YES TO EUROPE : Μια νέα Ελληνίδα μητέρα σκέφτεται….

YES TO EUROPE : Μια νέα Ελληνίδα μητέρα σκέφτεται….

«Δε θα ψηφίσω όχι γιατί δεν εμπιστεύομαι το ερώτημα του δημοψηφίσματος».

Μετά από τα πολλά λόγια που ακούστηκαν περίπου έξι μήνες τώρα, καλούμαστε να περιοριστούμε σε ένα «απλό» ναι ή όχι. Οι πολίτες της Ελλάδας θα ψηφίσουμε σημειώνοντας σε ένα ψηφοδέλτιο μια από τις δυο λέξεις. Και η ετυμηγορία αυτής της ψηφοφορίας θα είναι και η ετυμηγορία ενός λαού για τα επόμενα του χρόνια.

Στην ερώτηση λοιπόν που θα τεθεί στο δημοψήφισμα δεν ξέρω να σου απαντήσω. Κυρίως γιατί δεν ξέρω τι συνεπάγεται το όχι. Δε μου έχει πει κανείς τι σημαίνει το όχι σε τακτικές και πρακτικές της κυβέρνησης. Το μόνο που μου είπαν είναι να είμαι ψύχραιμη και να ψηφίσω με αξιοπρέπεια. Όμως αν ψηφίσω όχι δεν ξέρω τι θα αντικρίσω την επόμενη ημέρα.

Θα μου αντικρούσει κανείς «γιατί ξέρεις τι θα γίνει με το ναι;». Με το ναι αισθάνομαι σίγουρη πως θα παραμείνω πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτό για μένα είναι αυτό που πρέπει να φροντίσω να διασφαλιστεί. Επιδιώκω και διεκδικώ με κάθε τρόπο να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ναι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι αυτή που θα ήθελα. Δεν έχει ικανοποιήσει ακόμη τις ιδρυτικές της αρχές για ενότητα και ευημερία. Δεν είναι τόσο αλληλέγγυα όσο χρειάζεται. Και σίγουρα αποτυπώνεται με διαφορετικά χρώματα στις χώρες του νότου. Έχει επικεντρωθεί ως Ένωση μονοδιάστατα στον οικονομικό της ρόλο που τελικά αφήνει πίσω της την κοινωνία δικαίου και πολλές από τις ατομικές ελευθερίες και την αλληλεγγύη. Όμως αυτά αποτελούν βάση για έναν γόνιμο ευρωσκεπτικισμό και μια ευρωπαϊκή αναμόρφωση. Δεν είναι σε καμία περίπτωση λόγοι, ώστε να πω όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να στρέψω το βλέμμα μου σε ολοκληρωτικά καθεστώτα ή σε απομονωμένες οικονομίες και μοναχικές κοινωνίες.

Την Κυριακή θα ψηφίσω ναι στο δημοψήφισμα. Για να κρατήσω την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν ψηφίζω υπέρ κανενός Ευρωπαίου αξιωματούχου, υπέρ της Γερμανίδας καγκελάριου ή υπέρ κάποιου φανταστικού μισητού εχθρού μας στην Ευρώπη. Δεν ψηφίζω υπέρ κάποιας άλλης κομματικής παράταξης στην Ελλάδα ή υπέρ ενός σκληρού μνημονιακού μετώπου. Θέλω η Ελλάδα να παραμείνει στο ενιαίο νόμισμα, στις χωρίς περιορισμούς συναλλαγές με τα άλλα κράτη- μέλη, στην ελεύθερη διακίνηση προϊόντων, στην ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων, στο ευρωκοινοβούλιο, στο ανώτατο ευρωπαϊκό δικαστήριο, στα κοινά σύνορα και στην ευρωπαϊκή κουλτούρα.

Θέλω να δω την Ελλάδα να προχωρά σε μεταρρυθμίσεις, να διεκδικεί αυτές τις τόσο αναγκαίες και ζωτικές μεταρρυθμίσεις στις οποίες για χρόνια αρνούμαστε να προσχωρήσουμε. Δεν επιθυμώ η Ελλάδα να είναι η δανειζόμενη και οι δανειστές της οι «κακοί» εταίροι στους οποίους οφείλει να υποκύψει και να συμβιβαστεί. Και ναι θέλω η Ελλάδα να αναλάβει επιτέλους την ευθύνη της ενώπιον των θεσμών για όσα δεν έχει εφαρμόσει, για όλες τις υπογραφές που έχει αθετήσει, για όλα τα δάνεια που έγιναν νεοπλουτισμός και διαφθορά και πελατειακό κομματικό σύστημα και να μην πετάει την ευθύνη στους άλλους, καλλιεργώντας ρητορικές μίσους.

Δε θα ψηφίσω όχι γιατί το όχι με πηγαίνει πίσω στη δραχμή και την οικονομική δυσπραγία. Και για να προλάβω το ερώτημα «καλά δεν ήμασταν με τη δραχμή;», απαντώ πως όσο καλά ήμασταν, ήμασταν χάρη στα πακέτα στήριξης της ΕΟΚ. Δε θα ψηφίσω όχι γιατί δεν εμπιστεύομαι το ερώτημα του δημοψηφίσματος, καθώς δεν είναι καθαρό και υπονοεί την επιλογή νομίσματος και θέσης της Ελλάδας.

Αποστρέφομαι τη μοναξιά, ιδεολογική και πρακτική, στην οποία θα μπει η Ελλάδα με το όχι της. Και θέλω την Ελλάδα να ηγείται στα ευρωπαϊκά Βαλκάνια και όχι να επιστρέψει στα Βαλκάνια που με αγωνία προσπαθούν να ενταχθούν στην Ε.Ε. Και όχι δε θέλω να αισθάνομαι μια απομονωμένη πολίτης, χωρίς να μπορώ να απολαμβάνω ίσες ευκαιρίες μετακίνησης, απασχόλησης, εκπαίδευσης στα ενιαία ευρωπαϊκά εδάφη και χωρίς να μπορώ να προσφύγω στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για να περιφρουρήσω τα ατομικά μου δικαιώματα, τις κοινωνικές και πολιτικές μου ελευθερίες. Και τέλος θέλω την Ελλάδα ισότιμο μέλος στην ευρωπαϊκή κοινότητα, να συνομιλεί και να διεκδικεί όσα όλα -από τις ιδρυτικές της αρχές- η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ξεχάσει να υλοποιήσει, να υπενθυμίζει στους εταίρους τις αξίες της δημοκρατίας και της ελευθερίας και τότε να μπορώ να μιλώ και εγώ για περηφάνεια, ψυχραιμία και αξιοπρέπεια. Μέχρι τότε η ψύχραιμη στάση μου έγκειται στο να δω καθαρά την ανάγκη να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρώπη και στο κοινό νόμισμα και να επιδιώξω την περηφάνεια και την αξιοπρέπεια στην υλοποίηση των μέτρων που θα κάνουν την ελληνική κοινωνία μια κοινωνία ελεύθερη και ίσων ευκαιριών.