Γιατί οι επιχειρηματικές ελίτ, από τον Μαρκ Ζούκερμπεργκ έως τον Έλον Μασκ, έχουν πάθει εμμονή με το ζιου ζίτσου
Στα 52 του, ο Μάριο Λόπεζ λέει ότι η άσκηση είναι «αδιαπραγμάτευτη» στη ρουτίνα του.
Ο ηθοποιός και επιχειρηματίας ορκίζεται στα σωματικά και ψυχικά οφέλη του βραζιλιάνικου ζίου ζίτσου — εξέλιξη του παραδοσιακού ιαπωνικού jujutsu — μιας πολεμικής τέχνης που ρίχνει τον αντίπαλο στο έδαφος και περιορίζει την κίνησή του με κλειδώματα αρθρώσεων και πνιγμούς.
«Το ζίου ζίτσου είναι φοβερό και για το σώμα και για το μυαλό», είπε στο Business Insider, με αφορμή τη συνεργασία του με τη Hone Health.
Ο Λόπεζ, που ήταν πρωταθλητής πάλης στο λύκειο, επέστρεψε στο τατάμι στα μέσα των 40s του, κέρδισε μετάλλια σε αγώνες και με συνεπή προπόνηση ανέβηκε έως τη μωβ ζώνη.
«Σωματικά, είναι μια προπόνηση για όλο το σώμα που χτίζει δύναμη, αντοχή και ευλυγισία. Ψυχικά, διδάσκει υπομονή, ταπεινότητα και επίλυση προβλημάτων. Με έχει βοηθήσει να μένω ψύχραιμος στην πίεση», είπε.
Ο ενθουσιασμός του συμμερίζονται μεγάλα ονόματα του business, της τεχνολογίας και της ψυχαγωγίας — πολλοί ξεκίνησαν μαχητικά σπορ για πρώτη φορά στα 30, 40 ή και αργότερα. Μεταξύ των CEOs που λατρεύουν το ζίου ζίτσου είναι οι Μαρκ Ζάκερμπεργκ (Meta), Νταν Σούλμαν (PayPal), Άντριου Γουίλσον (EA) και Έλον Μασκ (Tesla).
Τα μοναδικά οφέλη του ζίου ζίτσου το κάνουν ελκυστική επιλογή για high performers που ίσως δεν μεγάλωσαν ως αθλητές, αλλά τώρα θέλουν να ακονίσουν το σώμα, να οξύνουν την εστίαση και να τεστάρουν τη λήψη αποφάσεων — όλα μαζί. Η ιδέα ότι η φυσική κατάσταση δυναμώνει ταυτόχρονα σώμα και νου κερδίζει έδαφος, καθώς η επιστήμη δείχνει πόσο κρίσιμη είναι η γνωστική υγεία για τη μακροζωία.
«Είναι συνεχής επίλυση προβλημάτων σε πραγματικό χρόνο. Σε διδάσκει να αφήνεις πίσω ένα πλάνο που δεν λειτούργησε», λέει ο εκπαιδευτής και κάτοχος μαύρης ζώνης Ρέι Φελισιάνο, που προπονεί CEOs και founders στο Maru Dojo στο Σαν Φρανσίσκο.
Η τέχνη συνδυάζει σωματικά οφέλη — δύναμη και αντοχή, “hot commodities” στον tech κόσμο της μακροζωίας — με πειθαρχία, ενσυνειδητότητα και μια δεμένη κοινότητα.
Έτσι, το τατάμι προσφέρει στους «τιτάνες» της τεχνολογίας μια σπάνια ευκαιρία αποσύνδεσης, ενώ ταυτόχρονα καλλιεργούν τη νοητική οξύτητα που τους δίνει προβάδισμα στη δουλειά — και κάνει την αθλητικότητα εφικτή ακόμη και για μεσήλικες επαγγελματίες που περνούν ώρες σε γραφείο.
Στο τζιου τζίτσου, ο «μικρός» κερδίζει με έξυπνη στρατηγική
Μέχρι να το δοκιμάσεις, είναι δύσκολο να εξηγήσεις πώς το «ρολάρισμα» στο τατάμι ανεβάζει παλμούς, βάζει τον εγκέφαλο στο κόκκινο και δοκιμάζει μύες που δεν ήξερες ότι έχεις — ταυτόχρονα.
«Είναι πολύ έντονη προπόνηση: γίνεσαι πιο δυνατός, πιο γρήγορος, με καλύτερο καρδιοαναπνευστικό και μεγαλύτερη ευλυγισία», λέει η Ρέιτσελ Πιάτσα, καφέ ζώνη και instructor στο Unity της Νέας Υόρκης.
Δύναμη, ισχύς, αντοχή και κινητικότητα είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες στρατηγικές για καλύτερη, μακρύτερη ζωή. Αυτές οι «μακροζωικές» αποδόσεις βοήθησαν το άθλημα να περάσει από niche πριν 15 χρόνια σε mainstream fitness. Θαυμαστές: οι ηθοποιοί Τομ Χάρντι και Κιάνου Ριβς, η ποπ σταρ Ντέμι Λοβάτο, η σούπερ μοντέλο Ζιζέλ.
