CEO Initiative 2021: Η πανδημία ως εφαλτήριο μιας διαφορετικής αντίληψης

CEO Initiative 2021: Η πανδημία ως εφαλτήριο μιας διαφορετικής αντίληψης
Από αριστερά: Χρήστος Χαρπαντίδης, Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος, ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ, Αναστασία Παρετζόγλου, Brand Manager Fortune Greece, Co-Chair CEO Initiative, Γιάννης Μαστρογεωργίου, Επικεφαλής Εθνικής Επιτροπής Foresight.
Οι κίνδυνοι, οι αναδυόμενες τάσεις και οι παγκόσμιες προκλήσεις που καλούνται να διαχειριστούν οι κυβερνήσεις μαζί με τις επιχειρήσεις σήμερα.

Υπαρκτοί κίνδυνοι, αναδυόμενες τάσεις και παγκόσμιες προκλήσεις συνθέτουν το περιβάλλον που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι κυβερνήσεις και καλούνται να διαχειριστούν οι επιχειρήσεις σήμερα. Στο πλαίσιο αυτό η Αναστασία Παρετζόγλου, Brand Manager Fortune Greece, κάλεσε δύο διακεκριμένα στελέχη να πάρουν θέση και να μοιραστούν εμπειρίες, στο CEO Initiative 2021.

Ο Γιάννης Μαστρογεωργίου, Γενικός Γραμματέας Επικοινωνίας & Ενημέρωσης, Επικεφαλής Εθνικής Επιτροπής Foresight, σημείωσε ότι το μέλλον είναι mindset. Είναι τρόπος σκέψης και δεν είναι ένα χρονικό ορόσημο. Έχει μέσα του κινδύνους, όπως είπε μιλώντας για προκλήσεις και πολλές ευκαιρίες. Απαιτείται, όπως ανέφερε, να σκέφτεται κανείς με τρόπο διαφορετικό, κάνοντας σενάρια “What if…” ώστε να μην λέει μετά “And now what?”. Όπως είπε ο κ. Μαστρογεωργίου, ο κορωνοϊός ήταν ένα εφαλτήριο διαφορετικής αντίληψης για τα πράγματα. “Δεν υπάρχει γραμμική εξέλιξη πλέον. Αυτά που θα ζήσουμε τα επόμενα 10 χρόνια στο επίπεδο της τεχνολογίας θα είναι αυτά που ζήσαμε τα προηγούμενα 100 χρόνια μαζί”, τόνισε χαρακτηριστικά.

Υπέδειξε την εταιρεία Παπαστράτος ως ένα λαμπρό παράδειγμα του Foresight. “Έκανε Observe, Understand, Imagine. Έπιασε το νήμα από την αρχή και το πήγε μέχρι το τέλος. Σήμερα είμαστε πιο κοντά στο 2100 απ’ ό,τι στο 1940. Το έχουμε συνειδητοποιήσει αυτό;”, ανέφερε χαρακτηριστικά εξηγώντας ότι δεν είναι ανάγκη ο κόσμος να καταλαβαίνει την ορολογία του μέλλοντος σε βάθος αλλά και ότι “δεν μας παίρνει ο ανταγωνισμός με τις μηχανές”. Τόνισε ότι πρέπει να μείνουμε σε αυτά που κάνουμε καλά όπως ομαδική δουλειά, φαντασία, ενσυναίσθηση και να αφήσουμε τα υπόλοιπα στους υπολογιστές κβάντων.

Σχετικά με την πρόκληση της κλιματικής αλλαγής, σημείωσε ότι έχει φτάσει σε ένα tipping point. Ειδικά η Μεσογειακή λεκάνη θα περάσει ζεστά, δύσκολα καλοκαίρια τα επόμενα χρόνια, κυρίως από το 2030 και μετά, όπως είπε ενώ αναφέρθηκε την έναρξη μεταπτυχιακού προγράμματος Future Studies στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο από του χρόνου. “Μόνο αυτό αν καταφέρουμε να κάνουμε ως Επιτροπή, θα είμαι ικανοποιημένος. Θα μπει ο σπόρος”, πρόσθεσε.

Ο κ. Μαστρογεωργίου τόνισε επίσης τη σημασία της ηθικής στη συζήτηση που αναπτύσσεται για την τεχνητή νοημοσύνη και την ανάγκη να υπάρχει ένας κώδικας δεοντολογίας, ένα Geneva Convention, όπως είπε, για τη σωστή χρήση της τεχνολογίας σε όλους τους τομείς της οικονομίας και της ζωής. Υπάρχουν διαφορετικά μοντέλα σε ΗΠΑ, Ευρώπη, Κίνα ως προς τη χρήση των δεδομένων αλλά υπάρχουν ψήγματα συνεργασίας, όπως είπε. Επομένως, το κρίσιμο είναι το Ethics & AI, να μπει μέσα στον τρόπο σκέψης των εταιρειών. Μάλιστα όπως σημείωσε, 62 χώρες έχουν κάνει AI strategy και 30 χώρες έχουν κάνει blockchain strategy.

