Παύλος Γιαννακόπουλος: Iστορίες μιας απίθανης ζωής

Παύλος Γιαννακόπουλος: Iστορίες μιας απίθανης ζωής

Η ξέφρενη πορεία του 88χρονου είναι larger-than-life και το People κάνει στάσεις στις ιστορίες που την καθόρισαν!

Από τον Γιώργο Πράτανο

Για περίπου μισό αιώνα συνέδεσε το όνομά του με το «τριφύλλι», ενώ ήταν ο δημιουργός μιας εταιρίας κολοσσού. Η ξέφρενη πορεία του 88χρονου είναι larger-than-life και το People κάνει στάσεις στις ιστορίες που την καθόρισαν!

«Θα είσαι για πάντα ο Παύλος μας. Θα είμαστε για πάντα τα παιδιά σου. Αθάνατος». Το πανό είναι το μοναδικό κρεμασμένο στα κάγκελα του ΟΑΚΑ, πράγμα ασυνήθιστο, αφού είθισται να μην υπάρχει πόντος κάγκελου σε δημόσια θέα, ειδικά σε ματς της σειράς των τελικών, ειδικά όταν παίζει απέναντι στον αιώνιο αντίπαλό του. Η ατμόσφαιρα είναι βαριά, τα πρόσωπα στις κερκίδες σκυθρωπά, ένα κάθισμα γνώριμο παραμένει άδειο και στη συνέχεια γεμίζει με λουλούδια. Οι παίκτες των «Πρασίνων» ανεβαίνουν στις κερκίδες για να αφήσουν κι εκείνοι ένα λουλούδι στο κάθισμα όπου πλέον φιλοξενεί ένα μεγάλο κάδρο με τη φωτογραφία του κατόχου της. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος, ίσως ο πιο επιτυχημένος παράγοντας του ευρωπαϊκού μπάσκετ (κατέκτησε 29 τρόπαια, 6 ευρωπαϊκά, 1 διηπειρωτικό, 13 Πρωταθλήματος και 9 Κυπέλλου Ελλάδας) είχε αφήσει την τελευταία του πνοή τα ξημερώματα της προηγούμενης Κυριακής, 8/6/2018, ακριβώς 47 χρόνια μετά την επίσημη ένταξή του στην ομάδα που λάτρεψε, ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου.

Τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν δεν είχαν σταθεί ικανά να αποτρέψουν την παρουσία του στην περσινή φιέστα τίτλου, πριν από 363 ημέρες. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος, φανερά συγκινημένος, φανερά καταβεβλημένος, έμπαινε για τελευταία φορά στο γήπεδο όπου δόξασε τον Παναθηναϊκό και αποθεώθηκε από τους συνοπαδούς του, υποβασταζόμενος από τη σύζυγό του, Δέσποινα. Ήταν 12 Ιουνίου 2017.
Αυτό είναι το δεύτερο πλήγμα στην πανίσχυρη οικογένεια Γιαννακόπουλου, καθώς στις 29 Απριλίου του 2018 είχε φύγει ο Κώστας, ο τρίτος αδελφός της οικογένειας.

Ο αντίκτυπος μιας απώλειας

Η είδηση του θανάτου κυριάρχησε στα πρωτοσέλιδα του τύπου, ενώ βρήκε θέση και στα διεθνή media (AssociatedPress, Daily Mail, El Mundo Deportivo, NBA.com). Οι φίλοι και οι άνθρωποι που στέκονταν απέναντί του ενώθηκαν υπό το μέγεθος μιας απώλειας και τον αποχαιρέτησαν με τα καλύτερα λόγια, εξυμνώντας την προσφορά του στον αθλητισμό και την επιχειρηματικότητα. Οι ιστορίες αποτυπώθηκαν με μελάνι στο χαρτί και με χτυπήματα των πλήκτρων στο διαδίκτυο. Ιστορίες πολλές, προσωπικές, χαρακτηριστικές του φλογερού ταμπεραμέντου του ως οπαδού, του οραματιστή επιχειρηματία, του ευαίσθητου ανθρώπου: Από το πώς βρέθηκε στο νοσοκομείο για να βοηθήσει τους οπαδούς του… Ολυμπιακού, που είχαν διακομιστεί από το Καραϊσκάκης αμέσως μετά την πτώση της Θύρας 7, μέχρι τη βοήθεια που προσέφερε αδιαπραγμάτευτα σε όποιον του τη ζητούσε. Ο ίδιος φερόταν με τον ίδιο σεβασμό στον νεοπροσληφθέντα υπάλληλο και στον εκάστοτε επιχειρηματία με τον οποίον είχε επαγγελματικές σχέσεις. Έδινε το τηλέφωνο στους αθλητικούς συντάκτες και συζητούσε τα πάντα, ακόμη και όταν διαφωνούσε μαζί τους.

