Οι γερμανικές «χρυσές φούστες»
Περισσότερες γυναίκες από το 2016 σε κάθε εισηγμένη επιχείρηση, προβλέπει η νέα κυβερνητική συμφωνία.
Τις αποκαλούν «χρυσές φούστες». Και είναι πράγματι γυναίκες με «χρυσά» προσόντα, που κατάφεραν να νικήσουν τα στερεότυπα, καταλαμβάνοντας επιτελικές θέσεις σε γερμανικές επιχειρήσεις. Δεν είναι ωστόσο παρά μέλη μίας τραγικά μικρής μειοψηφίας. Κι αυτό, κατά τη νέα κυβέρνηση του Βερολίνου, θα πρέπει πάραυτα να αλλάξει.
Στην τελική συμφωνία του «μεγάλου συνασπισμού» μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών προβλέπεται λοιπόν ως απαράβατος πλέον όρος η καθιέρωση ποσόστωσης 30% στη συμμετοχή γυναικών στα εποπτικά συμβούλια των 2.000 εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιριών, αρχής γενομένης από το 2016.
Διαβάστε ακόμη: Τεχνολογική «στροφή» στις γυναίκες
Χωρίς να προκαλέσει έκπληξη, η απόφαση ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στον εγχώριο επιχειρηματικό κόσμο. Επιφανή στελέχη του και ενώσεις κατήγγειλαν την φυλετική ποσόστωση ως ωμή πολιτική παρέμβαση στην ελευθερία κινήσεων του ιδιωτικού τομέα. Ορισμένοι έκαναν λόγο για βαρύ πλήγμα στην ανταγωνιστικότητα, υποστηρίζοντας ότι είναι δύσκολο να καλυφθεί το 30% με γυναίκες που έχουν πράγματι τα απαραίτητα προσόντα.
Προς διάψευση έρχονται βέβαια περιπτώσεις ομίλων όπως η Daimler, η Deutsche Telecom, η Lufthansa και ο ενεργειακός κολοσσός RWE, που έχουν εδώ και καιρό πριμοδοτήσει την προαγωγή γυναικών σε ανώτατα διοικητικά πόστα, με θεαματικά αποτελέσματα και μεγάλη επιτυχία. Τα επίσημα στοιχεία καταδεικνύουν πάντως και αυτές αποτελούν απλά την εξαίρεση σε έναν άδικο πολλές φορές «κανόνα».
Διαβάστε ακόμη: Τι κάνει καλύτερη μία γυναίκα manager;
Σε 160 μεγαλύτερες εισηγμένες εταιρίες στη Γερμανία, για παράδειγμα, μόλις το 17,45% των θέσεων στα εποπτικά συμβούλια έχουν καταληφθεί από γυναίκες. Το αντίστοιχο ποσοστό σε διοικητικές θέσεις είναι δραματικά πιο μικρό, ξεπερνώντας μετά βίας το 6%. Κι αυτό, 12 χρόνια αφότου η γερμανική βιομηχανία ανέλαβε τη δέσμευση να προχωρήσει οικειοθελώς στην λήψη μέτρων για τις εξάλειψη των εργασιακών ανισοτήτων.
Παρ’ όλα αυτά, ούτε το νέο μέτρο που προωθεί το Βερολίνο μπορεί να χαρακτηριστεί «πανάκεια». Για την ακρίβεια, θεωρείται «ασπιρίνη». Αφενός γιατί δεν αφορά παρά μία ολιγομελή ομάδα γυναικών. Αφετέρου, γιατί δεν συνεπάγεται κατ’ ανάγκην και την εξίσωση των μισθών όλων προς τα επάνω. Επιπλέον, δεν συνοδεύεται από κάποια πρόβλεψη μίας πιο ισότιμης ποσόστωσης στα διοικητικά κλιμάκια των εταιριών. Και το «κερασάκι»: δεν έχουν καν οριστικοποιηθεί οποιεσδήποτε κυρώσεις για τυχόν «παραβάτες».
