Μπορεί η Κάρπαθος να γίνει Μήλος ή Κρήτη;
Πριν από λίγες ημέρες επισκέφτηκα το νησί της Καρπάθου, έναν ανεξερεύνητο θησαυρό που τώρα προσπαθεί να βρει τη θέση του στον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη. Παρότι είναι το δεύτερο μεγαλύτερο σε έκταση νησί του ελληνικού νησιωτικού συμπλέγματος των Δωδεκανήσων, δεν εξελίχθηκε με τον ίδιο τρόπο, όπως η Ρόδος, αλλά και η Κρήτη που αποτελούν γείτονές του και βασικούς ανταγωνιστές του.
Εκτός από την μεγάλη ακτογραμμή που εκτείνεται σε μήκος 160 χιλιομέτρων, το νησί διαθέτει αρκετές προστατευόμενες περιοχές, όπου διαβιούν σπάνια είδη πανίδας και χλωρίδας, σημαντικά για το οικοσύστημα, τα οποία απειλούνται σήμερα με εξαφάνιση.
Η άγρια ομορφιά, τα κρυστάλλινα ανοιχτόχρωμα νερά, που σου δίνουν την εντύπωση ότι κολυμπάς σε μια γιγαντιαία πισίνα, η αυθεντικότητα των κατοίκων, αλλά και η ηρεμία που προσφέρει ο τόπος, το καθιστούν ιδανικό μέρος για οικογένειες με παιδιά, ζευγάρια, αλλά και όσους θέλουν να κάνουν detox από τους γρήγορους ρυθμούς της πόλης. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι σταδιακά κερδίζει έδαφος, προσελκύοντας ολοένα και περισσότερους επισκέπτες με πρώτους και καλύτερους τους Ιταλούς που κατέκλεισαν και φέτος το νησί. Στο τουριστικό μείγμα δυνατή μπάλα παίζουν οι Ελληνοαμερικανοί, οι οποίοι αφήνουν καλά φιλοδωρήματα, αλλά και οι Βορειοευρωπαίοι που δείχνουν μια προτίμηση σε νησιά που είναι λιγότερο κατάμεστα από κόσμο και καταγράφουν χαμηλότερες θερμοκρασίες.
Η μαγεία της… Ολύμπου
Ένα από τα πιο όμορφα σημεία που πρέπει οπωσδήποτε να πατήσει το πόδι του ο ταξιδιώτης είναι η Όλυμπος, ένας παραδοσιακός οικισμός ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού κάλλους, χτισμένος σε υψόμετρο 310 μέτρων. Η δυτική πλευρά της Ολύμπου είναι απόκρημνη και στέκεται πάνω από κατωφέρεια που καταλήγει στην θάλασσα ενώ η ανατολική της πλευρά είναι πιο ομαλή και της προσφέρει πρόσβαση στο επίνειό της, το Διαφάνι. Εδώ ο επισκέπτης έχει την αίσθηση ότι βρίσκεται σε κάποιο μέρος της ηπειρωτικής Ελλάδας και όχι σε νησί. Κάθε μαγαζάκι είναι γραφικό, προσεγμένο και με αισθητική και οι ιδιοκτήτες, κατά κύριο λόγο, ηλικιωμένες κυρίες γέννημα θρέμμα της περιοχής, υποδέχονται τους πελάτες ντυμένες με παραδοσιακή φορεσιά. Εκτός από παραδοσιακά χειροποίητα προϊόντα, όπως μέλι, σαπούνια, ρούχα, μαντήλες και διάφορα αξεσουάρ, στα στενά σοκάκια ο τουρίστας μπορεί να απολαύσει παραδοσιακό ελληνικό καφέ ή φαγητό με θέα!
Παράλληλα με τα φρέσκα θαλασσινά που ψαρεύονται σε καθημερινή βάση από τους ντόπιους, οι γευστικοί κάλυκες πρέπει να δοκιμάσουν τις χειροποίητες μακαρούνες με τυρί Καρπάθου, είτε με μανούλι, είτε με αρμυροτύρι, σαλάτα ντάκο με ντόπια παξιμάδια και φυσικά τις πίτες που έχουν γέμιση με χόρτα εποχής.