Σε αντίθεση με ένα spin class ή μια προπόνηση powerlifting, το ζίου ζίτσου είναι ένα παζλ που γοητεύει το growth mindset της τεχνολογικής επιχειρηματικότητας. Η επιτυχία απαιτεί υπομονή: ακόμα και ο «αουτσάιντερ» μπορεί να νικήσει δυνατότερους αντιπάλους αν δουλέψει έξυπνα και μεθοδικά. Αυτό τράβηξε τον CEO της EA, Άντριου Γουίλσον, που πλέον έχει μαύρη ζώνη: «Σε σχέση με Apple ή Google ή Amazon, είμαστε… 120 λίβρες απέναντι στις 350 τους. Το ζίου ζίτσου σου λέει ότι με σωστή τεχνική και προετοιμασία δεν χρειάζεται να φοβάσαι τον “μεγάλο”», είπε στο Fast Company.
Σκληρό αλλά ασφαλές — ιδανικό για άνδρες που ωριμάζουν
Για τους high performers, η πρόκληση είναι μέρος της γοητείας. Έχει όμως κι έναν κρίσιμο μηχανισμό ασφάλειας για όσους θέλουν να πιεστούν χωρίς σοβαρούς τραυματισμούς, ακόμα και με την ηλικία ή τις πολλές ώρες γραφείου.
Το tap — με χέρι/πόδι στο τατάμι, ελαφρύ χτύπημα στον αντίπαλο ή λεκτικά «tap» — σηματοδοτεί ότι έχεις φτάσει στο όριό σου. Αυτό κάνει το σπαρινγκ πιο ελέγξιμο σε σχέση με αθλήματα με κλωτσιές/γροθιές όπως το boxing ή το MMA.
Το ζίου ζίτσου δεν είναι «αλεξίσφαιρο» από τραυματισμούς (π.χ. διαστρέμματα), αλλά ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι δεν είναι πιο επικίνδυνο από το ερασιτεχνικό τρέξιμο.
Το tap-out επιτρέπει ένταση με σεβασμό στην αυτονομία του σώματος, ώστε να προπονείσαι ασφαλώς με πιο έμπειρους ή/και μεγαλύτερους αντιπάλους. «Έτσι μπορούμε να προπονούμαστε στο 100% και να είναι προσβάσιμο σε καθημερινούς αθλητές. Δεν θα πας στη δουλειά με μαυρισμένο πρόσωπο», λέει η Πιάτσα.
Ως αντάλλαγμα, το άθλημα απαιτεί απόλυτη προσοχή — μια ισχυρή «απόδραση» από περισπασμούς και doom-scrolling. Λίγα πράγματα σε προσγειώνουν πιο γρήγορα από την προοπτική να βρεθείς καρφωμένος στο έδαφος ή σε headlock. Γι’ αυτό κι ο Ζάκερμπεργκ είναι φαν: «Ψάχνεις κάτι που είναι σούπερ απαιτητικό σωματικά και πνευματικά και δεν μπορείς να αποσπάσαι; Το MMA είναι τέλειο — αν σταματήσεις να προσέχεις για ένα δευτερόλεπτο, βρίσκεσαι από κάτω», είπε στο podcast του Τζο Ρόγκαν.
Η «εγκεφαλική» και συχνά ταπεινωτική φύση του σπορ ταιριάζει στον τεχνολογικό κόσμο — ακριβώς επειδή απέχει πολύ από τα αναμενόμενα «bro vibes». «Μπαίνοντας στο dojo, το γήπεδο ισοπεδώνεται», λέει ο Φελισιάνο.
Ανήκειν στο τατάμι
Λίγα πράγματα χτίζουν εμπιστοσύνη πιο γρήγορα από το να «κολλήσεις» τον ιδρωμένο εαυτό σου σ’ έναν άγνωστο — και να παλεύεις στην μασχάλη του για τη… ζωή σου. Δεν είναι καβγάς: οι πολεμικές τέχνες έχουν ισχυρή παράδοση πειθαρχίας — υπόκλιση, σεβασμός στον αντίπαλο και στον χώρο — που γεννά κοινότητα και βαθιά σύνδεση. Μετά το μάθημα, όλοι γονατίζουν για να καθαρίσουν — ακόμα και οι CEOs.
«Δεν μπορείς να προπονηθείς μόνος. Η ένταση της εμπειρίας γεννά πιο βαθιές φιλίες», λέει η Πιάτσα.
Καθώς το networking μετακινείται από τα happy hours στις προπονήσεις και τα social saunas, ο χρόνος στο τατάμι γίνεται πολύτιμος για τα στελέχη: μια σπάνια ευκαιρία αποσύνδεσης, με τη συγκίνηση μιας νέας πρόκλησης που μεταμορφώνει σώμα και νου σε πιο δυνατές εκδοχές τους. «Είναι ένα καταφύγιο για μία ώρα. Τα προβλήματα θα είναι εκεί όταν τελειώσεις», λέει ο Φελισιάνο. «Δίνεις χρόνο στον εαυτό σου, να μη σκέφτεσαι τίποτε άλλο και να κάνεις reset».
