Η απολογία της Μαρί Κιουρί: Όχι απλά μια γυναικεία ελεγεία
Η Κίρκη Καραλή υπογράφει τη σκηνοθεσία και απογειώνει το κείμενο με στοιχεία σωματικού θεάτρου, που βρίσκει στο σώμα και τις εμπνεύσεις του Κωνσταντίνου Παπανικολάου.
Γιώργος Πράτανος
Στην Βίκτωρος Ουγκό 55, στο Μεταξουργείο, υπάρχει μια μεγάλη ουρά έξω στο δρόμο που καταλήγει στο ταμείο του θεάτρου Σταθμός. Είναι βράδυ Σαββάτου, εννιά παρά, αλλά στο ταμείο με διαβεβαιώνουν πως και την προηγουμένη, την ίδια ώρα, ο ίδιος όγκος θεατρόφιλων υπήρχε στο ίδιο σημείο.
Οι κριτικές που διάβασα κι άκουσα δεξιά και αριστερά ήταν από πολύ καλές έως διθυραμβικές, οπότε δεν το σκέφτηκα και πολύ. Η παράσταση ήταν sold out, με το κοινό να μεταδίδει τη θετική του αύρα –ίσως είχαν ακούσει κι εκείνοι καλές κριτικές. Αυτή η θετική ενέργεια των θεατών μπλέχτηκε με εκείνη των ηθοποιών από την πρώτη στιγμή που πατάνε το πόδι τους στο σανίδι και από τα ηχεία ακούγεται το τραγούδι που έγραψε η Ευσταθία, ειδικά για την παράσταση –πάνω στο κείμενό της στηρίζεται η παράσταση.
Η Πέγκυ Τρικαλιώτη ως Μαρί Κιουρί είναι καταιγιστική. Ζει τα συναισθήματά της πρωταγωνίστριας με κάθε κύτταρό της, καθώς προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητά της στο γαλλικό δικαστήριο, να εξηγήσει τη γυναικεία φύση, την ψυχολογία της ερωτευμένης μητέρας, της αφοσιωμένης επιστήμονος, της κατάκοπης μητέρας, κατακεραυνώνοντας παράλληλα την επίπλαστη ηθική της γαλλικής κοινωνίας και τον σοβινισμό της.
Διαβάστε τη συνέχεια στο Solife.gr
