Ένας κόσμος χωρίς «γεια»: Τι απαντούν οι νέοι όταν σηκώνουν το τηλέφωνο

Ένας κόσμος χωρίς «γεια»: Τι απαντούν οι νέοι όταν σηκώνουν το τηλέφωνο
SYMBOL - 05 July 2024, Berlin: A woman holds a smartphone in her hand. Photo: Helena Dolderer/dpa (Photo by Helena Dolderer / DPA / dpa Picture-Alliance via AFP) Photo: AFP
Η γενιά που μεγάλωσε χωρίς σταθερό τηλέφωνο αλλάζει τους άγραφους κανόνες των τηλεφωνικών συνομιλιών, βάζοντας τέλος στο αυτονόητο «ναι».    

Όταν απαντάτε στο τηλέφωνο, λέτε «ναι» ή κάποιον άλλον χαιρετισμό αμέσως, ή περιμένετε από τον καλούντα να ξεκινήσει τη συζήτηση;

Αν είστε άνω των 28 ετών, πιθανότατα σας μπερδεύει αυτό το ερώτημα. Φυσικά και λέτε «ναι» όταν απαντάτε στο τηλέφωνο.

Όμως η Gen Z – μια γενιά που μεγάλωσε χωρίς σταθερά τηλέφωνα – μπορεί να διαφωνεί. Περιμένει από εσάς, τον καλούντα, να μιλήσετε πρώτοι.

Ένα πρόσφατο viral tweet ανέδειξε αυτή τη – σοκαριστική για κάποιους – διαφορά εθιμοτυπίας. Κάποια recruiter έγραψε ότι έχει παρατηρήσει πως, όταν τηλεφωνεί σε άτομα της Gen Z (στο προγραμματισμένο ραντεβού τους), συχνά περιμένουν εκείνα να μιλήσει εκείνη πρώτη αντί να πουν «ναι».

Τα σχόλια κάτω από το tweet ήταν ακόμη πιο αποκαλυπτικά: Πολλοί νέοι συμφώνησαν ότι η ευθύνη ξεκινήματος της συνομιλίας ανήκει σε αυτόν που καλεί, όχι σε αυτόν που απαντά.

Οι εξηγήσεις που έδωσαν χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες:

  1. Η πληθώρα των ανεπιθύμητων κλήσεων (spam calls). Πολλοί τηλεπωλητές ή αυτόματα ρομπότ ξεκινούν μόνο αφού ακούσουν κάποιον να λέει «έλα». Αν δεν πείτε τίποτα, μπορείτε πιο εύκολα να ξεχωρίσετε αν πρόκειται για πραγματικό άτομο.

Η Gen Z φοβάται τους απατεώνες

Τα spam calls είναι μάστιγα, και είναι δύσκολο να κατηγορήσεις οποιονδήποτε για τις στρατηγικές του προκειμένου να τα αποφύγει. Παρ’ όλα αυτά… υπάρχει άραγε καλύτερη λύση;

Ένας άλλος φόβος είναι ότι απατεώνες μπορούν να χρησιμοποιήσουν ηχογράφηση της φωνής σας όταν λέτε «ναι» για να την κλωνοποιήσουν και να τη χρησιμοποιήσουν σε άλλες απάτες. Υπάρχει κάποια βάση εδώ. Ο Marijus Briedis, CTO της NordVPN, μου είπε ότι τα δεδομένα είναι περιορισμένα σχετικά με τη συχνότητα αυτών των περιστατικών, αλλά είναι υπαρκτός κίνδυνος.

«Αν πρέπει να απαντήσετε, ένας ουδέτερος, μη προσωπικός χαιρετισμός όπως “Ποιος είναι;” μπορεί να είναι λιγότερο χρήσιμος για κλωνοποίηση, επειδή έχει λιγότερη συναισθηματική έκφραση και είναι λιγότερο κοινός ως φωνητικό δείγμα», εξηγεί ο Briedis.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η εθιμοτυπία αλλάζει

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο κάποιοι αποφεύγουν το «ναι» φαίνεται να είναι γενεακή διαφορά στην εθιμοτυπία. Ορισμένοι νέοι απλώς πιστεύουν ότι αν καλείς εσύ, πρέπει να ξεκινήσεις τη συζήτηση.