Ο χαρακτήρας του «νικητή» που τον συνόδευε από τις επιχειρηματικές ενασχολήσεις του, δεν θα μπορούσε να κλειδώνεται στο γραφείο του στη ΒΙΑΝΕΞ. Φυσικά και τον συνόδευε στις κερκίδες εκεί όπου χτυπιόταν, έβριζε ή και σε ορισμένες περιπτώσεις μπούκαρε στον αγωνιστικό χώρο κάθε που θεωρούσε πως ένας διαιτητής αδικεί την ομάδα του. Ο παρορμητισμός είναι άλλωστε ένα χαρακτηριστικό της οικογένειας Γιαννακόπουλου.

«Είναι κάτι για το οποίο έχω μετανιώσει» δήλωνε χρόνια μετά με τον αδελφό του Θανάση να επισημαίνει πως «έχει να κάνει με το DNA της οικογένειας».

Μπάσκετ, ποιο μπάσκετ;
Κι όμως, όταν το 1987 αναλάμβανε το μπάσκετ του Παναθηναϊκού οι γνώσεις του περιοριζόταν στα βασικά: Νικάει η ομάδα που θα βάλει τα περισσότερα καλάθια. Το μεγάλο του απωθημένο ήταν να βρεθεί στο τιμόνι του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού, αλλά ενώ έφτασε πολύ κοντά, από το νερό της πηγής ήπιε η οικογένεια Βαρδινογιάννη, τελικά. Ωστόσο, ο Παύλος Γιαννακόπουλος βοηθούσε οικονομικά όλα τα αθλητικά τμήματα του συλλόγου.

Όταν ανέλαβε τον Παναθηναϊκό ζήτησε από τον Richard Dukeshire τότε προπονητή της ομάδας να φέρει έναν παίκτη από το NBA, που τον είδε και του άρεσε πολύ, αλλά δεν θυμόταν το όνομά του. Όταν ο έκπληκτος προπονητής συνειδητοποίησε ότι εννοούσε έναν από τους κορυφαίους μπασκετμπολίστες όλων των εποχών, τον Magic Johnson, γέλασε με την καρδιά του, πριν του εξηγήσει πως παίκτες τέτοιου μεγέθους δεν αφήνουν ποτέ το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Κάποια χρόνια αργότερα ήταν η σειρά του Γιανακόπουλου να γελάσει, ανακοινώνοντας πως ένας από τους κορυφαίους αθλητές του ΝΒΑ θα φορέσει τη φανέλα με το τριφύλλι. Το όνομά του Dominique Wilkins και ο «σεισμός» που προκάλεσε η είδηση στις δύο άκρες του Ατλαντικού ήταν απολύτως δικαιολογημένος. Όπως και τα 3,5 εκ. δολάρια που εισέπραττε ετησίως. Εκείνος ανταπέδωσε βοηθώντας τον Παναθηναϊκό να κατακτήσει τον πρώτο ευρωπαϊκό του τρόπαιο.

Ήταν τέτοιος ο ενθουσιασμός του για τη σπουδαία μεταγραφή που πήρε τηλέφωνο ο ίδιος στον ΑΝΤ1 για να γνωστοποιήσει τη συμφωνία. «Ο αθλητής Ουίλκινς υπέγραψε συμβόλαιο διετούς διάρκειας με τον Παναθηναϊκό. Είναι μια μεγάλη μέρα για την Ελλάδα, για όλους τους φίλους του Παναθηναϊκού. Χρόνια πολλά!». Ναι, στο τέλος της κουβέντας ευχήθηκε «χρόνια πολλά», χωρίς να είναι κάποια γιορτή. Για όλους τους άλλους. Για τον ίδιο ήταν!

