Queen στο Live Aid 1985: Η συναυλία που έγραψε ιστορία — και που παραλίγο να μη συμβεί ποτέ
Στις 13 Ιουλίου 1985, τέσσερις μουσικοί ανέβηκαν στη σκηνή του Γουέμπλεϊ χωρίς φώτα, χωρίς εντυπωσιακά σκηνικά και χωρίς την παραμικρή πρόθεση να κυριαρχήσουν. Κι όμως, τα 20 λεπτά που ακολούθησαν γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στην παγκόσμια ιστορία της μουσικής. Όπως αποκαλύπτουν οι Μπράιαν Μέι και Ρότζερ Τέιλορ στο περιοδικό RadioTimes, η συγκλονιστική εκείνη εμφάνιση των Queen στο Live Aid λίγο έλειψε να μην πραγματοποιηθεί.
Το κάλεσμα του Μπομπ Γκέλντοφ και η αρχική άρνηση
Όταν ο Μπομπ Γκέλντοφ προσκάλεσε τους Queen να συμμετάσχουν στη φιλανθρωπική υπερπαραγωγή του Live Aid, μόνο ο Ρότζερ Τέιλορ φάνηκε ενθουσιασμένος. Οι υπόλοιποι –ο κιθαρίστας Μπράιαν Μέι, ο μπασίστας Τζον Ντίκον και, κυρίως, ο τραγουδιστής Φρέντι Μέρκιουρι– ήταν επιφυλακτικοί. «Δεν ήμασταν σε περιοδεία, δεν κάναμε πρόβες, και το όλο εγχείρημα με πενήντα συγκροτήματα φαινόταν τρέλα», θυμάται ο Μέι. Ο Μέρκιουρι δήλωνε ξεκάθαρα: «Δεν έχω καλό προαίσθημα για αυτό».
Όμως, όσο οι μέρες περνούσαν και η πίεση του Γκέλντοφ μεγάλωνε, ο Μέι άλλαξε στάση. «Είπα στον Φρέντι: “Αν ξυπνήσουμε την επόμενη μέρα και δεν έχουμε συμμετάσχει, θα το μετανιώσουμε”». Η απάντηση του Φρέντι; «Ε, στο διάολο, θα το κάνουμε». Μια φράση που εντέχνως «πέρασε» αργότερα και στο κινηματογραφικό Bohemian Rhapsody.
Λίγες πρόβες, μεγάλα στοιχήματα
Οι Queen έκαναν μόλις τρεις σύντομες πρόβες σ’ ένα θέατρο στην οδό Γιούστον του Λονδίνου. Το μεγαλύτερο στοίχημα, όμως, ήταν η επιλογή των τραγουδιών: μέσα σε 17 μόλις λεπτά έπρεπε να αποδώσουν την ουσία μιας ολόκληρης καριέρας. Το πρόγραμμα άνοιξε με το “Bohemian Rhapsody” και έκλεισε με τα “We Will Rock You” και “We Are the Champions” — δύο ύμνους, αδιαπραγμάτευτα συνδεδεμένους με την ταυτότητα της μπάντας.
Πριν τη σκηνή: από την πριγκίπισσα Νταϊάνα ως το πανηγύρι στο Μπαρνς
Την ημέρα της συναυλίας, ο Μπράιαν Μέι βρέθηκε στο βασιλικό θεωρείο του σταδίου μαζί με τον τότε πρίγκιπα Κάρολο και την πριγκίπισσα Νταϊάνα. Ο Ρότζερ Τέιλορ, από την άλλη, περιδιάβαινε το Κένσινγκτον στους έρημους δρόμους, ακούγοντας τον ήχο του Live Aid να ξεχύνεται από τα ανοιχτά παράθυρα. Ο ίδιος ο Μέι, ως πατέρας τότε τριών παιδιών, πέρασε το μεσημέρι με την οικογένειά του σε ένα πανηγύρι στο Μπαρνς Κόμον, όπου τα ραδιόφωνα έπαιζαν Live Aid παντού.
Το “Ay-oh” που έμεινε στην αιωνιότητα
Οι Queen ανέβηκαν στη σκηνή στις 6:41 μ.μ., ανάμεσα στους Dire Straits και τον Ντέιβιντ Μπόουι. Από το πρώτο λεπτό, η ανταπόκριση του πλήθους των 72.000 θεατών ήταν συγκλονιστική. Ο Μέι θυμάται να τρέχει στη σκηνή — πράγμα που δεν έκανε ποτέ — ωθούμενος μόνο από την αδρεναλίνη. Το κοινό χτυπούσε παλαμάκια συντονισμένα στο “Radio Ga Ga”, ενώ λίγο αργότερα ο Φρέντι θα ξεσήκωνε το στάδιο με το ιστορικό “Ay-oh”.
Οι τεχνικές αστοχίες και η αληθινή μαγεία
Παρά τη θριαμβευτική αποδοχή, ο Μέι θυμάται τις στιγμές που το σετ παραλίγο να εκτροχιαστεί. Ιδίως στο “Hammer to Fall”, η μπάντα έχασε προσωρινά το συγχρονισμό της. Όμως η ουσία παρέμεινε ακέραια: «Οι συναυλίες δεν είναι τέλειες, αλλά αν υπάρχει πάθος, όλα συγχωρούνται», δηλώνει. Το ίδιο βράδυ, λίγο μετά την αποθέωση, οι Queen επέστρεψαν στα παρασκήνια και είδαν στην οθόνη το σπαρακτικό υλικό με τα λιμοκτονούντα παιδιά της Αιθιοπίας, συνοδεία του “Drive” των The Cars. «Εκείνη τη στιγμή πάγωσαν όλοι», λέει ο Τέιλορ. «Ήταν η πιο δυνατή εικόνα της ημέρας».
Μετά το Live Aid – το τελευταίο κεφάλαιο του Φρέντι
Το Live Aid αποτέλεσε καταλύτη για την επιστροφή των Queen στο επίκεντρο. Τον επόμενο χρόνο, η μπάντα έκανε σειρά από sold out συναυλίες, ανάμεσά τους δύο στο Γουέμπλεϊ και μία στο Κνεμπγουόρθ. Ήταν και η τελευταία φορά που ο Φρέντι Μέρκιουρι εμφανίστηκε ζωντανά με το συγκρότημα. Πέθανε έξι χρόνια αργότερα, το 1991, στα 45 του.
«Εκείνες οι συναυλίες θα γίνονταν έτσι κι αλλιώς», λέει ο Μέι. «Αλλά το Live Aid μας έδωσε αυτοπεποίθηση. Ήμασταν τέσσερις μουσικοί χωρίς σκηνικά, χωρίς εφέ. Μόνο τα τραγούδια μας. Και ήταν αρκετά».
Το μυστικό της επιτυχίας: ο Φρέντι
Αν και αρνούνται ότι «κυριάρχησαν» στο Live Aid, ο Ρότζερ Τέιλορ και ο Μπράιαν Μέι αναγνωρίζουν ότι εκείνη η εμφάνιση είχε κάτι το ξεχωριστό. «Ο Φρέντι είχε αυτή τη μαγική ικανότητα να μιλά στο τελευταίο άτομο στο βάθος του σταδίου. Να τον κάνει να νιώθει ότι ανήκει», λέει συγκινημένος ο Μέι. «Δεν ήταν πια ο Φαρόκ Μπουλσάρα. Ήταν ο Φρέντι Μέρκιουρι. Και εκείνη τη μέρα, ήταν ο βασιλιάς του κόσμου».
