Προς την τελευταία διαδοχική μείωση επιτοκίων τον Ιούνιο κινείται η ΕΚΤ
Στον δρόμο προς την τελευταία διαδοχική μείωση των επιτοκίων κατά 0,25 της μονάδας βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Με βάση τα σημερινά δεδομένα, η μείωση αναμένεται να πραγματοποιηθεί τον Ιούνιο, για να ακολουθήσει μια περίοδος παύσης, προκειμένου να εκτιμηθούν τα αποτελέσματα της νομισματικής πολιτικής στην πορεία του πληθωρισμού και της ευρωπαϊκής οικονομίας, υπό το φως των εξελίξεων στο μέτωπο των δασμών.
Αυτό σημαίνει ότι το βασικό επιτόκιο της ΕΚΤ θα μειωθεί στο 2% από 2,25% που είναι σήμερα, αγγίζοντας το επίπεδο ουδετερότητας της νομισματικής πολιτικής.
Σύμφωνα με ευρωπαϊκές πηγές, η επικρατούσα εκτίμηση στο επιτελείο της Φρανκφούρτης είναι ότι η πορεία του πληθωρισμού στην Ευρωζώνη παραμένει πτωτική προς το 2%, εξέλιξη στην οποία συνέβαλε η πολιτική των σταδιακών και συγκρατημένων μειώσεων των επιτοκίων. Παράλληλα, η πολιτική αυτή έδωσε «ανάσες» στην ευρωπαϊκή οικονομία, η οποία εξακολουθεί να εμφανίζει σημάδια αδυναμίας.
Στους επόμενους μήνες αναμένεται να ξεκαθαρίσει το τοπίο στο μέτωπο των δασμών και των διαπραγματεύσεων μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΗΠΑ, γεγονός που θα επιτρέψει σαφέστερη εκτίμηση για τις επιπτώσεις τους στην ευρωπαϊκή οικονομία.
Το πρώτο τρίμηνο του 2025, η Ευρωζώνη παρουσίασε ρυθμό ανάπτυξης 0,4%, υψηλότερο από τις αρχικές προβλέψεις, αλλά εξακολουθεί να αντανακλά ασθενική δυναμική. Η Γερμανία αναπτύχθηκε με ρυθμό 0,2%, έπειτα από ύφεση 0,2% στο προηγούμενο τρίμηνο, ενώ η Γαλλία σημείωσε οριακή ανάπτυξη 0,1%.
Μια πρώτη αποτίμηση της νομισματικής πολιτικής των τελευταίων ετών έγινε το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Πόρτο της Πορτογαλίας, στη συνάντηση των κεντρικών τραπεζιτών του ευρωσυστήματος. Εκεί πραγματοποιήθηκε συνολική αξιολόγηση της πολιτικής που ακολούθησε η ΕΚΤ από την περίοδο του υψηλού πληθωρισμού λόγω της πανδημίας COVID-19 και της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία έως σήμερα.
Το βασικό συμπέρασμα ήταν ότι η ΕΚΤ ορθώς προχώρησε σταδιακά σε προσεκτικές αυξήσεις επιτοκίων στην αρχική φάση της κρίσης, αποφεύγοντας απότομες κινήσεις που θα επιβάρυναν περαιτέρω την ευρωπαϊκή οικονομία. Η στρατηγική αυτή βασίστηκε στην –τελικώς ορθή– εκτίμηση ότι ο πληθωρισμός δεν ήταν πληθωρισμός ζήτησης, που απαιτεί επιθετική νομισματική σύσφιξη, αλλά πληθωρισμός προσφοράς, απόρροια δύο εξωτερικών κρίσεων.
Κατά συνέπεια, η ήπια επίδραση της νομισματικής πολιτικής επέτρεψε στην ΕΚΤ να περάσει σταδιακά σε φάση μειώσεων των επιτοκίων, στηρίζοντας την οικονομία χωρίς να αναζωπυρώνει τις πληθωριστικές πιέσεις.