Το παράδειγμα της Παπαστράτος

Ο Χρήστος Χαρπαντίδης, Πρόεδρος & CEO, ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ, αναφέρθηκε στον Αριστοτέλη, σημειώνοντας ότι είμαστε αυτό που επαναλαμβανόμενα κάνουμε, για να τονίσει ότι για την Παπαστράτος, τα πάντα είναι μέλλον. “Προσπαθούμε την ωφέλεια να τη μοιραζόμαστε με όλους. Με την κοινωνική προσφορά στο επίκεντρο και με βιωσιμότητα ως τη μόνη στρατηγική μας. Με λογοδοσία. Οι αλλαγές είναι συγκλονιστικές, σε καλούν να αλλάξεις την ίδια σου την ύπαρξη. Βιωσιμότητα σε ό,τι κι αν κάνουμε – Sustainability is everything, είναι το επιχειρηματικό σχέδιο της ανθρωπότητας”, ανέφερε.

Η πανδημία, σύμφωνα με τον κ. Χαρπαντίδη, ανέδειξε και τα θετικά – εφευρετικότητα, ανθεκτικότητα, συνεργασία – αλλά και τις αδυναμίες – όπως π.χ. η κατανομή των εμβολίων στον κόσμο. Μιλώντας για την τεχνολογία, είπε ότι θα αυξάνεται εκθετικά, και είναι ερώτημα πώς οι άνθρωποι θα κάνουν άλματα για να συμβαδίσουν μαζί της. “Δεν μπορώ να δεχθώ ότι το μέλλον μας θα το καθορίσουν οι μηχανές και όχι οι άνθρωποι και οι αποφάσεις μας”, πρόσθεσε εξηγώντας ότι για να πάμε στο “καλό” μέλλον πρέπει να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις τώρα. Οι αποφάσεις αυτές είναι συλλογικές, σύμφωνα με τον κ. Χαρπαντίδη που ανέδειξε το ρόλο των επιχειρήσεων σε αυτή την πρόκληση. “Η εποχή που τα περιμέναμε όλα από το κράτος έχει τελειώσει” τόνισε σημειώνοντας με έμφαση ότι οι επιχειρήσεις δεν πρέπει να δίνουν αυτά που τους περισσεύουν αλλά αυτά που πραγματικά απαιτούνται. Με άλλα λόγια, όπως εξήγησε “δεν βοηθάω στην κλιματική αλλαγή με CSR ενέργειες, αλλά με αποφάσεις που μπορεί και να «πονέσουν», και να επηρεάσουν τη λειτουργία μου”.

Σύμφωνα με τον κ. Χαρπαντίδη, οι πολίτες και οι οργανισμοί ασκούν πίεση στην κλιματική αλλαγή, σε ζητήματα που οι πολιτικοί ηγέτες διστάζουν να αντιμετωπίσουν. “Για μας ως εταιρεία, είναι προφανές ότι οικειοθελώς με πλάνο και δέσμευση προωθούμε τη στρατηγική βιώσιμης ανάπτυξης. Κι αυτό απλώνεται και σε άλλες εταιρείες, και στο σύνολο της κοινωνίας”, πρόσθεσε.

Μιλώντας για τους ηγέτες, είτε είναι πολιτικοί είτε επιχειρηματικοί, είπε ότι κρίνονται από το όραμά τους και τις αξίες τους τονίζοντας ότι “δεν μπορούμε να προσαρμόζουμε τις αξίες μας ανάλογα με την ατζέντα κάθε εποχής. Δεν βλέπω ενεργό ρόλο των επιχειρηματικών στελεχών στην επικαιρότητα, δεν έχουν θέση για τα πάντα. Πρέπει όμως να είναι τολμηροί και συνεπείς στα ζητήματα που αφορούν τη λειτουργία της επιχείρησής τους”. Μεταφέροντας μάλιστα την εμπειρία της εταιρείας του ανέφερε χαρακτηριστικά: “Αντιμετωπίσαμε δυσπιστία και ειρωνεία όταν μιλήσαμε για το τέλος του τσιγάρου. Όμως, εμείς συνεχίζουμε τον δημόσιο διάλογο με στοιχεία, με μελέτες. Δεν δέχομαι την άρνηση διαλόγου, ιδίως όταν αυτό το απαιτεί η κοινωνία. Σύμφωνα με έρευνες, ο κόσμος θέλει η καπνοβιομηχανία να έρχεται σε επαφή με την κοινωνία ώστε να συζητιούνται όλα τα δεδομένα. Η κοινωνία θέλει διαφάνεια κι εμείς έχουμε την υποχρέωση να τη δώσουμε”.

Κατέληξε σημειώνοντας ότι πρέπει να στηριχθούμε σε αυτά που μας διαφοροποιούν από τις μηχανές, στην ενσυναίσθηση, στις ανθρώπινες σχέσεις.