«Time’s Up» και στον αυστηρό κόσμο της όπερας
Το κίνημα κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης «Time's Up» κάνει την εμφάνισή του και στην όπερα.
Ήρθε ο καιρός να υποχωρήσουν και οι αυστηρές παραδόσεις του κόσμου του λυρικού θεάτρου στα νέα δεδομένα: Το κίνημα κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης «Time’s Up» κάνει την εμφάνισή του και στην όπερα.
Ο Μάικλ Φαμπιάνο, τενόρος, αυτόν τον καιρό τραγουδά Δούκα της Μάντοβα, στο ανέβασμα του «Ριγκολέτο» του Βέρντι, στο Royal Opera House, στο Λονδίνο, σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Μακβίκαρ. Και, σύμφωνα με τη The Daily Telegraph, αρνήθηκε να παίξει βίαιες, σεξουαλικά, σκηνές, υποστηρίζοντας πως ακόμα και μια όπερα της οποίας η ιστορία τοποθετείται 500 χρόνια πριν μπορεί να προσαρμοστεί ώστε να αρμόζει στη σύγχρονη κοινωνία.
«Ο Μακβίκαρ είναι ένας από τους μεγάλους σκηνοθέτες της εποχής μας. Και όταν το 2001 πρωτοανέβηκε ο “Ριγκολέτος” του, ήταν σπουδαίος» υπογράμμισε ο Φαμπιάνο στον δικτυακό τόπο της βιομηχανίας του θεάτρου WhatsOnStage.
«Στη σημερινή εποχή της επίθεσης και παρενόχλησης – με θύματα γυναίκες – νομίζω ότι είναι λίγο ενοχλητικός. Όταν έχουμε να κάνουμε με παραγωγές όπερας, μπορούμε να είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί όσον αφορά το τι συμβαίνει στην κοινωνία μας. Ακόμη κι αν ετοιμάζουμε μια παραγωγή της οποίας η ιστορία συμβαίνει 500 χρόνια πριν. Υπήρξαν στιγμές που μου ζητήθηκε να κάνω, επί σκηνής, πράγματα με γυναίκες που ήταν… έντονα. Αντιστάθηκα, και ζήτησα να κάνω τον Δούκα έναν χαρακτήρα που, βεβαίως, είναι σκοτεινός, αλλά που επίσης αμφισβητεί το κοινωνικό στάτους του. Θέλει, πράγματι, να είναι αυτό το πρόσωπο στην κορυφή του φεουδαρχικού συστήματος, παρακολουθώντας άντρες που συνεχώς επιτίθενται σε γυναίκες;» συνέχισε.
Το περιστατικό δεν ήταν το μόνο. Αυτή τη βδομάδα, σε ανέβασμα της «Κάρμεν» του Μπιζέ στη Φλωρεντία, οι παραγωγοί άλλαξαν το τέλος της όπερας. Δεν καρφώνει με μαχαίρι ο Δον Χοσέ την Κάρμεν, η Κάρμεν του αποσπά το πιστόλι και τον πυροβολεί!
Η αλλαγή έγινε εν μέρει ως διαμαρτυρία κατά των πολυάριθμων φόνων γυναικών από ζηλόφθονες συζύγους. «Σε μια συγκυρία, στην οποία η κοινωνία μας αναγκάζεται να έρθει αντιμέτωπη με τη δολοφονία γυναικών, πώς θα τολμήσουμε να χειροκροτήσουμε τον φόνο μιας γυναίκας;» αναρωτήθηκε φωναχτά ο Κριστιάνο Κιαρότ, επικεφαλής του λυρικού θεάτρου Teatro del Maggio Musicale Fiorentino.
