Γιατί ο Πούτιν έθεσε τον Λαβρόφ στο περιθώριο – Το «λάθος» του Ρώσου ΥΠΕΞ

• Ο Σεργκέι Λαβρόφ, μακροχρόνιος υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, απουσίασε από κρίσιμη συνάντηση του Συμβουλίου Ασφαλείας, εγείροντας ερωτήματα για την επιρροή του.
• Η απουσία του Λαβρόφ χαρακτηρίστηκε «συντονισμένη» από το ρωσικό Μέσο Kommersant, την ώρα που ο Πούτιν ζητούσε προτάσεις για πιθανή δοκιμή πυρηνικών όπλων.
• Ένας νεότερος αξιωματούχος θα ηγηθεί της ρωσικής αντιπροσωπείας στη σύνοδο G20, θέση που παραδοσιακά κατείχε ο Λαβρόφ, ενισχύοντας τις φήμες περί απομόνωσής του.

Για δεκαετίες, η θέση και η επιρροή των κορυφαίων στελεχών του Κρεμλίνου παρακολουθούνταν προσεκτικά από δυτικούς αναλυτές. Στη Σοβιετική εποχή, στρατιωτικές παρελάσεις στην Κόκκινη Πλατεία και κρατικές τελετές χρησιμοποιούνταν για να αποκωδικοποιηθεί η ιεραρχία και να εκτιμηθούν οι σχέσεις εξουσίας. Ποιος βρισκόταν πιο κοντά στον ηγέτη; Ποιοι ήταν σε χάρη και ποιοι εκτός;

Σήμερα, η διαδικασία δεν έχει αλλάξει πολύ, αλλά τα «πλάνα» προέρχονται από άλλες πηγές. Τη Δευτέρα, η προσοχή των Κρεμλινολόγων στράφηκε στη συνάντηση του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, όπου ο Βλαντίμιρ Πούτιν ζήτησε από τους κορυφαίους αξιωματούχους να αρχίσουν να επεξεργάζονται προτάσεις για πιθανή δοκιμή πυρηνικών όπλων.

Μια σημαντική στιγμή για την οποία θα περίμενε κανείς την παρουσία όλων των αξιωματούχων. Ωστόσο, ο Σεργκέι Λαβρόφ, ο μακροχρόνιος υπουργός Εξωτερικών, απουσίαζε – και μάλιστα ήταν ο μόνος μόνιμος μέλος του Συμβουλίου που δεν εμφανίστηκε. Το ρωσικό επιχειρηματικό μέσο Kommersant χαρακτήρισε την απουσία του «συντονισμένη».

Η κατάσταση αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον όταν συνδυαστεί με την επιλογή νεότερου αξιωματούχου για να ηγηθεί της ρωσικής αντιπροσωπείας στη σύνοδο κορυφής των G20 – θέση που συνήθως κατείχε ο Λαβρόφ. Αυτά τα γεγονότα προκάλεσαν ερωτήματα: έχει ο έμπειρος διπλωμάτης τεθεί στο περιθώριο;

Η συζήτηση αυτή ήταν αρκετά έντονη για να αναγκάσει το Κρεμλίνο να διαψεύσει φήμες, χωρίς ωστόσο να μειωθεί η εικασία ότι ο Λαβρόφ έχει χάσει μέρος της επιρροής του. Οι φήμες περί ρήξης ενισχύθηκαν μετά την ακύρωση προγραμματισμένης συνόδου Πούτιν-Τραμπ στη Βουδαπέστη, μετά την οποία ακολούθησε τηλεφωνική επικοινωνία του Λαβρόφ με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Μαρκ Ρούμπιο.

Σύμφωνα με το Financial Times, η αδιάλλακτη στάση του Λαβρόφ οδήγησε την Ουάσινγκτον να θέσει τη σύνοδο σε αναμονή. Διπλωματικές πηγές εκτιμούν ότι ο Λαβρόφ είτε «αποκλίνει από το σχέδιο», είτε ενήργησε εκτός πρωτοκόλλου, με αποτέλεσμα να εκτροχιάσει προσωρινά την προσέγγιση ΗΠΑ-Ρωσίας.

Αυτό φαίνεται πως εξόργισε τον Πούτιν, ο οποίος επιδιώκει να συνεργαστεί με την Ουάσιγκτον όχι μόνο για την Ουκρανία, αλλά και για ζητήματα όπως ο έλεγχος των πυρηνικών όπλων. Επιπλέον, η κατάσταση παρουσίασε τον Πούτιν ως υποδεέστερο στην ικανότητά του να ελέγχει τους ανώτερους αξιωματούχους του – κάτι που δεν αντέχει η προσωπικότητά του. Όπως λένε οι γνώστες της διαχείρισης ομάδων, η πίστη και η υποταγή είναι βασικές αξίες για τον Ρώσο πρόεδρο.

Αν οι φήμες αληθεύουν, η πιθανή απομόνωση του Λαβρόφ αποτελεί ορόσημο. Ο 75χρονος έχει υπάρξει το πρόσωπο της ρωσικής διπλωματίας για πάνω από δύο δεκαετίες και η βασική «δεξιά χειρα» του Πούτιν.

Ο Λαβρόφ είναι γνωστός για τον επιθετικό του λόγο και την έντονη υποστήριξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Στη σύνοδο Πούτιν-Τραμπ στην Αλάσκα, εμφανίστηκε με πουλόβερ που έγραφε «CCCP», στέλνοντας μήνυμα ότι η Ουκρανία ανήκει ακόμα στη Ρωσία. Το στιλ του, σκληρό και αδιάλλακτο, ίσως τώρα να αποδυναμώνει την επιρροή του, καθώς οι ισορροπίες στο Κρεμλίνο αλλάζουν.

Το ερώτημα παραμένει: έχει η σκληρή στάση του Λαβρόφ κοστίσει τη θέση του; Και αν ναι, ποιος θα αναλάβει τον νέο ρόλο της ρωσικής διπλωματίας σε μια περίοδο αυξημένων γεωπολιτικών προκλήσεων; Η απάντηση αναμένεται να καθορίσει την επόμενη φάση της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ:

• Βrainstorm Energy: Στις 22 Σεπτεμβρίου το Summit για την ενέργεια με τίτλο “Rewiring Energy Efficiency”
• 2025 Fortune Most Powerful People in Business: Εκείνοι που διαμορφώνουν τον παγκόσμιο εταιρικό χάρτη
• Γιατί αισιοδοξεί η Maersk για το 2025, παρά τις πιέσεις από τον εμπορικό πόλεμο