Η Μεγάλη Παραίτηση είναι κρίση της αίσθησης του ανήκειν – Πώς πρέπει να οργανωθεί το εργασιακό περιβάλλον

Η Μεγάλη Παραίτηση είναι κρίση της αίσθησης του ανήκειν – Πώς πρέπει να οργανωθεί το εργασιακό περιβάλλον
Businesswoman stressing over work (Photo by Sigrid Olsson / AltoPress / PhotoAlto via AFP) Photo: AFP
Οι ηγέτες διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στο να βοηθήσουν τους ανθρώπους να βιώσουν αυτή την αίσθηση του ανήκειν.

Του Anthony Silard

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο πρωταρχικός παράγοντας που καθοδηγεί τους ανθρώπους στην εργασία; Η συμβατική σοφία λέει ότι είναι είτε οι ελπίδες τους για τα παρελκόμενα της προαγωγής – περισσότερα χρήματα, κύρος, χρόνος διακοπών, ίσως μια ειδική θέση στάθμευσης – είτε η ανάγκη τους για αυτο-αποτελεσματικότητα, δημιουργικότητα και αυτοπραγμάτωση.

Έθεσα αυτή και άλλες συναφείς ερωτήσεις σε περισσότερους από 600 ανθρώπους σε ένα ευρύ φάσμα οργανισμών, από εταιρείες του Fortune 100, αστυνομικά τμήματα και γραφεία ψυχολόγων μέχρι μικρές επιχειρήσεις και μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς.

Οι συνεντεύξεις που διεξήγαγα με οδήγησαν σε μια εκπληκτική αποκάλυψη σχετικά με τα βαθύτερα κίνητρά μας στην εργασία. Οι άνθρωποι με τους οποίους συζήτησα σε βάθος σχετικά με το τι τους ξυπνάει το πρωί και τους ωθεί σε ένα γραφείο, ένα νοσοκομείο, μια γκαλερί τέχνης ή ένα γήπεδο, δεν εμφανίζουν κανένα από τα παραπάνω ως πρωταρχικό κίνητρο.

Αντίθετα, όπως ακριβώς ένας τεράστιος πλούτος ψυχολογικών ερευνών συγκλίνει στις κοινωνικές μας σχέσεις ως το πιο κρίσιμο συστατικό της μακροπρόθεσμης ευημερίας μας, τα πρωταρχικά κίνητρα των εκατοντάδων ανθρώπων που έχω πάρει συνέντευξη είναι κοινωνικά.

Ο πρωταρχικός λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι εντάσσονται και παραμένουν σε μια εταιρεία ή έναν οργανισμό δεν είναι ότι θέλουν να κερδίσουν περισσότερα χρήματα και να φτάσουν σε ένα υψηλό επίπεδο κύρους (αν και απολαμβάνουν και τα δύο), αλλά επειδή θέλουν να ανήκουν κάπου. Η βαθύτερη εγγενής επιθυμία που επιδιώκουν να εκπληρώσουν στην εργασία τους είναι να αισθάνονται ότι συμπεριλαμβάνονται, γίνονται αποδεκτοί και εκτιμώνται από μια κοινωνική ομάδα στην οποία, στα μάτια τους, αξίζει να ανήκουν.

Ένας διευθυντής λειτουργιών σε μια εταιρεία λιανικού εμπορίου περιέγραψε πώς είναι να μη βιώνεις αυτό το ανήκειν. «Αισθανόμουν μόνος επειδή το αφεντικό μου είχε ευνοιοκρατία και περνούσε πολύ χρόνο εκτός γραφείου με τον διευθυντή πωλήσεων. Αυτό προκαλούσε άδικη μεταχείριση και με έκανε να αισθάνομαι αποκλεισμένος», είπε.

Σε τι οδηγεί μια τέτοια μεταχείριση στη δουλειά στο σπίτι; Μια συνεργάτης πωλήσεων σε μια εταιρεία βιοτεχνολογίας μου είπε πώς η αποτυχία των ηγετών να τη βοηθήσουν να νιώσει ότι ανήκει και ότι την εκτιμούν μπορεί να επηρεάσει τη ζωή εκτός γραφείου:

«Είναι αυτή η απομόνωση. Είναι πολύ επώδυνη – αυτή η μοναξιά, αυτό το αίσθημα ότι δεν ανήκω … Επηρεάζει κάθε μέρος της ζωής μου. Πραγματικά είναι επειδή πηγαίνω σπίτι και είμαι σαν… να μην κάνω τίποτα… Απλά κάθομαι εκεί, λυπημένη».

