Γράφει ο Πέτρος Ευθυμίου
Εξαιρετικά δυσμενή τροπή λαμβάνουν πλέον οι εξελίξεις, δυόμισι μήνες από την έναρξη της καλά σχεδιασμένης επιχείρησης αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων από την Τουρκία. Η ελληνική κυβέρνηση ακολούθησε αμυντική στάση έναντι της ωμής τουρκικής προκλητικότητας, επενδύοντας σε μια διπλωματική κάρπωση, της «έκθεσης» της Τουρκίας στην διεθνή κοινή γνώμη, και ακόμα πιο συγκεκριμένα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στις ΗΠΑ.
Στόχος της κυβέρνησης ήταν πρωτευόντως να υπάρξουν ισχυρές και αποφασιστικές κυρώσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, οι οποίες θα δρούσαν de facto ανασχετικά στους τουρκικούς σχεδιασμούς. Προφανώς, υπέβοσκε και η ελπίδα, ότι οι ΗΠΑ, που δείχνουν να επανεκτιμούν την αξία της Ελλάδας ως ασφαλούς βάσης υπηρέτησης της παρουσίας τους στην περιοχή, θα συνέδραμαν με μια πιο αποφασιστική κίνηση από τις διαρκείς ανακοινώσεις «φιλικού παρατηρητή» του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Τζέφρι Πάιατ. Προς στιγμήν μάλιστα, υπήρξε η εντύπωση, ότι πράγματι οι ευρωπαϊκές αντιδράσεις και η γερμανική μεσολάβηση, οδήγησαν τον Ερντογάν να αποδεχθεί επανάληψη των διερευνητικών επαφών, με αποκλειστικό θέμα «την μία και μόνη διαφορά» μεταξύ των δύο χωρών που είναι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών και μάλιστα σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.
Χρειάστηκαν λίγες μόνον ημέρες για να συντριβούν όλοι οι υπολογισμοί και προσδοκίες της ελληνικής πλευράς και όσων Ευρωπαίων πίστεψαν ότι η χλιαρή απειλή επιβολής κυρώσεων θα αποθαρρύνει και αναστείλει τις τουρκικές επιδιώξεις.
Η Τουρκία αντιθέτως, εκτίμησε – ορθά – ότι ούτε η Γερμανία, ούτε οι ισχυροί σύμμαχοί της στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, θα θυσιάσουν τα γενικότερα συμφέροντα τους και τα ειδικότερα με την Τουρκία υπέρ του Δικαίου και των εξ αυτού απορρεόντων ελληνικών δικαιωμάτων, εν ονόματι της εταιρικής αλληλεγγύης
Διαβάστε τη συνέχεια της ανάλυσης στο FortuneGreece.com
