H προεκλογική περίοδος ξεκίνησε
Η χθεσινή ηγετική εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα επιβεβαίωσε τα όσα έχει προεξοφλήσει η πολιτική πιάτσα εδώ και μήνες. Ο πρώην Πρωθυπουργός επανέρχεται στο πολιτικό σκηνικό – όπου όπως ο ίδιος είπε ο Μητσοτάκης παίζει χωρίς αντίπαλο – με σκοπό να δημιουργήσει γύρω του το δεύτερο πόλο του συστήματος.
Ωστόσο η αποδόμηση του ΣΥΡΙΖΑ, του κόμματος που ο ίδιος στην ουσία δημιούργησε και εκτόξευσε, δεν ήταν μόνο λεκτική, αλλά και συμβολική. Φάνηκε από τη χωροταξία στη χθεσινή εκδήλωση, το ότι φύλασσε θέσεις για τους πρώην συνεργάτες του στον εξώστη, πολύ πίσω από το προσκήνιο. Στη νέα πολιτική πραγματικότητα που οραματίζεται, θα υπάρχει ο ίδιος. Οι υπόλοιποι σε ρόλο υποστηρικτικό.
Η εξέλιξη αυτή φαίνεται να ευνοεί το Μέγαρο Μαξίμου ακόμη κι αν οι κυβερνητικοί δεν το παραδέχονται. Ο Μητσοτάκης χρειάζεται έναν πραγματικό αντίπαλο απέναντί του στο δρόμο για τις εθνικές εκλογές, ώστε ο ψηφοφόρος να ξέρει ποια είναι η εναλλακτική στη διακυβέρνηση της χώρας στην περίπτωση που δεν ψηφίσει ξανά Μητσοτάκη. Σε διαφορετική περίπτωση, η επιχείρηση επανασυσπείρωσης ψηφοφόρων, θα ήταν δύσκολη. Οι αγγλοσάξονες έχουν εφεύρει τον όρο «anchoring» για να περιγράψουν αυτή την κατάσταση όπου το επιχείρημα στοχεύει έναν αντίπαλο, ένα πρόσωπο για να αναδείξει τις διαφορές με την άλλη πλευρά. Με την υπάρχουσα κατάσταση, με αντιπάλους τον Ανδρουλάκη και το Φάμελλο, που δεν έχουν καταφέρει να αναπτύξουν δυναμική, η εκλογική πρόβλεψη θα ήταν γεμάτη αβεβαιότητες. «Τοπίο στην ομίχλη» όπως συνηθίζουν να λένε οι δημοσκόποι.
Βέβαια τα δύσκολα ξεκινάνε τώρα για τον Τσίπρα. Κομματική βάση δεν υπάρχει. Καλό είναι το Επιστημονικό Συμβούλιο του Ιδρύματος που έχει ιδρύσει, ωστόσο πρέπει να βρει πολιτικά στελέχη που θα τρέξουν για τις εκλογές, θα δίνουν τη μάχη της επικοινωνίας στα σόσιαλ και στα τηλεπαράθυρα, αλλά τη δουλειά της πολιτικής τεκμηρίωσης και της αντιπολίτευσης. Η μεγάλη απογείωση του Τσίπρα την προηγούμενη δεκαετία συνέβη σε εντελώς διαφορετικές εποχές, μέσα σε ένα διαφορετικό πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον. Ο Τσίπρας έχει κυβερνητικό παρελθόν, διαθέτει ηγετικά χαρακτηριστικά και θεσμική γνώση, έχει ορκισμένους οπαδούς, αλλά όχι πλειοψηφικό ρεύμα. Και στην Κεντροαριστερά υπάρχει το ΠΑΣΟΚ που δεν δείχνει κυβερνητική δυναμική, ωστόσο έχει μπετονάρει ένα διψήφιο ποσοστό από το οποίο δεν αναμένεται να πέσει. Οπότε το πιθανότερο είναι οι δυνάμεις της Κεντροαριστεράς να αναλωθούν σε μια μάχη μεταξύ τους. Με άλλα λόγια, Τσίπρας και Ανδρουλάκης θα δώσουν τη μάχη της δεύτερης θέσης στις επόμενες εκλογές. Για το μετά, έχει ο Θεός.
