Θέσεις εργασίας υπάρχουν!

Η κρίση της τελευταίας πενταετίας έχει πλήξει καίρια τον παραγωγικό ιστό της χώρας. Ενώ το πολιτικό σύστημα αγωνίζεται να διατηρήσει αλώβητο το αδηφάγο Δημόσιο, ο παραγωγικός ιδιωτικός τομέας υφίσταται φορολογική καταιγίδα, στην οποία δεν μπορεί να ανταποκριθεί, με επακόλουθο τη συνεχή του συρρίκνωση. Η σημερινή κατάσταση συνοψίζεται σε ανεργία πάνω από 28%, συνεχές κλείσιμο επιχειρήσεων, δηλαδή, από-επένδυση, απουσία νέων επενδυτικών προτάσεων και έλλειψη προσφορών για ιδιωτικοποιήσεις. Το σπιράλ ύφεσης και εταιρικών ζημιών της τελευταίας πενταετίας έχει οδηγήσει τα εταιρικά κέρδη σε απίστευτα χαμηλά επίπεδα και τη φορολογία νομικών προσώπων σε επίσης πρωτοφανώς χαμηλούς αριθμούς, της τάξης των 700 εκατ. ευρώ. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το μέγεθος των ζημιών έχει αυξηθεί δραματικά σε όλους τους κλάδους της Ελληνικής οικονομίας.

Πρόβλημα = Ανεργία & Ανάπτυξη
Ο μόνος τρόπος να βγούμε από το σημερινό αδιέξοδο είναι να σταματήσει το κλείσιμο επιχειρήσεων, αλλά και να προσελκυστούν μαζικές επενδύσεις, οι οποίες θα ρίξουν την ανεργία, θα εισαγάγουν καινοτομία και θα αναδείξουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας. Πώς θα γίνει όμως αυτό, με την απίστευτη γραφειοκρατία, τη δαιδαλώδη και συνεχώς τροποποιούμενη νομοθεσία, με τη διαφθορά και τα συνεχή εμπόδια προς την επιχειρηματικότητα;

Ιδιαίτερα για το μείζον κοινωνικό πρόβλημα της ανεργίας ας αντιληφθούμε επιτέλους ότι το δημόσιο είτε δε πρέπει, αλλά κυρίως δε θα μπορεί , τα επόμενα 5 – 10 χρόνια να δημιουργεί θέσεις εργασίας. Συνεπώς όλη η προσπάθεια θα πρέπει να κατευθυνθεί προς την διευκόλυνση του ιδιωτικού τομέα να δημιουργήσει θέσεις εργασίας.

Θα μπορούσαμε να προτείνουμε δυο εναλλακτικές προτάσεις, οι οποίες έχουν κατά καιρούς ακουστεί, όμως έχουν αξιοσημείωτα μειονεκτήματα:

1) Θεσμοθέτηση Ζωνών Ελεύθερου Εμπορίου. Συγκεκριμένες περιοχές δηλαδή, όπου οι επενδύσεις που θα γίνουν θα τελούν υπό ευνοϊκό φορολογικό, ασφαλιστικό, ή ακόμα και ειδικό καθεστώς απονομής δικαιοσύνης για συγκεκριμένη διάρκεια (π.χ. δέκα χρόνια). Η ισχύουσα νομοθεσία δίνει κάποια τέτοια βάση, αλλά η πρόταση αυτή θα δημιουργούσε προβλήματα που σχετίζονται κυρίως με την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία, αλλά και μικροπολιτικό ανταγωνισμό μεταξύ των Περιφερειών για το ποια θα εξασφαλίσει το ειδικό καθεστώς.

2) Θεσμοθέτηση πλήρους αφορολόγητου καθεστώτος για κάθε νέα επένδυση για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (π.χ. δέκα χρόνια). Η πρόταση αυτή θα μπορούσε να αποτελέσει ισχυρό κίνητρο για προσέλκυση επενδύσεων, πλην όμως δεν μπορεί εύκολα να αποφύγει την περίπτωση κλεισίματος επιχειρήσεων και άμεσου ξανα-ανοίγματος, προκειμένου να επωφεληθούν της αφορολόγητης περιόδου.

Η σημερινή, ισχαιμική, αποδοτικότητα της φορολογίας νομικών προσώπων, σε συνδυασμό με τα προβλήματα των δυο εναλλακτικών προτάσεων που αναφέρθηκαν, δημιουργεί ένα παράθυρο ευκαιρίας για μια ακόμα πιο ριζοσπαστική πρόταση: την ολική κατάργηση της φορολογίας οποιωνδήποτε νομικών προσώπων για μια πενταετία.

Διαβάστε ακόμη: Υπάρχουν λεφτά για να ξεκινήσεις τη δική σου εταιρεία!

Τρόπος εφαρμογής
Η πρόταση έχει τα εξής χαρακτηριστικά:

– Εφαρμόζεται άμεσα. Αρκεί μια ανακοίνωση, ότι π.χ. από 1/7/2014 οι συντελεστές φορολογίας εταιρικών κερδών ορίζονται στο 0% για μια πενταετία.

– Η «φορολογική τρύπα» είναι σχετικά μικρή. Ως τάξη μεγέθους, συγκρίνεται με την ετήσια χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων ΔΕΗ και ΟΤΕ (1,1 δισ. ευρώ) ή με το 13% της ετήσιας δαπάνης για συντάξεις σε συνταξιούχους κάτω των 65 ετών (9 δισ. ευρώ).

– Η πραγματική επίπτωση στα φορολογικά έσοδα μπορεί από τον δεύτερο ή τρίτο χρόνο να είναι θετική: η αύξηση των επενδύσεων θα επιφέρει αύξηση εμμέσων φόρων, ενώ οι προσλήψεις και η μισθοδοτική δαπάνη θα αυξήσουν αντίστοιχα τη συνολική φορολογία φυσικών προσώπων.

– Το μη μετρήσιμο κέρδος είναι τεράστιο: εισαγωγή τεχνογνωσίας, ανακοπή του μεταναστευτικού ρεύματος των νέων, κίνηση της οικονομίας.

Στη παρούσα φάση τολμηρές αποφάσεις έχουν πιθανότητες να δώσουν αποτελεσματικές λύσεις. Πρέπει να σταματήσει η φοβία και ο λαϊκισμός απέναντι στους ανθρώπους που επιχειρούν. Είναι αλήθεια ότι έχουμε βιώσει χείριστα παραδείγματα κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας και ιδιωτικών ολιγοπωλίων. Όμως πως αυτό το άλλοθι βοηθάει τη λύση του σημερινού αδιεξόδου;

Ας μη λησμονούμε ποτέ, ότι πρώτα πρέπει να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας, μετά να μετρήσουμε τον παραγόμενο πλούτο και τέλος να επιλέξουμε το βέλτιστο φορολογικό μίγμα. Και πάντως να μην ασχολούμαστε με την αναδιανομή του πλούτου πριν ενδιαφερθούμε για την παραγωγή του.

Ας τολμήσουμε.

(Ο Πάνος Μιχαλόπουλος είναι συνιδρυτής και πρόεδρος των εταιρειών HELLASTAT A.E., ARK-ANALYTICS AG, HELAEA ΕΠΕ και αρθρογράφος του Fortune).