Ο Ιταλός… κουλοχέρης
Ένα έθνος εθισμένο στον τζόγο παλεύει να απεξαρτηθεί.
Εάν τα στοιχεία που βγήκαν προ ημερών στην επιφάνεια απεικονίζουν την πραγματικότητα, τότε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού στην Ιταλία πρέπει να πάσχει από… τενοντίτιδα! Αιτία: η καθημερινή «τριβή» με τον τζόγο.
Όχι μόνον ένεκα των ημερών, αλλά από ψυχαναγκαστική συνήθεια, που έχει μάλιστα καθιερωθεί με προτροπή της ίδια της πολιτικής ηγεσίας. Για αμφότερες άλλωστε τις πλευρές -πολίτες και κυβέρνηση- πρόκειται μάλλον για μία νοσηρή αναγκαιότητα, μεσούσης της οικονομικής κρίσης.
Μόνον μέσα στο 2013, υπολογίζεται ότι περίπου 1 στα 8 ευρώ που ξόδεψε μία μέση ιταλική οικογένεια πήγαν σε τυχερά παιχνίδια -τετραπλάσια συγκριτικά με πριν από μία 15ετια! Με αυτά και με άλλα, στη γείτονα πέρυσι «επενδύθηκαν» περί τα 84,5 δισ. ευρώ στη «θεά τύχη».
Τα «πρωτεία» κατέχουν σταθερά οι κάτοικοι της επαρχίας Πάβια, στην πλούσια Λομβαρδία. Υπολογίζεται ότι πέρυσι ξόδεψαν περί τα 3.000 ευρώ το «κεφάλι» σε τυχερά παιχνίδια, σε ποσοστό τριπλάσιο από τον εθνικό μέσο όρο.
Διαβάστε ακόμη: Τα διασημότερα καζίνο του κόσμου
Φυσικό κι επόμενο, θα πει κανείς, αφού η Πάβια είναι η ιταλική «πρωτεύουσα» του τζόγου. Εκεί, περίπου 40 χλμ βόρεια του Μιλάνο, όποια πόρτα κι εάν ανοίξει κανείς θα βρει κι από έναν κουλοχέρη ή ένα εκδοτήριο μηχάνημα λοταρίας. Είναι διάσπαρτα σε καφετέριες, καπνοπωλεία, βενζινάδικα, μικρομάγαζα, εμπορικά κέντρα, ακόμη και στα φαρμακεία! Το σκηνικό στην περιοχή συμπληρώνουν 13 μικρά καζίνο.
Μοιραία, δεν προκαλεί κατάπληξη το γεγονός ότι ένας σημαντικός αριθμός από τους 68.300 κατοίκους της Πάβια πάσχουν από χρόνιο εθισμό στον τζόγο. Κι αυτός, συνεπικουρούμενος από την οικονομική κρίση, έχει εκτινάξει τα ύψη τα ποσοστά χρεών, «κόκκινων» δανείων, χρεοκοπιών, κατάθλιψης και ενδοοικογενειακής βίας.
Δυστυχώς, η Πάβια δεν είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Πρόσφατη μελέτη του πανεπιστημίου της Ρώμης κατέγραψε ότι τουλάχιστον 790.000 Ιταλοί κινδυνεύουν άμεσα να εθιστούν στον τζόγο, υπερεκατονταπλάσιοι απ’ όσους αναζήτησαν σωτηρία στα προγράμματα απεξάρτησης, που χρηματοδοτούνται από το κράτος.
Διαβάστε ακόμη: Πήγε διακοπές και γύρισε κατά 324 εκατ. δολάρια πλουσιότερος!
Όμως, αυτό παίζει από την πλευρά του ένα διπλό, «βρώμικο» παιχνίδι. Εδώ και δέκα χρόνια, οι εθνικοί νομοθέτες έχουν στρώσει «κόκκινο χαλί» στους επιχειρηματίες του τζόγου, ξεχυλώνοντας σαν «λάστιχο» τα όρια του νόμου, προς μεγάλη ικανοποίηση της εγχώριας μαφίας, που λυμαίνεται και αυτόν τον χώρο.
Κάπως έτσι η Ιταλία έγινε η μεγαλύτερη αγορά τζόγου στην Ευρώπη και η τέταρτη παγκοσμίως, μετά τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και το Μακάο. Και κάπως έτσι έφθασε πέρυσι να γεμίσει τα κατά τα λοιπά άδεια κρατικά ταμεία της με οκτώ δις ευρώ, χάρη στα έσοδα από την φορολόγηση των τυχερών παιγνίων.
Λίγο-πολύ, λοιπόν, η κυβέρνηση της Ρώμης έχει αποκτήσει κι αυτή τη δική της, οικονομική «εξάρτηση» από τον τζόγο. Τώρα, όμως, βρίσκεται αντιμέτωπη με μία μίνι επανάσταση στη χώρα. Τους τελευταίους μήνες, η μία μετά την άλλη περιφερειακές κυβερνήσεις και δήμοι κηρύσσουν τον πόλεμο στα… κατ’ ευφημισμόν τυχερά παιχνίδια. Η τελευταία στη σειρά που πέρασε περιοριστικούς νόμους ήταν η Λομβαρδία.
Ποια θα είναι η έκβαση αυτής της διαμάχης; Με την κατάσταση της ιταλικής οικονομίας, η συνέχιση της παρούσας, νοσηρής κατάστασης θεωρείται -επί του παρόντος τουλάχιστον- μάλλον… «σιγουράκι»!