Η ανάγκη να ανήκουμε υπάγεται βαθιά στη σύνθεσή μας ως ανθρώπινα όντα. Μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι το αίσθημα της έλλειψης του ανήκειν (με άλλα λόγια, ο εξοστρακισμός), όπως για αυτή την πωλήτρια, απενεργοποιεί σημαντικά στοιχεία της ψυχολογικής λειτουργίας, συμπεριλαμβανομένης της αίσθησης νοήματος στη ζωή.  Είτε το πιστεύετε είτε όχι, ακόμη και το αίσθημα απόρριψης από μια ομάδα που περιφρονεί κανείς μπορεί να είναι οδυνηρό.

Η έρευνα και η διδασκαλία της ηγεσίας για πάνω από τριάντα χρόνια με οδήγησε στο να πιστεύω ότι το οργανόγραμμα που αντικατοπτρίζει καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν πραγματικά οι οργανισμοί περιέχει τον διευθύνοντα σύμβουλο σε έναν κύκλο στη μέση. Σε απόσταση εκατοστών προς όλες τις κατευθύνσεις υπάρχουν άλλοι κύκλοι – οι άνθρωποι που ο CEO εμπιστεύεται περισσότερο. Προς τα έξω, σε άλλους κύκλους, βρίσκονται οι άνθρωποι που εμπιστεύονται.

Οι ηγέτες διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στο να βοηθήσουν τους ανθρώπους να βιώσουν αυτή την αίσθηση του ανήκειν. Η ασφάλεια των ανθρώπων που καθοδηγείτε εξαρτάται από αυτή την αίσθηση ότι βρίσκονται στο επίκεντρο του κοινωνικού δικτύου που είναι ο οργανισμός.

Πώς μπορείτε να προωθήσετε αυτό το αίσθημα του ανήκειν στους ανθρώπους που διοικείτε; Ακολουθούν τρεις στρατηγικές που προέκυψαν με βάση την έρευνά μου:

Επεκτείνετε την καλοσύνη

Η απλή πράξη της ευγένειας και της ενσυναίσθησης προς τους ανθρώπους είναι το πρώτο βήμα. Η έλλειψη γνήσιας στοργής είναι σαν τον αέρα – δεν τον αντιλαμβάνεστε όταν υπάρχει κάθε μέρα, όμως όταν λείπει είναι το μόνο που αντιλαμβάνεστε.

Όπως μοιράστηκε μαζί μου ένας μηχανικός λογισμικού: «Αυτό που μείωσε το αίσθημα του ανήκειν ήταν οι ανώτεροι ηγέτες που δεν σου έλεγαν πραγματικά γεια. Το ότι δεν έκαναν πραγματικά οπτική επαφή μαζί σου ή ότι δεν είχαν κανενός είδους κουβεντούλα ή συζητήσεις. Η μόνη επικοινωνία που είχες ήταν κάτι που ήταν απαιτητικό, όπως «Χρειάζομαι αυτό» ή «Πρέπει να κάνεις αυτό».

Διευκολύνετε τις ευκαιρίες για κοινωνική σύνδεση

Μπορεί το να δώσετε τη δυνατότητα στα μέλη της ομάδας σας να νιώσουν ότι ανήκουν κάπου να ξεκινά με την κοινή ευγένεια, αλλά δεν τελειώνει εκεί. Φέρτε τους κοντά με ουσιαστικούς τρόπους, είτε κάνοντας brainstorming για ένα νέο έργο, είτε κάνοντας πεζοπορία μαζί, είτε παίζοντας ένα σπορ και κάνοντας πικνίκ.

Το συντομότερο δυνατό και με την μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια, φέρτε τους ανθρώπους πίσω στο γραφείο

Τώρα που τα μέτρα κοινωνικής απομάκρυνσης αμβλύνονται, ήρθε η ώρα να αποκαταστήσετε με ασφάλεια και αποφασιστικότητα τις κοινωνικές σχέσεις που χρειάζονται οι άνθρωποι για να νιώσουν ότι είναι απαραίτητοι – και ότι ανήκουν – στον οργανισμό σας.

Πηγή: Fortune.com