Μπορεί να «τελειώσει» η κλιματική αλλαγή τις αεροπορικές business class;
Στα μέτρα που εξετάζονται να εφαρμοστούν στην αεροπλοΐα για την αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής αναφέρεται δημοσίευμα του πρακτορείου Bloomberg.
Σύμφωνα με αυτό, οι αεροπορικές εταιρείες θεωρούν ότι τα μέτρα που εξετάζονται είναι άδικα και τιμωρούν άδικα τον κλάδο. Συνεισφέρουν άλλωστε περίπου στο 2% των παγκόσμιων εκπομπών, κλάσμα των αντίστοιχων που παράγουν αυτοκίνητα και φορτηγά. Όμως, σε αντίθεση με τις οδικές μεταφορές, ο κλάδος των αερομεταφορών δεν έχει ένα πειστικό σχέδιο για τη μείωση του άνθρακα.
Ποιο είναι το πρόβλημα με τις αεροπορικές εταιρίες
Οι αεροπορικές εταιρείες της Ευρώπης δαπανούν 170 δισεκατομμύρια ευρώ (189 δισ. δολ.) για νέα αεροσκάφη με μεγαλύτερη ενεργειακή αποδοτικότητα καυσίμου, ωστόσο ακόμη κι έτσι οι εκπομπές τους θα είναι ρυπογόνες. Τα συνθετικά καύσιμα είναι ακριβά και οι περιορισμοί της τεχνολογίας των μπαταριών σημαίνουν ότι οι εμπορικές πτήσεις με μηδενικές εκπομπές απέχουν ακόμη δεκαετίες.
Η αεροπλοΐα είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα των συμβιβασμών που θα πρέπει να κάνουμε για να φτάσουμε στις μηδενικές εκπομπές. Μέχρι στιγμής έχουμε κάνει μόνο τις εύκολες αλλαγές που δεν αναγκάζουν τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν σημαντικές συνήθειές τους ή να πληρώσουν περισσότερα για σχετικά φθηνά προϊόντα και υπηρεσίες.
Οι αεροπορικές εταιρείες πιέζουν για καλύτερη διαχείριση της εναέριας κυκλοφορίας στους πολυσύχναστους ουρανούς της Ευρώπης, η οποία θα μειώσει την ποσότητα των χρησιμοποιούμενων καυσίμων. Ωστόσο υπάρχει μόνο μια ορισμένη ποσότητα άνθρακα που μπορούμε να συνεχίσουμε να εκπέμπουμε προτού τα πράγματα από κακά γίνουν καταστροφικά για τον πλανήτη.
Ποιος θα επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος
Το ερώτημα του ποιος θα επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος σχετικά με τη ρύπανση θέτει ζητήματα σχετικά με την οικονομική ανάπτυξη και την δίκαιη κατανομή των βαρών: το 10% των πιο συχνών χρηστών αεροπλάνου έκανε χρήση το 2018 περισσότερων από τις μισές πτήσεις που απογειώθηκαν από την Αγγλία, ενώ σχεδόν ο μισός πληθυσμός της χώρας δεν πέταξε καθόλου.
Οι αεροπορικές εταιρείες δεν συμφωνούν ούτε μεταξύ τους για το αν θα «τιμωρήσουν» την ελίτ της business class ή τους εργαζόμενους στο City που πετούν τα σαββατοκύριακα για ένα «break» ξεκούρασης από μια γεμάτη εβδομάδα.
Η IATA (Διεθνής Ένωση Αερομεταφορών) καυχήθηκε την περασμένη εβδομάδα ότι πάνω από 4,5 δισεκατομμύρια επιβάτες θα πραγματοποιήσουν πτήσεις φέτος, καθώς τα αεροπορικά εισιτήρια γίνονται ολοένα και φθηνότερα.
Ο μέσος ναύλος μετ’ επιστροφής, προσαρμοσμένος με βάση τον πληθωρισμό και τους φόρους, είναι σχεδόν κατά δύο τρίτα χαμηλότερος σε σχέση με πριν από 20 χρόνια. «Το να πετά κανείς είναι ελευθερία», τόνισε ο Alexandre de Juniac εκ μέρους της IATA.
Ακόμη ωστόσο και οι φανατικοί της αεροπλοΐας δεν είναι πλέον πεπεισμένοι ότι η ανάπτυξή της θα πρέπει να συνεχιστεί χωρίς περιορισμούς. Ο μαζικός και πέρα από κάθε όριο τουρισμός στη Μεσόγειο έχει θέσει το θέμα στο επίκεντρο της προσοχής. Όταν οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις της δραστηριότητας ενός κλάδου δεν έχουν οικονομικό κόστος, μπορεί να υπάρξει ένα φαινόμενο κακώς εννοούμενης, υπερβολικής ελευθερίας.
Ακριβότερες πτήσεις;
Η Ryanair χρησιμοποιεί το λογικό επιχείρημα ότι οι φόροι στις αερομεταφορές αποτελούν βάρος για τους φτωχούς. Κάνοντας τις πτήσεις ακριβότερες, η βλάβη θα αφορά εκείνους για τους οποίους τα 20 ευρώ σε νέους φόρους, για παράδειγμα, είναι η διαφορά που θα τους κάνει να μην πετάξουν και να μείνουν στο σπίτι.
Είναι καλό να ενθαρρύνει κανείς τους ανθρώπους να πάρουν το τρένο, ωστόσο οι τιμές των σιδηροδρόμων είναι συχνά υψηλότερες και οι αξιοπρεπείς υπηρεσίες σε αυτό τον κλάδο συγκεντρώνονται στις πλουσιότερες ευρωπαϊκές χώρες. Μια παρόμοια συζήτηση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στον κλάδο της αυτοκινητοβιομηχανίας, όπου το κόστος των ηλεκτρικών μπαταριών θα μπορούσε να κάνει τα μικρά αυτοκίνητα – που αγοράζονται συχνότερα από τους νέους και τους ηλικιωμένους – αντιοικονομικά.
Ως εκ τούτου, η αεροπορική εταιρεία χαμηλού κόστους Wizz Air σήκωσε μεγάλο θόρυβο με ένα βίντεό της στο οποίο ζητεί να απαγορευτούν οι σουίτες business class των μεγάλων ανταγωνιστών της. «Νομίζουμε ότι δημιουργείτε μεγάλη … βλάβη στον πλανήτη μας … Αξίζουν όλες αυτές οι άδειες θέσεις τη ζημιά που προκαλούν;», ρωτά ο αφηγητής.
Η Wizz, φυσικά, μιλά με βάση το δικό της συμφέρον, καθώς η ίδια δεν προσφέρει υπηρεσίες business class. Σε έναν κόσμο, όμως, στον οποίο βασιλεύει η τάση περιορισμού των εκπομπών άνθρακα, η κατάργηση της business class δεν ακούγεται και τόσο εξωφρενική.