Το όραμα των ντόπιων, οι ελλιπείς υποδομές και το υψηλό κόστος!
Συνομιλώντας με ντόπιους, αφουγκράστηκα την αγωνία τους να καταφέρει το νησί να γίνει περισσότερο “ορατό” σε Έλληνες και ξένους και να αναδειχθεί σε must τουριστικό προορισμό. Μάλιστα δεν ήταν λίγοι εκείνοι που είχαν ως μέτρο σύγκρισης τη Μήλο ή την Κρήτη. Το ερώτημα είναι μπορεί; Η απάντηση είναι πως ναι. Σαφώς και διαθέτει όλα τα απαραίτητα προσόντα, αλλά συγχρόνως απαιτούνται θυσίες.
Η λογική του βγάζω τα κέρδη όλης της χρονιάς μέσα σε μόλις τρεις μήνες, γυρίζει πλέον μπούμερανγκ. Το αφήγημα ήλιος, θάλασσα δεν αρκεί για να προσελκύσει την προσοχή των τουριστών, οι οποίοι αναζητούν μεν προσωποποιημένες και αυθεντικές εμπειρίες, αλλά θέλουν να αισθάνονται ότι ταυτόχρονα απολαμβάνουν «value for money» υπηρεσίες. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η «αχίλλειος πτέρνα» της Καρπάθου.
Η χώρα του νησιού, που ακούει στο όνομα Πηγάδια, είναι άναρχα δομημένη και δεν έχει συγκεκριμένο αρχιτεκτονικό χαρακτήρα. Ωστόσο, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι γίνονται κάποιες μεμονωμένες φιλότιμες προσπάθειες με υψηλού επιπέδου καταλύματα από ιδιώτες, αλλά δυστυχώς αυτά βρίσκονται διάσπαρτα στο νησί.
Ένα άλλο σημείο που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής είναι η τιμολογιακή πολιτική που ακολουθείται. Το κόστος του φαγητού είναι ιδιαίτερα υψηλό και τις περισσότερες φορές δεν δικαιολογείται. Για παράδειγμα η μέση τιμή για μια μερίδα γεμιστά είναι στα 15 ευρώ, ενώ το κόστος για ένα σουβλάκι ανέρχεται σε 4,50 ευρώ! Δηλαδή ακριβότερα από την Αθήνα που είναι και η πρωτεύουσα! Την ίδια ώρα, τη δυσαρέσκεια των τουριστών προκαλεί και η τιμή των ξαπλωστρών. Ένα σετ ξεκινάει από 20-25 ευρώ και μπορεί να φτάσει ακόμη και τα 35 – 40 ευρώ εάν κάποιος επιλέξει να κάτσει στην πρώτη σειρά!
Τέλος, τα ακριβά αεροπορικά εισιτήρια, τα οποία μέσα στον Αύγουστο ξεκινούν από 150 ευρώ το άτομο, δεν βοηθούν την κατάσταση. Υπενθυμίζεται ότι το απευθείας δρομολόγιο με πλοίο από τον Πειραιά φτάνει στον τελικό προορισμό σχεδόν έπειτα από 18 ώρες. Λαμβάνοντας υπόψη το παραπάνω στοιχείο, αλλά και το έξτρα κόστος που απαιτείται για να νοικιάσει κάποιος αυτοκίνητο στο νησί, γίνεται κατανοητό γιατί πολλοί Έλληνες τουρίστες της τελευταία στιγμής επιλέγουν τελικά με τα ίδια ή και λιγότερα χρήματα να ταξιδέψουν αεροπορικώς σε κάποιον προορισμό του εξωτερικού, στερώντας πολύτιμα έσοδα από την τοπική οικονομία του νησιού!
Συνεπώς, για να μπορέσει να γίνει το επόμενο βήμα, αφενός θα πρέπει οι ντόπιοι να επενδύσουν περισσότερο στην αναβάθμιση των υποδομών της Καρπάθου, αφετέρου Κράτος και επιχειρήσεις να φροντίσουν ώστε η μετακίνηση να έχει χαμηλότερο κόστος!
