Eκπέμπει SOS η βιομηχανία: Τα ρίσκα στη Θεσσαλονίκη VS Αθήνα
Σε περιβάλλον ασταθές, φορολογικά αβέβαιο και διοικητικά δυσλειτουργικό επιχειρεί η βιομηχανία που επενδύσει κυρίως με ίδιους πόρους, χωρίς συστηματική βοήθεια από το κράτος – προγράμματα ή το τραπεζικό σύστημα.
Επιπλέον η βιομηχανία στη Βόρεια Ελλάδα φαίνεται να παίρνει μεγαλύτερο ρίσκο απ’ ότι στην Αττική, όπως προκύπτει από μελέτη για τις επενδύσεις στη μεταποίηση που παρουσίασε ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Ελλάδος (ΣΒΕ) και η οποία εκπονήθηκε από το Ινστιτούτο του ΣΒΕ (ΙΝΣΒΕ) σε συνεργασία με την δημοσκοπική εταιρία Palmos Analysis.
Σύμφωνα με την έρευνα οι επιχειρήσεις της Θεσσαλονίκης δείχνουν σημαντικά υψηλότερη επενδυτική δραστηριότητα από τις επιχειρήσεις της Αττικής, ενώ παίρνουν μεγαλύτερα ρίσκα στην επενδυτική στρατηγική τους. Τις προβληματίζει λιγότερο η φορολογία, αλλά περισσότερο το κόστος ενέργειας και πρώτων υλών και οι καθυστερήσεις στις διαδικασίες.
Σύμφωνα με τη μελέτη, την τελευταία διετία στο σύνολο της επικράτειας πραγματοποίησε επενδύσεις το 64% των βιομηχανιών και ειδικότερα το 76% των επιχειρήσεων της Θεσσαλονίκης και το 60% της Αττικής. Σε μηχανολογικό εξοπλισμό επένδυσε το 64% των επιχειρήσεων της Θεσσαλονίκης και το 42% της Αττικής και σε αγορά λογισμικού το 39% και 27% αντίστοιχα. Επίσης, σε εκπαίδευση και κατάρτιση προσωπικού επένδυσε το 27% των επιχειρήσεων της Θεσσαλονίκης και το 14% της Αττικής ενώ για έρευνα και ανάπτυξη για τη δημιουργία νέων προϊόντων επένδυσε το 18% των επιχειρήσεων της Θεσσαλονίκης και το 14% της Αττικής. Σε αγορά οικοπέδου για την δημιουργία νέων εγκαταστάσεων το ποσοστό στη Θεσσαλονίκη είναι 8% και στην Αττική 2% ενώ στις επενδύσεις σε νέα βιομηχανοστάσια η Θεσσαλονίκη εμφανίζει ποσοστό 9% και η Αττική 10%.
Γενικά συμπεράσματα
Σύμφωνα με την έρευνα, την τελευταία διετία επενδύσεις υλοποίησαν 2 στις 3 μεταποιητικές επιχειρήσεις στη χώρα, εκ των οποίων οι μισές χωρίς να κάνουν χρήση κάποιου κρατικού προγράμματος, κυρίως με ίδια κεφάλαια. Τα στελέχη της βιομηχανίας αναφέρουν γραφειοκρατία και καθυστερήσεις στην αξιοποίηση του Αναπτυξιακού Νόμου, με αποτέλεσμα πολλές επιχειρήσεις να αποθαρρύνονται. Σε καινοτομία και εξαγωγές επενδύουν κυρίως οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις, καθώς οι μικρότερες δεν έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν και δίνουν προτεραιότητα σε πιο άμεσες ανάγκες και στη μείωση του λειτουργικού κόστους.
Ως αποτέλεσμα των εμποδίων στο επιχειρηματικό περιβάλλον σχεδόν οι μισές επιχειρήσεις που προτίθενται να επενδύσουν τον επόμενο χρόνο προβλέπουν αύξηση των επενδυτικών τους δαπανών. Οπότε προτεραιοποιούν τη μείωση του λειτουργικού κόστους και έπεται η παραγωγή νέων προϊόντων και η αύξηση των εξαγωγών.
Εν κατακλείδι, επενδύσεις, παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα είναι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας, με αποτέλεσμα η χαμηλή επενδυτική τάση να αποτελεί κίνδυνο για την ανταγωνιστικότητα και τη δυνατότητα σύγκλισης της χώρας με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, έναν τομέα στον οποίο η Ελλάδα υπολείπεται διαχρονικά σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στο πλαίσιο αυτό η βιομηχανία ζητά ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο από την Πολιτεία, σύμφωνα με την πρόεδρο του ΣΒΕ, Λουκία Σαράντη, η οποία επανέλαβε με αφορμή την έρευνα ότι η Ελλάδα πρέπει να επαναπροσδιορίσει το παραγωγικό της μοντέλο και να θέσει στο επίκεντρό του τη στήριξη της βιομηχανίας μέσα από στρατηγικές επενδύσεις. “Η βιομηχανία μας χρειάζεται εθνική στρατηγική με υπερκομματική δέσμευση”, τονίζει μεταξύ άλλων διευκρινίζοντας ότι το ζητούμενο δεν είναι προνόμια, αλλά συνθήκες ισοτιμίας και σταθερότητας.
Οι προτάσεις του ΣΒΕ
Οι έρευνα καταλήγει σε σειρά προτάσεων για τη θωράκιση της ελληνικής βιομηχανίας έναντι των κινδύνων ώστε να αυξηθούν οι επενδύσεις και να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Μεταξύ αυτών είναι:
-Η ελληνική βιομηχανία να τεθεί στο επίκεντρο του νέου παραγωγικού μοντέλου και να έχει δίπλα της μία αποτελεσματική δημόσια διοίκηση.
-Σταθερό, διαφανές και αξιόπιστο φορολογικό πλαίσιο, με μείωση φορολογίας, ασφαλιστικών εισφορών και κόστους ενέργειας.
–Απλοποίηση του Αναπτυξιακού Νόμου και στόχευση των κινήτρων ανά μέγεθος και ρόλο επιχείρησης.
-Μείωση του κόστους δανεισμού και διευκόλυνση της πρόσβασης σε τραπεζική χρηματοδότηση και αναπτυξιακά εργαλεία.
-Σύνδεση επενδύσεων με τη δημιουργία σταθερών, ποιοτικών θέσεων εργασίας και βελτίωση του συστήματος επαγγελματικής εκπαίδευσης.
-Πράσινη και ψηφιακή μετάβαση με επενδύσεις στην καινοτομία, στην εξοικονόμηση πόρων και στον ψηφιακό μετασχηματισμό της παραγωγής.
-Δημιουργία ενός περιβάλλοντος φιλικού για την επιχειρηματικότητα, με απλοποίηση του ρυθμιστικού περιβάλλοντος και ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης.
