Δεν αντέχεις τη δουλειά σου; Ίσως αυτό να μην είναι τυχαίο
Όταν έρχεται το πρωί της Δευτέρας, ίσως νιώθετε σαν τον Garfield — και αυτό δεν είναι τυχαίο.
Τους τελευταίους μήνες, το Business Insider έχει αναφέρει μια σειρά από αλλαγές στις πολιτικές εταιρειών: αξιολογήσεις απόδοσης, εντολές επιστροφής στο γραφείο, κατάργηση μεσαίων διευθυντικών θέσεων, αλλαγές στους μισθούς και στα bonus. Οι υπάλληλοι νιώθουν σαν τον μουτρωμένο πορτοκαλί γάτο: απογοητευμένοι και παγιδευμένοι.
Ίσως να πνίγουν την εργασιακή τους θλίψη σε φθηνές πίτσες — την ώρα που τα αφεντικά τους απλώς ελπίζουν ότι θα παραιτηθούν.
Ο λόγος; Ο φόβος ύφεσης έχει οδηγήσει σε αντικρουόμενα κίνητρα: οι εταιρείες προσπαθούν να μειώσουν κόστη, ενώ οι εργαζόμενοι κρατούν τη δουλειά τους με νύχια και με δόντια.
Οι εποχές των μεγάλων αυξήσεων και του «job-hopping» έχουν περάσει. Σήμερα, οι υπάλληλοι ανέχονται τις αλλαγές — ακόμη και όταν διαφωνούν.
Αλλαγή στάσης από τις εταιρείες
Οι επιχειρήσεις εκμεταλλεύονται το οικονομικό κλίμα για να προχωρούν σε σκληρές αλλαγές χωρίς να ανησυχούν για τις παραιτήσεις. Μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες έχουν ενισχύσει τις αξιολογήσεις απόδοσης και αποθαρρύνουν τους εργαζόμενους με χαμηλά αποτελέσματα.
Όταν η Uber επέβαλε αυστηρότερους όρους επιστροφής στο γραφείο και περιόρισε τα κριτήρια για sabbaticals, ο CEO Dara Khosrowshahi είπε:
«Αυτό ίσως οδηγήσει κάποιους να παραιτηθούν. Το καλό νέο είναι ότι η αγορά εργασίας είναι ακόμη ισχυρή.»
Έχει δίκιο πως η ανεργία παραμένει χαμηλή, αλλά για τους εργαζόμενους γραφείου είναι πολύ δυσκολότερο πια να βρουν νέα δουλειά. Ο ρυθμός παραιτήσεων, που βρισκόταν στα ύψη κατά τη Μεγάλη Παραίτηση, έχει πλέον πέσει αισθητά.
Οι εργαζόμενοι είναι πιο μουτρωμένοι από ποτέ
Μόλις το 31% των ερωτηθέντων σε έρευνα της Gallup (Φεβρουάριος 2025) δήλωσε πως αισθάνεται “engaged” στην εργασία του — πτώση σε σχέση με τα προ-πανδημικά επίπεδα του 2023.
Η Generation Z είναι ιδιαίτερα αποσυνδεδεμένη, πιθανώς λόγω της απότομης ανατροπής πολιτικών όπως η DEI και οι ξαφνικές απολύσεις, σε πλήρη αντίθεση με τη ρητορική «φροντίδας» της εποχής της πανδημίας.
Λιγότεροι εργαζόμενοι δηλώνουν ότι αισθάνονται ότι οι εργοδότες τους ενδιαφέρονται για αυτούς — και αυτή η αίσθηση έχει υποχωρήσει από τα προ- και μετα-εμβολιαστικά χρόνια.
Σε άλλη εποχή, αυτά θα ήταν σημάδια για άμεση αποχώρηση. Όμως ο φόβος της ύφεσης προκαλεί μια αμήχανη παραμονή. Όπως ανέφερε η δημοσιογράφος του BI Aki Ito, οι Αμερικανοί εργαζόμενοι νιώθουν παγιδευμένοι — δεν μπορούν να φύγουν, ακόμη κι αν βλέπουν τα τείχη να κλείνουν γύρω τους.
Μισθολογική στασιμότητα και περιορισμένες προοπτικές
Σύμφωνα με τη New York Fed, όλο και λιγότεροι εργαζόμενοι δηλώνουν ικανοποιημένοι με τους μισθούς τους. Παράλληλα, οι ενεργοί αναζητούντες εργασία παραμένουν λιγότεροι σε σχέση με το καλοκαίρι του 2024.
Η αύξηση μισθών έχει επιβραδυνθεί σε σχέση με τις κορυφές του 2022, και ακόμη και μια αλλαγή δουλειάς δεν συνεπάγεται σημαντική αύξηση.
Αυτό φαίνεται να το συνειδητοποιούν και οι εργαζόμενοι: τον Νοέμβριο 2024, μια μικρή πλειοψηφία δήλωνε ικανοποιημένη με τις προοπτικές εξέλιξης στην εργασία τους. Μέχρι τον Μάρτιο 2025, το ποσοστό έπεσε στο 48,7%.
