Οι 111 εκατομμύρια νέοι τόνοι πλαστικών σκουπιδιών που απειλούν τον πλανήτη
Η στάση της Κίνας, που πλέον δεν έχει καμία διάθεση να εισάγει τα πλαστικά μας, καθιστά το πρόβλημα ανεξέλεγκτο σε παγκόσμια κλίμακα.
Ελάχιστοι αντιλαμβάνονται το χρησιμοποιημένο πλαστικό ως ένα πολύτιμο παγκόσμιο εμπόρευμα. Ωστόσο, η Κίνα έχει εισάγει 106 εκατομμύρια τόνους πλαστικών σακουλών, φιαλών, περιτυλιγμάτων και κιβωτίων αξίας 57,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων από το 1992 – το πρώτο έτος για το οποίο η χώρα κοινοποίησε στοιχεία – μέχρι σήμερα.
Έτσι, όταν η Κίνα ανακοίνωσε πέρυσι ότι είχε επιτέλους μαζέψει αρκετά από τα σκουπίδια όλων των άλλων χωρών, οι κυβερνήσεις από όλο τον κόσμο ήξεραν ότι είχαν πλέον να αντιμετωπίσουν ένα μεγάλο πρόβλημα. Απλά δεν ήξεραν το ακριβές μέγεθος του προβλήματος.
Τώρα… ξέρουν. Μέχρι το 2030, περίπου 111 εκατομμύρια μετρικοί τόνοι χρησιμοποιημένου πλαστικού θα χρειαστεί να ταφούν ή να ανακυκλωθούν κάπου αλλού – ή αλλιώς να μην παραχθούν καθόλου.
Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας ανάλυσης των δεδομένων του ΟΗΕ για το παγκόσμιο εμπόριο από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Georgia.
Τα μπουκάλια, οι τσάντες και οι συσκευασίες τροφίμων συσσωρεύονται. Από το 2017, τα εργοστάσια παρήγαγαν συνολικά 8,3 δισεκατομμύρια μετρικούς τόνους νέου πλαστικού, όπως ανέφερε η συγκεκριμένη ερευνητική ομάδα. Ακόμα και ένα εκατομμύριο μετρικοί τόνοι είναι ένας τεράστιος όγκος πλαστικού που πολύ δύσκολα μπορεί να απεικονιστεί αφηρημένα. Ισοδυναμεί με 21.000 Tesla Model 3. Τα 700 εκατομμύρια iPhone παγκοσμίως αποτελούν περίπου το ένα δέκατο του ενός εκατομμυρίου μετρικών τόνων.
Σχεδόν τα τέσσερα πέμπτα από όλα αυτά τα πλαστικά έχουν ριχτεί σε χωματερές ή στο περιβάλλον. Το ένα δέκατο έχει καεί. Αρκετά εκατομμύρια τόνοι φτάνουν στους ωκεανούς κάθε χρόνο, ρυπαίνοντας τις παραλίες και δηλητηριάζοντας τεράστιες εκτάσεις του βόρειου Ειρηνικού. Μόνο εννέα τοις εκατό του συνολικού πλαστικού έχει ανακυκλωθεί.
Η Κίνα… υποδέχθηκε λίγο πάνω από το μισό της ετήσιας παραγωγής πλαστικού για το 2016, δηλαδή 7,4 εκατομμύρια μετρικούς τόνους.
Καθώς η βιομηχανία ωρίμαζε και οι αρνητικές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία και το περιβάλλον γίνονταν σαφέστερες, η Κίνα άρχισε να γίνεται πιο επιλεκτική όσον αφορά τα υλικά που ήταν πρόθυμη να αγοράσει. Ο νόμος για τον «Πράσινο Φράχτη» που θεσπίστηκε το 2013 απέκλεισε υλικά που αναμιγνύονται με τρόφιμα, μέταλλα ή άλλες μολυσματικές ουσίες. Κατά συνέπεια, οι εξαγωγές υποχώρησαν μεταξύ 2012 και 2013, μια τάση που συνεχίστηκε μέχρι πέρυσι, όταν ο μεγαλύτερος αγοραστής στον κόσμο προειδοποίησε ότι οι αγορές πλαστικών απορριμμάτων επρόκειτο να σταματήσουν εντελώς.
Άλλα κράτη, όπως η Ινδία, το Βιετνάμ και η Μαλαισία, έχουν αρχίσει να δέχονται αυτά περισσότερο πλαστικό, αν και με λιγότερη όρεξη απ’ ό,τι η Κίνα παλαιότερα. Το Βιετνάμ ανέστειλε πρόσφατα τις εισαγωγές καθώς τα πλοία με το φορτίο πλαστικού συνωστίζονταν στα λιμάνια του.
Το παγκόσμιο πρόβλημα με τα πλαστικά «σιγοψήνεται» εδώ και δεκαετίες. Από τότε που ξεκίνησε η μαζική παραγωγή πλαστικού στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η ετήσια παραγωγή αυξήθηκε από περίπου 2 εκατομμύρια τόνους σε 322 εκατομμύρια τόνους το 2015, αναφέρουν οι ερευνητές.
Οι τρέχοντες ρυθμοί παραγωγής υπερβαίνουν την ικανότητά μας να διαχειριζόμαστε αποτελεσματικά τα πλαστικά προϊόντα – και η προσφορά αναμένεται να αυξηθεί. «Χωρίς τολμηρές νέες ιδέες και στρατηγικές διαχείρισης, τα τρέχοντα ποσοστά ανακύκλωσης δεν θα μπορούν να επιτυγχάνονται, και οι φιλόδοξοι στόχοι και τα χρονοδιαγράμματα για μελλοντική ανακύκλωση θα είναι αδύνατοι», καταλήγουν.
