Η «μάχη της ξαπλώστρας»: Η τάση που κατακλύζει ολοένα και περισσότερα ξενοδοχεία
Ένα νέο φαινόμενο με παγκόσμιες διαστάσεις έχει ξεσπάσει στον ξενοδοχειακό κλάδο και σχετίζεται με τη διαχείριση της … ξαπλώστρας, διαταράσσοντας, τόσο την ηρεμία του προσωπικού που δέχεται καθημερινά παράπονα, όσο και των ενοίκων που δίνουν κυριολεκτικά μάχη για μια θέση στον ήλιο.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή! Όταν κάποιος σχεδιάζει τις διακοπές του και επιλέγει συνειδητά να διαμείνει σε ξενοδοχείο, βασικό κριτήριό του – εξ’ ου και η υψηλότερη τιμή την οποία πληρώνει – είναι η άνεση και το αίσθημα ότι δεν χρειάζεται να κάνει logistics για τίποτα. Από τη διαμονή, την καθαριότητα, τη διασκέδαση, μέχρι το φαγητό και τις δραστηριότητες, όλα είναι οργανωμένα στην εντέλεια. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα φαίνεται πως το άγχος κάποιων ταξιδιωτών επηρεάζει τη χαλαρότητα κάποιων άλλων.
Αυτό που παρατηρείται συστηματικά είναι πολλοί από τους τουρίστες να ξυπνούν από τα χαράματα και να κατεβαίνουν στην πισίνα του ξενοδοχείου, όχι για να κάνουν την πρωινή τους βουτιά, αλλά για να αφήσουν την πετσέτα τους στην ξαπλώστρα και να την κατοχυρώσουν για το υπόλοιπο της ημέρας. Η πρακτική αυτή έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις στα social media και τα αρνητικά σχόλια πέφτουν βροχή.
Την τάση έρχεται να επιβεβαιώσει έρευνα που εκπόνησε η HolidayCheck, σύμφωνα με την οποία σχεδόν το 60% των Γερμανών παραδέχονται πως έχουν βρεθεί σε ξενοδοχεία όπου οι ξαπλώστρες ήταν ήδη «πιασμένες» από νωρίς το πρωί. Ένας δε στους τέσσερις παραδέχεται ότι έχει κάνει και ο ίδιος/ η ίδια κράτηση με πετσέτα. Τρεις στους πέντε ερωτηθέντες δηλώνουν ότι εκνευρίζονται από τη συνήθεια αυτή, ενώ το 71% θεωρεί πως πρόκειται κυρίως για «γερμανικό φαινόμενο».
Προχωρώντας σε μια βαθύτερη ανάλυση που σκιαγραφεί το προφίλ των εν λόγω ταξιδιωτών, η ταξιδιωτική ψυχολόγος Barbara Horvatits-Ebner αποδίδει τη συγκεκριμένη εγωιστική συμπεριφορά στον φόβο του αποκλεισμού, την ανάγκη για έλεγχο και την κοινωνική πίεση. «Πολλοί φοβούνται ότι θα μείνουν χωρίς ξαπλώστρα, κι έτσι προτιμούν να «εξασφαλίζουν» τη θέση τους από νωρίς – ακόμα κι αν διαφωνούν με την ίδια τη λογική αυτής της πράξης» λέει χαρακτηριστικά ενώ προσθέτει πως υπάρχει και μια κτητική διάσταση, καθώς όσοι έχουν βρει ένα αγαπημένο σημείο το “κλειδώνουν” ξανά την επόμενη μέρα – ορατά και καθαρά. Κοινώς οριοθετούν το χώρο τους, σε μια δημόσια ωστόσο περιοχή.
Αντιστοίχως ο άνθρωπος ως μιμητικό ον, βλέποντας κάποιον να κινείται με αυτόν τον τρόπο, καταλήγει να υιοθετήσει την ίδια στρατηγική με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος.
Η αντίδραση των ταξιδιωτών
Όπως είναι φυσικό μια μεγάλη μερίδα ταξιδιωτών αντιδρά και ζητά την άμεση παρέμβαση των ξενοδόχων. Πάνω από το 50% των συμμετεχόντων στην έρευνα, δηλώνουν ότι θα ήθελαν να υπάρχουν σαφείς σχετικοί κανόνες στα ξενοδοχεία, με έναν στους πέντε να προτείνει την απαγόρευση χρήσης των ξαπλωστρών μέχρι κάποια συγκεκριμένη ώρα της ημέρας. Από την άλλη, το 15% δηλώνει αδιάφορο για το ζήτημα, καθώς επιλέγει την παραλία.
Υπάρχουν δε και οι πιο θαρραλέοι που δεν διστάζουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, βάζοντας τέλος σε αυτή την παρωδία. Ειδικότερα, ένας στους 7 αφαιρεί ο ίδιος τις πετσέτες από τις ξαπλώστρες.
