Ανατροπή: Πώς το χάος στα ομόλογα ενίσχυσε τις τραπεζικές μετοχές
Ευεργετικό για τους επενδυτικούς τραπεζίτες έχει αποδειχθεί το χάος στην αγορά ομολόγων τους τελευταίους μήνες.
Οι traders απολαμβάνουν τα υψηλότερα επίπεδα εσόδων εδώ και πάνω από μία δεκαετία. Ωστόσο, η άνοδος των λεγόμενων “τιμωρών των ομολόγων” — επενδυτών που θεωρητικά επιβάλλουν πειθαρχία σε κυβερνήσεις με δημοσιονομικές παρεκτροπές — ευνοεί και τον πιο παραδοσιακό κόσμο της λιανικής τραπεζικής.
Θεωρητικά, η κερδοφορία των τραπεζών θα έπρεπε να υποχωρεί. Προϊόντα όπως τα στεγαστικά δάνεια συνδέονται συχνά με τα επιτόκια των κεντρικών τραπεζών, τα οποία μειώνονται στη ζώνη του ευρώ και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η KBW εκτιμά ότι μία πτώση των επιτοκίων κατά 1 ποσοστιαία μονάδα σε όλο το φάσμα θα μπορούσε να μειώσει τα συνολικά κέρδη του τραπεζικού κλάδου κατά 7%.
Ωστόσο, η απρόβλεπτη εμπορική πολιτική των ΗΠΑ και τα φιλόδοξα σχέδια δαπανών στην Ευρώπη έχουν αυξήσει το κόστος δανεισμού μακροπρόθεσμα, παρά τις μειώσεις των επιτοκίων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Τράπεζα της Αγγλίας. Η απόδοση του διετούς γερμανικού Bund έχει υποχωρήσει κατά 1,2 ποσοστιαίες μονάδες από την πρώτη μείωση επιτοκίων της ΕΚΤ τον περασμένο Ιούνιο, αλλά η απόδοση του δεκαετούς Bund παραμένει αμετάβλητη. Αυτό συμβάλλει στον περιορισμό της πτώσης στα περιθώρια κέρδους των εμπορικών τραπεζών.
Στην απλούστερη εκδοχή του, το επιχειρηματικό μοντέλο μιας τράπεζας βασίζεται στο να δανείζεται βραχυπρόθεσμα και να χορηγεί δάνεια μακροπρόθεσμα. Έτσι, μια ευρύτερη διαφορά μεταξύ βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων επιτοκίων — γνωστή στις αγορές ως “απότομη καμπύλη αποδόσεων” — σημαίνει μεγαλύτερα δυνητικά κέρδη. Για το μεγαλύτερο μέρος της προηγούμενης δεκαετίας, το άνοιγμα αυτό ήταν μικρό ή και αρνητικό (ανεστραμμένη καμπύλη), λόγω των χαμηλών προσδοκιών για την ανάπτυξη. Η επιστροφή σε μια πιο φυσιολογική καμπύλη διευκολύνει τις τράπεζες.
Πριν από την πρώτη μείωση επιτοκίων της Τράπεζας της Αγγλίας, η διαφορά μεταξύ της απόδοσης ενός προσωπικού δανείου £10.000 και του επιτοκίου σε έναν διετή λογαριασμό ταμιευτηρίου κυμαινόταν γύρω στο 2,4%, σύμφωνα με υπολογισμούς του Lex. Μέχρι τα τέλη Απριλίου, το περιθώριο αυτό είχε αυξηθεί στο 2,8%, καθώς αυξήθηκαν τα επιτόκια των δανείων και μειώθηκαν εκείνα των καταθέσεων.
Στην πράξη, η διαδικασία για τις μεγάλες τράπεζες — που διαχειρίζονται τεράστια χαρτοφυλάκια συμβολαίων ανταλλαγής επιτοκίων για την εξομάλυνση των κερδών τους — είναι πιο περίπλοκη, αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο: υψηλότερα περιθώρια κέρδους. Τράπεζες όπως η BNP Paribas, η CaixaBank και η Lloyds έχουν επισημάνει τα πιθανά οφέλη τις τελευταίες εβδομάδες.
Η απότομη καμπύλη αποδόσεων δείχνει ότι οι προβλέψεις των αναλυτών μπορεί να είναι υπερβολικά απαισιόδοξες. Η καθαρή επίδραση των μειώσεων επιτοκίων από τις κεντρικές τράπεζες μπορεί να παραμείνει αρνητική, αλλά η ανάλυση της KBW εκτιμά ότι αν τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια πέσουν ενώ τα μακροπρόθεσμα παραμείνουν σταθερά, η ζημιά στα έσοδα των τραπεζών μειώνεται περίπου κατά ένα τρίτο σε σχέση με μια παράλληλη κίνηση επιτοκίων. Αν τα μακροπρόθεσμα επιτόκια αυξηθούν, οι απώλειες περιορίζονται ακόμη περισσότερο.
Ο δείκτης τραπεζών Stoxx 600 έχει ήδη αυξηθεί κατά 30% φέτος, αλλά ακόμη και μετά την άνοδο, διαπραγματεύεται με λόγο τιμής προς κέρδη (P/E) μικρότερο του 9 για τους επόμενους 12 μήνες. Με τις εκτιμήσεις για τα κέρδη να είναι πιθανό να αυξηθούν, οι τραπεζικές μετοχές θα μπορούσαν να ενισχυθούν περαιτέρω χωρίς να φαίνονται υπερτιμημένες — χάρη σε λίγη βοήθεια από τους… τιμωρούς των ομολόγων.
