2017: Η χρονιά των εκλογών στην Ευρώπη – Οι νίκες, οι ήττες και η νέα τάξη πραγμάτων

Η Τερέζα Μέι, εν μέσω σημαδιακών αλλαγών ένεκα Brexit, ανακοίνωσε την άνοιξη του 2017, ότι θα προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές ώστε να προχωρήσει σταθερά και δυναμικά τη διαδικασία εξόδου. 

Μετά του αποτελέσματος, της ασκήθηκε έντονη κριτική για αυτήν της την απόφαση καθώς μπορεί η κάλπη να την έφερε νικήτρια, εν τούτοις όμως της αφαίρεσε την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. Η Μέι δήλωνε ότι θα συνεχίσει το κυβερνητικό της έργο πάνω σε ισχυρή βάση, μόνο που από τις 9 Ιουνίου οπότε και εξελέγη, οι διαπραγματευτές της ΕΕ για το Brexit βρίσκονται μονίμως ένα βήμα πιο μπροστά, οι φήμες για ένα σκληρό Brexit πληθαίνουν και εκείνη αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στο εσωτερικό, διότι το υπουργικό συμβούλιό της εμπλέκεται κάθε εβδομάδα σε δημόσιες διαφωνίες και η ίδια στηρίζεται στις ψήφους του Δημοκρατικού Ενωτικού Κόμματος (DUP) της Βόρειας Ιρλανδίας.

Και εκεί που όλοι πίστεψαν πως δεν χωρούν ανατροπές και πως δεν θα είχαμε εκπλήξεις, γίνονται οι εκλογές στη Γερμανία τον Σεπτέμβριο του 2017. Το αποτέλεσμα το γνωρίζαμε: Καγκελάριος θα αναδεικνύονταν η Άνγκελα Μέρκελ. Αυτό που δεν ξέραμε όμως, ήταν η δραματική μείωση των ψήφων υπερ του κόμματός της και ότι θα φτάναμε στο «ξημέρωμα» του 2018 χωρίς κυβέρνηση για την «βασίλισσα της Ευρώπης».

Ο Μάρτιν Σούλτς, παραιτήθηκε από τη θέση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και έγινε ηγέτης των Σοσιαλιστών. Τον πρώτο μήνα κέρδισε τις εντυπώσεις αλλά πολύ γρήγορα η δημοτικότητά του «ξεφούσκωσε» με τον  Σουλτς να πετυχαίνει το χειρότερο αποτέλεσμα που είχε ποτέ το κόμμα του σε εθνικές εκλογές.

Η Άνγκελα Μέρκελ είχε επί τρεις μήνες συζητήσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης με τον συνδυασμό «Τζαμάικα» οι οποίες δεν τελεσφόρησαν. Τώρα, συνομιλεί με τον Σουλτς (ο οποίος αρνούνταν μέχρι προσφάτως κατηγορηματικά την οποιαδήποτε συνεργασία) για έναν μεγάλο συνασπισμό.  

Ο Κάρλες Πουτζντεμόν κατάφερε από επαρχιακός δημοσιογράφος να ανέλθει στην προεδρία της Καταλωνίας και να βρεθεί στο επίκεντρο της προσοχής ολόκληρου του κόσμου στα τέλη Σεπτεμβρίου με αρχές Οκτωβρίου διεδικώντας την ανεξαρτησία της Καταλονίας από την Ισπανία.

Σκηνές βίας, συμπλοκές, μάχες στα εκλογικά τμήματα, μια επίκληση στην «kolotumpa» που δεν κράτησαν – ευτυχώς- πολύ. Η Μαδρίτη απέρριψε τα αποτελέσματα της κάλπης στην Καταλωνία με τον Πουτζντεμόν να καταφεύγει στις Βρυξέλλες και το θέμα έχει μπει προς το παρόν στον «πάγο».

Ο Σεμπάστιαν Κουρτς τα 31 του χρόνια κατέλαβε την ηγεσία του Αυστριακού Λαϊκού Κόμματος και κέρδισε τις εκλογές βασιζόμενος σε μία αντιμεταναστευτική- εθνικιστική συνταγή. Εξασφαλίζοντας κυβερνητική συνεργασία με το ακροδεξιό Κόμμα των Ελευθέρων κατάφερε να γίνει Καγκελάριος, γεγονός που έφερε «μούδιασμα» στους κόλπους της Ευρώπης. Θέλει να απαλλάξει τη χώρα του από τον ρόλο του δορυφόρου της Γερμανίας, να αναχαιτίσει τις μεταστευτικές- προσφυγικές ροές και να ενδυναμώσει τον ρόλο της Αυστρίας στην πολιτική σκηνή. 

Ο κεντροδεξιός πρωθυπουργός της Ολλανδίας Μαρκ Ρούτε κατάφερε μια ισχυρή νίκη επί του αντι-Ισλαμικού και αντιευρωπαϊκού Γκέερτ Βίλντερς στις βουλευτικές εκλογές της χώρας. Με την επικράτηση αυτή, ο Ρούτε, πρόσφερε τεράστια ανακούφιση σε άλλες κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αντιμετωπίζουν ανάλογα πολιτικά κύματα εθνικισμού και λαϊκισμού.

Σε αυτό το πλαίσιο, αξίζει να σημειωθεί ότι πρόεδρος του Eurogroup, Γερούν Ντάϊσελμπλουμ, βρέθηκε εκτός κυβέρνησης.