9 δισ. ευρώ για την ελληνική κυβέρνηση. Δικά μας, όχι δανεικά!

Σύμφωνα με παλιότερη μελέτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Ελλάδα βρίσκεται σταθερά στη δεύτερη θέση απώλειας εσόδων από ΦΠΑ σε σχέση με το ΑΕΠ της από τις χώρες της ΕΕ. Ειδικότερα, η αξία της απώλειας εκτιμάται στα 9,7 δισ ευρώ (στοιχεία 2011), δηλαδή ποσό περίπου ίσο με το 4% του ΑΕΠ της χώρας. Υπάρχει δυνατότητα να σταματήσει αυτή η αιμορραγία; Ναι, με την υιοθέτηση του ΦΠΑ πραγματικού χρόνου.

Διαδικασία
Υπεύθυνη για την καταβολή του ΦΠΑ είναι η εταιρία που αγοράζει το προϊόν ή την υπηρεσία και όχι ο πωλητής, όπως σήμερα. Κάθε τιμολόγιο για να είναι έγκυρο (να μπορεί να περάσει στα βιβλία της εταιρείας), πρέπει να καταβληθεί ο ΦΠΑ μόνο, όχι η αξία των αγαθών/υπηρεσιών από τον αγοραστή σε τραπεζικούς λογαριασμούς του κράτους. Και όχι από τον προμηθευτή, όπως γίνεται σήμερα.

Συγχρόνως, για να είναι νόμιμη η συναλλαγή, θα πρέπει να περαστούν στην τράπεζα συνοπτικά τα στοιχεία του τιμολογίου. Αυτό συμβαίνει κατά την αποδοχή του τιμολογίου. Τα στοιχεία π.χ. είναι οι δύο ΑΦΜ, τα ποσά, ο ΦΠΑ ανά κατηγορία και ο αριθμός των αναλυτικών εγγραφών. Οι τράπεζες στο τέλος της ημέρας ή συχνότερα στέλνουν τα συνοπτικά τιμολόγια στην Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων (ΓΓΠΣ). Εκεί μαζεύεται το βιβλίο αγορών-πωλήσεων για κάθε επιχείρηση.

Συγχρόνως μαζεύεται και ο ΦΠΑ που έχει αποδοθεί από την επιχείρηση.

Η ΓΓΠΣ τηρεί ΦΠΑ που έχει καταβληθεί από κάθε επιχείρηση. Όταν η επιχείρηση καταβάλει ΦΠΑ για κάποιο τιμολόγιο, η Τράπεζα ρωτάει (real-time) την ΓΓΠΣ αν υπάρχει υπόλοιπο καταβληθέντος ΦΠΑ στον πωλητή. Αν υπάρχει, τότε η Τράπεζα αποδίδει το ποσό του ΦΠΑ σε λογαριασμό του πωλητή και η ΓΓΠΣ μειώνει το υπόλοιπο. Αν δεν υπάρχει, τότε το ποσό αποδίδεται υπέρ του δημοσίου. Σε ενδιάμεση κατάσταση επιμερίζονται τα ποσά αναλόγως.

Πλεονεκτήματα:
1. Το δημόσιο δεν καταβάλλει ΦΠΑ. Απλώς αποφασίζει αν θα πάρει τον ΦΠΑ ή αν ο αγοραστής θα τον δώσει στον πωλητή. Συνεπώς δεν χρειάζεται να κάνει κανένα έλεγχο.

2. Ο αγοραστής πρέπει να καταβάλλει τον ΦΠΑ, αν θέλει το τιμολόγιο να μετράει στα βιβλία του. Πως μπορούμε να το ελέγξουμε αυτό; Μπορεί μία επιχείρηση να επιλέξει το παιχνίδι των καθυστερήσεων. Ενδεχομένως πολλούς μήνες, μέχρι να πάνε οι ορκωτοί για το φορολογικό πιστοποιητικό (η σε μικρές εταιρείες, αόριστο χρόνο). Κι όμως δε χρειάζεται έλεγχος, καθώς ο ΦΠΑ όπως προανέφερα, θα αποδίδεται σε τραπεζικό λογαριασμό του κράτους ουσιαστικά πριν να κοπεί το τιμολόγιο από τον προμηθευτή.

3. Η ΓΓΠΣ έχει άμεση πρόσβαση στα βιβλία των επιχειρήσεων.

4. Δεν χρειάζεται τήρηση βιβλίων.

5. Δεν χρειάζεται σήμανση τιμολογίων.

6. Αντιστρέφεται το κίνητρο στην λιανική

Ο έλεγχος λοιπόν είναι διαφορετικός και δεν χρειάζεται ισχυρό κίνητρο για αποδείξεις, με μόνη πιθανή εξαίρεση τις υπηρεσίες για το κομμάτι της εργασίας. Στη γενική ερώτηση αν υπάρχει τεχνολογική υποδομή στη ΓΓΠΣ & τη ΓΓΔΕ κι ότι μπορεί η αγορά να «κάτσει», απαντώ. «Εκατομμύρια κρατήσεις αεροποριών εισιτηρίων την ημέρα.»

Δε θέλει κόπο. Θέλει τρόπο. Βέβαια υπάρχει και μια απλούστατη λύση χωρίς τη χρήση της τεχνολογίας. Ένας νόμος, ένα άρθρο: Υποχρεωτική καταβολή του ΦΠΑ από τον αγοραστή σε λογαριασμό του κράτους, αλλιώς η συναλλαγή δεν είναι νόμιμη. Σε πιθανό έλεγχο θα υπάρχουν όλες οι επιπτώσεις του υφιστάμενου νομικού πλαισίου. Είναι 9 δισ. ευρώ το χρόνο κύριε Βαρουφάκη. Δικά μας λεφτά, όχι των Γερμανών.

* Ο Πάνος Μιχαλόπουλος είναι συνιδρυτής και πρόεδρος των εταιρειών HELLASTAT A.E., ARK-ANALYTICS AG, HELAEA ΕΠΕ και ειδικός συνεργάτης του Fortune