, όποτε και το κοινοβούλιο θα συζητήσει μια νέα νομοθεσία για την εθνική ασφάλεια.
Οι βουλευτές του Ζαν-Λικ Μελανσόν και του κομμουνιστικού κόμματος ήταν οι μόνοι που καταψήφισαν το μέτρο, αποδοκιμάζοντάς το, θεωρώντας το επικίνδυνο για τις πολιτικές ελευθερίες.
Το μέτρο υιοθετήθηκε έπειτα από τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου του 2015 στο Παρίσι που είχαν αποτέλεσμα 130 νεκρούς και τουλάχιστον 350 τραυματίες.
Η αδιάλειπτη διάρκεια επιβολής του, που λήγει στις 15 Ιουλίου, αποτελεί την μεγαλύτερη έπειτα από την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που είχε επιβληθεί κατά τη διάρκεια του πολέμου της Αλγερίας.
Οργανώσεις προάσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων επικρίνουν το μέτρο, υποστηρίζοντας ότι καταπατά τα ατομικά δικαιώματα και υπονομεύει το κράτος δικαίου.
«Η ελευθερία και η ασφάλεια δεν αλληλοαποκλείονται» δήλωσε στο κοινοβούλιο ο υπουργός Εσωτερικών Ζεράρ Κολόμπ. «Όταν ενισχύεις την ασφάλεια, δεν αφαιρείς πολιτικές ελευθερίες, τις διατηρείς και μερικές φορές τις βελτιώνεις», πρόσθεσε, σημειώνοντας ότι: «η τρομοκρατική απειλή εξακολουθεί να βρίσκεται σε εξαιρετικά ψηλά επίπεδα».
Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης επιτρέπει στην αστυνομία να διενεργεί κατ’ οίκον έρευνες, να συλλαμβάνει πολίτες χωρίς την αρχική έγκριση των δικαστικών αρχών, ενώ χαλαρώνει τους περιορισμούς στις αρχές για να παρακολουθούν ηλεκτρονικούς υπολογιστές και τηλεφωνικές επικοινωνίες.
Η γαλλική κυβέρνηση έχει παρουσιάσει ένα σχέδιο νόμου για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας με το οποίο ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν επιθυμεί να αντικαταστήσει τις προσωρινές εξουσίες της κατάστασης έκτακτης ανάγκης.
Το νομοσχέδιο προβλέπει την εκχώρηση εκτεταμένων εξουσιών στην αστυνομία για να σταματά και να ερευνά άτομα ή να διενεργεί κατ’ οίκον έρευνες και εκχωρεί σε αξιωματούχους μεγαλύτερη ευχέρεια για να αποφασίζουν πότε θα επικαλεστούν έναν κίνδυνο τρομοκρατίας ως δικαιολογία για περιορισμούς ελευθεριών.
