«America Alone»: Περιφρόνηση προς την Ευρώπη, άνοιγμα σε Κίνα και Λατινική Αμερική – Η νέα Στρατηγική Ασφαλείας Τραμπ
- Το νέο έγγραφο στρατηγικής ασφαλείας των ΗΠΑ υιοθετεί το δόγμα «America Alone».
- Σκληρή κριτική προς τους Ευρωπαίους συμμάχους, με αναφορές σε «πολιτισμική διαγραφή» και θεωρία «μεγάλης αντικατάστασης».
Μια έντονα αναθεωρητική προσέγγιση φέρνει το νέο κείμενο Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, που δημοσιοποιήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου και συνοψίζεται στη φράση «Η Αμερική Μόνη της». Σε 33 σελίδες, το έγγραφο παρουσιάζει μια κατεύθυνση που απομακρύνει την Ουάσινγκτον από τη μεταπολεμική αρχιτεκτονική συμμαχιών και αναζητά νέα γεωπολιτικά στηρίγματα, συχνά με αντιφατικό τρόπο.
Από τις πρώτες κιόλας γραμμές διατυπώνεται η άποψη ότι «οι μέρες που οι ΗΠΑ στήριζαν την παγκόσμια τάξη ως νέος Άτλας έχουν τελειώσει». Το κείμενο απορρίπτει την ιδέα της μονοκρατορίας των ΗΠΑ, αλλά και κάθε προοπτική παγκόσμιας κυριαρχίας από άλλες δυνάμεις — αποδεχόμενο ως δεδομένο ότι οι μεγάλες χώρες ασκούν διαχρονικά δυσανάλογη επιρροή στο διεθνές σύστημα.
Αυτό συνοδεύεται από μια παραδοχή: η παγκόσμια ισχύς θα πρέπει να επιμεριστεί με την Κίνα. Πρόκειται για μια αξιοσημείωτη αναθεώρηση, καθώς η Ουάσινγκτον επιχειρεί να διαχειριστεί έναν ανταγωνισμό που δε μπορεί, πλέον, να αντιμετωπιστεί με όρους ψυχροπολεμικής κυριαρχίας.
Παράλληλα, το έγγραφο στρέφει το βλέμμα προς το Δυτικό Ημισφαίριο, επιχειρώντας μια αναβίωση του Δόγματος Μονρόε. Ωστόσο, η πραγματικότητα αποδεικνύεται πιο σύνθετη: οι διαθέσιμοι σύμμαχοι είναι λίγοι, την ώρα που οι ΗΠΑ απειλούν με εξωτερικές στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά καρτέλ ναρκωτικών, ενώ χορηγούν χάρη σε πρώην ηγέτες που έχουν καταδικαστεί για εμπλοκή στη διακίνηση.
Το πιο συγκρουσιακό μέρος της στρατηγικής αφορά στην Ευρώπη. Το κείμενο υιοθετεί σε μεγάλο βαθμό τη ρητορική που είχε εκφράσει ο αντιπρόεδρος Τζέι Ντι Βανς στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου, κατηγορώντας τους Ευρωπαίους —χωρίς στοιχεία— για καταστολή της ελευθερίας λόγου, υπερβολικές ρυθμίσεις που «υπονομεύουν» τις οικονομίες τους και απόκρυψη της τάσης για ειρήνη με τη Ρωσία.
Ακόμη πιο ακραίες είναι οι αναφορές σε «πολιτισμική διαγραφή», με το κείμενο να υιοθετεί τη θεωρία της «μεγάλης αντικατάστασης», υποστηρίζοντας ότι μελλοντικά ορισμένα μέλη του ΝΑΤΟ δεν θα έχουν πλειοψηφικά ευρωπαϊκό πληθυσμό. Η στρατηγική προτείνει μάλιστα την «καλλιέργεια αντίστασης» μέσα στα ευρωπαϊκά κράτη, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο παρεμβατισμού.
Σε πλήρη αντίθεση, η Ρωσία αντιμετωπίζεται με ήπια γλώσσα, ως «σχέση στρατηγικής σταθερότητας», ενώ οι ΗΠΑ εμφανίζονται όχι ως ενισχυτικός πυλώνας του ΝΑΤΟ αλλά ως μεσολαβητής ανάμεσα στη Μόσχα και την Ευρώπη. Το έγγραφο κατηγορεί τις ευρωπαϊκές χώρες για «έλλειψη αυτοπεποίθησης» στην άμυνα, παραβλέποντας —όπως σημειώνει το CNN— τη σχέση προσέγγισης Τραμπ–Πούτιν κατά το παρελθόν.
