Σωτήρης Δανέζης: Το δίλημμα της Τεχεράνης και η στρατηγική ψευδαίσθηση της Ουάσινγκτον
Γράφει ο Σωτήρης Δανέζης*
Η απόφαση των Ηνωμένων Πολιτειών να πλήξουν τις υπόγειες πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν εντάσσεται σε μια παραλλαγή της στρατηγικής escalate to de-escalate και στοχεύει στην αναδιαμόρφωση της περιφερειακής ισορροπίας: στην πεποίθηση ότι η αμερικανική και ισραηλινή υπεροπλία μπορεί να καθορίσει το πλαίσιο μιας διαπραγμάτευσης, με όρους που εξυπηρετούν τα στρατηγικά τους συμφέροντα.
Το ερώτημα όμως δεν είναι τι επιδιώκουν οι ΗΠΑ, αλλά αν το Ιράν αποδέχεται τη θέση του αδύναμου κρίκου. Για το ιρανικό θεοκρατικό καθεστώς, η απόκτηση πυρηνικής αποτρεπτικής ισχύος δεν αποτελεί έναν μακροπρόθεσμο στρατηγικό στόχο. Είναι ζήτημα πολιτικής επιβίωσης. Η επιμονή του να διατηρήσει, αν όχι να ενισχύσει, την ικανότητά του να χτίσει πυρηνικό οπλοστάσιο έχει καταγραφεί σε κάθε φάση της κρίσης από το 2002 μέχρι σήμερα. Και κάθε φορά που η Δύση πιστεύει ότι έθεσε το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν υπό κηδεμονία, η Ιστορία την διαψεύδει.
Η επίθεση των ΗΠΑ, έπειτα από μια δεκαετία σχετικής αποστασιοποίησης, σηματοδοτεί ένα κρίσιμο σημείο. Για πρώτη φορά μετά την εκτέλεση του Σολεϊμανί, η Ουάσινγκτον εμπλέκεται άμεσα σε στρατιωτική επιχείρηση εντός του ιρανικού εδάφους. Ο Πρόεδρος Τραμπ πανηγυρίζει, oι εικόνες του Fordow δείχνουν αλλοιώσεις από τα αμερικανικά υπερόπλα, η Ουάσινγκτον υποστηρίζει ότι το πυρηνικό πρόγραμμα εξουδετερώθηκε. Αλλά αυτά δεν είναι τίποτα περισσότερο από δορυφορικά, φωτογραφικά καρέ, όχι στρατηγικό αποτέλεσμα.
Το Ιράν, παρά την ρητορική του, γνωρίζει πως δεν μπορεί να επικρατήσει στρατιωτικά. Όμως έχει ακόμη επιλογές και είναι όλες επικίνδυνες.
Διαβάστε τη συνέχεια της ανάλυσης εδώ
*Ο Σωτήρης Δανέζης είναι δημοσιογράφος και σύμβουλος στρατηγικής επικοινωνίας. Παρουσιάζει την εκπομπή γεωπολιτικής ανάλυσης Forcé στο ΕΡΤnews και είναι ιδρυτής της εταιρείας επικοινωνίας Danezis Stories.
