Η «Ozempic αισθητική» κατακτά τις πασαρέλες – Μειώνονται τα plus-size μοντέλα
Οι ειδικοί της μόδας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου: η βιομηχανία δείχνει να κάνει «ένα πλήρες 360° πισωγύρισμα», επιστρέφοντας στο πρότυπο της ακραίας λεπτότητας, έπειτα από μια σύντομη περίοδο όπου η συμπερίληψη μεγεθών φαινόταν να κερδίζει έδαφος.
Σύμφωνα με νέα έκθεση του Vogue Business, από τις 9.038 εμφανίσεις που παρουσιάστηκαν σε 198 επιδείξεις γυναικείας μόδας τον Οκτώβριο, το 97,1% αφορούσε μοντέλα κανονικού μεγέθους (US 0–4 / UK 4–8). Μόλις 0,9% ήταν plus-size (UK 18+), ενώ ένα 2% ανήκε στην ενδιάμεση κατηγορία (UK 10–16).
Στα Milan Fashion Shows, μόνο 4 από τα 55 brands παρουσίασαν μοντέλο που δεν ήταν “straight-size” — το χαμηλότερο ποσοστό από τότε που ξεκίνησε η έρευνα πριν δυόμισι χρόνια. «Η κατάσταση είναι φρικτή», σχολίασε η Elektra Kotsoni, Deputy Editorial Director του Vogue Business.
Η νέα κουλτούρα της “Ozempic αισθητικής”
Η Άννα Σίλινγκλοου της Milk Management, ενός από τα μεγαλύτερα πρακτορεία μοντέλων στο Λονδίνο, εξηγεί ότι η πτώση δεν είναι τυχαία: «Το κίνημα του body positivity είχε φτάσει στο αποκορύφωμά του, με curve models να συμμετέχουν σε καμπάνιες και επιδείξεις. Τώρα, όμως, η βιομηχανία έκανε ένα πλήρες πισωγύρισμα».
Ένας σημαντικός παράγοντας είναι η εκρηκτική διάδοση των φαρμάκων GLP-1, όπως το Ozempic, τα οποία έχουν νομιμοποιήσει ξανά τη λεπτότητα πέρα από τις πασαρέλες. Αρχικά σχεδιασμένα για τον διαβήτη, τα φάρμακα αυτά έχουν μετατραπεί σε εργαλεία απώλειας βάρους για celebrities και influencers, οδηγώντας σε ελλείψεις για τους ασθενείς που τα χρειάζονται πραγματικά.
Η ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας Susie Orbach χαρακτηρίζει το φαινόμενο «τη νέα εμπορευματοποίηση του σώματος», επισημαίνοντας την άνοδο επεμβάσεων όπως το “Barbie waist” surgery, όπου τα πλευρά “σπάνε” τεχνητά για να μειωθεί η περίμετρος της μέσης. «Κατασκευάζουμε σώματα σαν να είναι προϊόντα», λέει. «Η μαζικοποίηση της κουλτούρας των Kardashians το απέδειξε».
Από την “χρυσή εποχή” της ποικιλομορφίας… στο 2025 της ομοιομορφίας
Παρότι τα μοντέλα μικρού μεγέθους κυριαρχούσαν πάντα στις πασαρέλες, η περίοδος 2011–2017 θεωρήθηκε η “χρυσή εποχή της συμπερίληψης”, όπως λέει η Felicity Hayward, plus-size μοντέλο και συγγραφέας που έχει πρωταγωνιστήσει σε καμπάνιες της Mac Cosmetics και στο εξώφυλλο του i-D.
Το 2023, η British Vogue τοποθέτησε τις Paloma Elsesser, Precious Lee και Jill Kortleve στο εξώφυλλό της ως “the new Supers”, σηματοδοτώντας μια ιστορική στιγμή. Σήμερα, όμως, η εικόνα έχει αλλάξει ριζικά: η Lee περπάτησε σε μία επίδειξη, η Kortleve σε δύο, η Elsesser σε πέντε και η Ashley Graham μόλις σε τρεις.
Η Hayward μιλά για “tokenism”, δηλαδή τη χρήση plus-size μοντέλων «μόνο για τα πρωτοσέλιδα».
Όταν οι curve models χάνουν κιλά για να “χωρέσουν” ξανά
Η πτώση της ζήτησης έχει οδηγήσει πολλές plus-size επαγγελματίες να χάσουν βάρος ώστε να ενταχθούν στη μεσαία κατηγορία (mid-size). Ακόμη και τα straight-size μοντέλα πιέζονται, καθώς τα δείγματα των ρούχων μικραίνουν.
«Δεν φταίνε τα μοντέλα που προωθούν ένα μη ρεαλιστικό πρότυπο», εξηγεί η Shillinglaw. «Τα ρούχα φτιάχνονται από τους σχεδιαστές και τους ανθρώπους στην κορυφή των brands. Από εκεί ξεκινά η πίεση».
Από την πασαρέλα στο λιανεμπόριο: η συρρίκνωση της ποικιλομορφίας
Η επιστροφή στη “skinny culture” επηρεάζει και την αγορά λιανικής.
Ο CEO της UK Advertising Standards Authority προειδοποίησε τον Αύγουστο ότι οι “ανθυγιεινά λεπτές” εικόνες μοντέλων σε διαφημίσεις από brands όπως M&S και Next είναι «ανεύθυνες».
Παράλληλα, οι εταιρείες fast fashion μειώνουν ή κρύβουν τις plus-size σειρές τους:
-
Η H&M (έως UK 34) και η River Island (έως UK 22) κατάργησαν τις ειδικές ενότητες στα καταστήματα, διαθέτοντάς τες μόνο online.
-
Οι φωτογραφίσεις με curve models περιορίστηκαν από πέντε σε δύο ημέρες την εβδομάδα.
Η Rick Owens, που πέρυσι παρουσίασε 16 plus-size μοντέλα, φέτος δεν παρουσίασε κανένα.
«Αν θέλεις να είσαι προοδευτικός, πρέπει να παραμένεις προοδευτικός», λέει η Hayward. «Αλλιώς, ποιο το νόημα;».