Αν αυτό σας ανεβάζει την πίεση ας πάρουμε μια ανάσα και ας προσπαθήσουμε να το δούμε ψύχραιμα. Είναι οι νέοι εντελώς αποσυνδεδεμένοι από τις βασικές αρχές επικοινωνίας; Είναι αυτό συνέχεια του φαινομένου «Gen Z stare», όπου νέοι σε καταστάσεις εξυπηρέτησης πελατών σε κοιτούν χωρίς έκφραση ή αποφεύγουν την επαφή με τα μάτια;

Ίσως δεν είναι τίποτα από αυτό και απλά το να λες «ναι» όταν απαντάς στο τηλέφωνο είναι η καθιερωμένη κοινωνική εθιμοτυπία, και η απουσία της μπορεί να προκαλέσει σύγχυση στον καλούντα.

Αλλά το ότι κάτι ήταν κάποτε κανόνας εθιμοτυπίας δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραμείνει έτσι για πάντα. Το τηλέφωνο είναι σχετικά πρόσφατη εφεύρεση στην ιστορία της ανθρώπινης επικοινωνίας, όπως και η ίδια η λέξη «έλα», την οποία πρότεινε ο Τόμας Έντισον ως τρόπο έναρξης τηλεφωνικής συνομιλίας τη δεκαετία του 1870. Μέχρι τη δεκαετία του 1940, τα περισσότερα αμερικανικά νοικοκυριά δεν είχαν καν δικό τους τηλέφωνο. Όλη η εθιμοτυπία των κλήσεων διαμορφώθηκε μέσα σε 1-2 γενιές.

Τα σταθερά τηλέφωνα και η εθιμοτυπία μιας άλλης εποχής

Παλαιότερα, στην εποχή των σταθερών τηλεφώνων χωρίς αναγνώριση κλήσης, ήταν σύνηθες να απαντά κανείς με φράσεις όπως «Κατοικία [επώνυμο], παρακαλώ;», ενώ στον επαγγελματικό χώρο επικρατούσε μια περισσότερο τυποποιημένη προσέγγιση, με απαντήσεις που περιλάμβαναν το όνομα της εταιρείας, το πλήρες όνομα του υπαλλήλου και συχνά ένα ευγενικό «Πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω;».

Χαρακτηριστικό παράδειγμα του πόσο καθοριστική υπήρξε αυτή η τηλεφωνική εθιμοτυπία είναι η περίπτωση του άλμπουμ Hello Nasty των Beastie Boys, το οποίο λέγεται ότι εμπνεύστηκε από τον τρόπο με τον οποίο απαντούσε στο τηλέφωνο η γραμματέας της εταιρείας δημοσίων σχέσεων Nasty Little Man.

Ωστόσο, ακόμη και μέσα σε μία γενιά, η τηλεφωνική συμπεριφορά έχει αλλάξει ριζικά. Σήμερα, οι περισσότερες κλήσεις γίνονται σε προσωπικά κινητά τηλέφωνα, όχι σε κοινόχρηστες γραμμές. Τα μηνύματα στους τηλεφωνητές έχουν χάσει τη σημασία τους, καθώς οι περισσότεροι προτιμούν να διαβάζουν τη μεταγραφή ενός φωνητικού μηνύματος παρά να το ακούσουν. Παράλληλα, ένα νέο ανεπίσημο πρωτόκολλο έχει διαμορφωθεί γύρω από το ερώτημα: τι πρέπει να είναι τηλεφωνική κλήση και τι διαδικτυακή συνάντηση μέσω Zoom;

Πλέον, η διευθέτηση μιας σύντομης τηλεφωνικής συνομιλίας συχνά απαιτεί ανταλλαγή πολλών μηνυμάτων ή email. Κάποιοι αισθάνονται την ανάγκη να απολογηθούν αν καλέσουν κάποιον απροειδοποίητα, σαν να εισβάλλουν απρόσκλητοι στο προσωπικό του πρόγραμμα.

Η τηλεφωνική εθιμοτυπία του παρελθόντος προκαλεί ίσως νοσταλγία, όμως δεν είναι απαραίτητα ανώτερη. Η πρόοδος προχωρά, και μαζί της αλλάζουν και οι άγραφοι κανόνες επικοινωνίας. Το «ναι» ήταν για δεκαετίες η αυτονόητη αρχή μιας τηλεφωνικής συνομιλίας – αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι για πάντα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ: