Ένα χωριό-ανοιχτό μουσείο!
- 10/12/2014, 18:15
- SHARE

Πώς η εικαστική παρέμβαση άλλαξε το «πρόσωπο» και την τοπική οικονομία του Εριάντ στην Τυνησία.
Μέχρι πρότινος, το Εριάντ δεν ήταν παρά το πρώτο και πιο απόμακρο χωριό στο «Νησί των Ονείρων», τη Τζέρμπα της Τυνησίας. Εάν ήταν σε κάποιους γνωστό, ήταν ουσιαστικά μόνον για την «La Ghriba», την παλιότερη συναγωγή στην Αφρική.
Όμως εδώ και λίγες εβδομάδες έχει γίνει σημείο αναφοράς στον παγκόσμιο χάρτη, ως μία μοναδική στο είδος της τουριστική ατραξιόν. Το οφείλει στην πρωτοβουλία του Γαλλο-τυνήσιου καλλιτέχνη Μεχντί Μπεν Σέιχ, διευθυντή της παρισινής «Galerie Itinerrance», που εδώ και δέκα χρόνια έχει αφοσιωθεί στην «τέχνη του δρόμου». Κοντολογίς στα graffiti…
Χρειάστηκε μία μικρή «μάχη» στα σοκάκια της Εριάντ με τις αρμόδιες αρχές και τους ιδιοκτήτες ακινήτων, μέχρι το σχέδιο του Μεχντί να πάρει το OK, μιας και τα graffiti θεωρούνται στην αρχή βανδαλισμός σε αυτό τον τόπο προσκηνήματος στην Τυνησία.
Τώρα λοιπόν το μικρό χωριό -«όπου χριστιανοί, μουσουλμάνοι και εβραίοι συνυπάρχουν αρμονικά εδώ και περίπου 2.000 χρόνια», όπως τονίζει ο Μπεν Σέιχ- έχει μετατραπεί σε μία υπαίθρια γκαλερί, την «Djerbahood», με τους τοίχους για καμβά και μόνιμα τα εκθέματα στους δρόμους.
Πρόκειται για τα έργα 150 καλιτεχνών, που έσπευσαν εδώ από 30 διαφορετικές μεριές του κόσμου, βάζοντας το μεράκι και την υπογραφή τους σε αυτό το πρωτοποριακό καλλιτεχνικό εγχείρηματα, το οποίο έχει αποκτήσει και οικονομικές διαστάσεις.
Ήδη, το Εριάντ μνημονεύεται στον οδηγό του Lonely Planet για την Τυνησία και η τοπική κοινότητα έχει πάρει τα πάνω της, καθώς στο χωριό ξεπηδούν διαρκώς νέες μικρές επιχειρήσεις και η αγορά εργασίας ολοένα και ανοίγει.
Καθώς λοιπόν η τουριστική κίνηση αυξάνεται, κάτοικοι εκτελούν πια χρέη ξεναγών, ενώ «ξεφυτρώνουν» παντού νέα μαγαζιά με σουβενίρ, καφέ και εστιατόρια. Στα άμεσα σχέδια των αρχών του Εριάντ είναι η φωταγώγηση των graffiti ώστε οι επισκέπτες να μπορούν να θαυμάζουν τα εκθέματα και στις νυχτερινές βόλτες τους, ανοίγοντας έτσι το δρόμο και για τη δημιουργία ξενοδοχειακής υποδομής.
«Ορισμένες φορές χρειάζεται να έλθει κάποιος ξένος για να σε βοηθήσει να συνειδητοποιήσεις πόσο όμορφος είναι ο τόπος σου», λέει ο Μεχντί, που ξεκαθαρίζει πως δεν σκοπεύει να επαναλάβει το εγχείρημα του Djerbahood σε κάποια άλλη περιοχή.
Προς το παρόν, βέβαια, το ερώτημα παραμένει: θα καταφέρει το Εριάντ να διατηρήσει τον ξεχωριστό χαρακτήρα του, στο πέρασμα του χρόνου και των τουριστών;