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αποχαιρέτησε τον ηγέτη του Παναθηναϊκού με ένα tweet: «Αντίο στον Παύλο Γιαννακόπουλο. Τον άνθρωπο, τον επιχειρηματία, τον αθλητικό παράγοντα άλλου τύπου, τον θεμελιωτή του μεγάλου μπασκετικού Παναθηναϊκού. Αφήνει ένα τεράστιο κενό στον ελληνικό αθλητισμό και στις καρδιές όσων ξέρουν να εκτιμούν τη σεμνότητα & την ανιδιοτελή προσφορά». Θα μπορούσε να διηγηθεί και ο ίδιος μια ιστορία προσωπική με πρωταγωνιστή τον Παύλο. Το έκανε ο φίλος του, δημοσιογράφος, Θανάσης Ασπρούλιας -17χρονος αθλητής του μπάσκετ τότε, στο site sdna.gr

Ήταν τρεις οι φίλοι και είχαν πάει να παρακολουθήσουν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα της ομάδας στο ΟΑΚΑ. Όταν τελείωσε πήγαν με τα πόδια στη στάση του λεωφορείου στην Κηφισίας, εκεί που είχαν μαζευτεί πολλοί οπαδοί του τριφυλλιού. Ξαφνικά, σταμάτησε μια Mercedes μπροστά του. Ο συνοδηγός άνοιξε το παράθυρό του, «σπίτι σου πας Θανάση μου;». Ήταν ο Παύλος Γιαννακόπουλος που είχε δει τον αθλητή του μικρού τμήματος μπάσκετ της ομάδας του και προσφέρθηκε να τον πάει στο σπίτι του, αλλά εκείνος δεν ήθελε να αφήσει την παρέα του να περιμένει στη στάση, οπότε ο επίμονος Παύλος του είπε να μπουν και οι τρεις πίσω. «Μπήκαμε… Και σε όλη τη διαδρομή ο Παύλος Γιαννακόπουλος που είχε μαζέψει τρία 16-17χρονα παιδιά από τη στάση, μιλούσε μελιστάλαχτα στον καθένα ξεχωριστά για το διάβασμα, για το μπάσκετ, για τη ζωή. Μέχρι που ήρθε η ώρα να μας αφήσει… “Συγγνώμη παιδιά μου… Πανόρμου είπατε ότι μένετε ε; Σας πειράζει να σας αφήσω εδώ, για να συνεχίσω πιο κάτω;”. Ήμασταν στη γωνία Αλεξάνδρας και Κηφισίας, δηλαδή 200 μέτρα μακριά από το σπίτι» διηγείται ο δημοσιογράφος.

Ο Αυτοδημιούργητος Αυτοκράτορας

Πριν χτίσει την Παναθηναϊκή αυτοκρατορία, ο Παύλος Γιαννακόπουλος έπρεπε να χτίσει άλλη μία, ρισκάροντας όχι χρήματα –όπως στην περίπτωση της αγαπημένης του ομάδας, αλλά τη ζωή του. Το μεγάλο του στοίχημα ήταν η συνέχεια της μικρή φαρμακευτική εταιρίας που είχε συστήσει ο πατέρας του, η οποία είχε ξεκινήσει από ένα απλό φαρμακείο. Διέθετε το όραμα, την επαγγελματική στρατηγική και τα δύο αδέλφιά του τα οποία ήταν αφοσιωμένα σε εκείνον όταν έμπαινε στον επιχειρηματικό στίβο. Κατάφερε να κάνει συμφωνίες με τις μεγαλύτερες φαρμακοβιομηχανίες παγκοσμίως και να γίνει ο αποκλειστικός εισαγωγέας τους. Δεν έμεινε σε αυτές τις συμφωνίες, μόνο… Πήρε και ρίσκα. Όταν το ΠΑΣΟΚ ερχόταν στην εξουσία το 1981 οι ξένες πολυεθνικές του φαρμάκου εγκατέλειπαν την Ελλάδα, φοβούμενες μια «σοβιετοποίηση» της χώρας. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος είδε τότε την ευκαιρία: Όχι μόνο παρέμεινε, αλλά αγόρασε και τις εγκαταστάσεις τους. Η ΒΙΑΝΕΞ ήταν σε λίγα χρόνια ένας κολοσσός στο πεδίο της δραστηριότητάς της.

Σε όλη αυτή τη larger-than-life διαδρομή, εκτός των αδελφών του, ο Παύλος Γιαννακόπουλος στεκόταν πάντοτε διακριτικά δίπλα του η σύζυγός του, Δέσποινα, και φυσικά ο γιος του, Δημήτρης. Εκείνος που πλέον επωμίζεται μια βαριάς κληρονομιάς: Να διατηρήσει αλώβητη την παρακαταθήκη που αφήνει πίσω ο πατέρας του: Την καθολική αναγνώριση από φίλους κι εχθρούς. Κι αυτό μερικές φορές είναι άδικο για ένα παιδί!

Πηγή: Peoplegreece.com