Η ρευστότητα του πολιτικού τοπίου και ο επανακαθορισμός της τακτικής
Ο πολιτικός διάλογος στη χώρα δεν μονοπωλείται πλέον από την υπόθεση των Τεμπών, κυρίως διότι προηγήθηκε ένα δίμηνο όπου τα πάντα κινούνταν γύρω από την τραγωδία αλλά και από το γεγονός ότι τα πορίσματα που ακολούθησαν και τα βίντεο που εμφανίστηκαν ανέδειξαν μια υπερβολή στην κριτική της αντιπολίτευσης απέναντι στους κυβερνητικούς χειρισμούς. Η εξέλιξη αυτή φαίνεται να επηρεάζει κυρίως την αντιπολίτευση και τα κόμματα που έκαναν σημαία την υπόθεση των Τεμπών. Κανείς βέβαια δεν είναι σε θέση να μετρήσει ποσοτικά στην επίδραση της υπόθεσης αν και κάποια πρώτα συμπεράσματα μπορεί να εξαχθούν:
Πρώτον, η δημοσκοπική άνοδος της Πλεύσης Ελευθερίας στη δεύτερη θέση, φαίνεται να ανησύχησε ένα τμήμα των μετριοπαθών ψηφοφόρων, αφού ξύπνησε μνήμες αβεβαιότητας από το 2015. Οι ψηφοφόροι μπορεί να μην εκφράζουν ενθουσιασμό για τις επιδόσεις της κυβέρνησης, ωστόσο αξιολογούν πιο θετικά τη διαχειριστική ικανότητά της ειδικά όταν συγκρίνεται με το θολό μήνυμα που εκπέμπει η αντιπολίτευση. Το αποτέλεσμα είναι η μικρή δημοσκοπική άνοδος της ΝΔ που επιστρέφει σε ποσοστά ευρωεκλογών, μακριά ωστόσο από τον πήχη της αυτοδυναμίας.
Δεύτερον, η αντιπολίτευση οφείλει να επαναπροσδιορίσει τη στρατηγική της χωρίς ωστόσο να εγκαταλείψει την μαχητική διάθεση στο θέμα των Τεμπών. Τη Δευτέρα είναι πολύ πιθανό το ΠΑΣΟΚ να καταθέσει τη δική του πρόταση για προανακριτική επιτροπή εις βάρος του πρώην υπουργού Κώστα Καραμανλή, χωρίς ωστόσο τη σύμπραξη των υπολοίπων κομμάτων και σίγουρα χωρίς τη Ζωή Κωνσταντοπούλου στο κάδρο της αντιπαράθεσης. Ο πρώην υπουργός Κώστας Καραμανλής θεωρείται πως κουβαλάει αρνητικό φορτίο και η στοχοποίησή του εκτιμά πως θα καταφέρει πολιτικά οφέλη για την αντιπολίτευση, ειδικά εάν η ΝΔ αρνηθεί την παραπομπή του για κακουργηματικές πράξεις, όπως θα προβλέπει η πρόταση του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο είναι προφανές πως το κάθε κόμμα θα επιδιώξει να κινηθεί μόνο, ώστε να μην δημιουργούνται συνδέσεις και προβολές συνεργασιών για τις οποίες κλωτσάνε κυρίως οι ίδιοι οι ψηφοφόροι των κομμάτων.
Τρίτον, το δημοσκοπικό σκηνικό παραμένει ιδιαίτερα ρευστό και θολό, ειδικά όσο εμπεδώνεται η αντίληψη πως οι εθνικές εκλογές απέχουν και θα πραγματοποιηθούν το 2027 όπως άλλωστε έχει επανειλημμένως δηλώσει ο Πρωθυπουργός. Οι ψηφοφόροι δεν παντρεύονται τα κόμματα κι αυτό φαίνεται από το βαθμό μεταβλητότητας της ψήφου από εκλογή σε εκλογή. Συν τοις άλλοις υπάρχει και ο αστάθμητος παράγοντας των νέων ψηφοφόρων που ριζοσπαστικοποιούνται είτε προς τα δεξιά είτε προς τα αριστερά και δεν συγκινούνται από τις προτάσεις των συστημικών κομμάτων της εξουσίας.
Όσο οδεύουμε προς το καλοκαίρι η πολιτική κόντρα θα εξασθενεί ή θα εστιάσει στα καιρικά φαινόμενα – φωτιές και πλημμύρες με τις οποίες έχουμε μάθει πια να ζούμε. Σε κάθε περίπτωση η μεγάλη πίεση θα εξακολουθήσει να προέρχεται από το αυξημένο κόστος ζωής και τη στεγαστική κρίση που παραμένουν τα βασικά προβλήματα για την κυβέρνηση και για τα οποία όπως φαίνεται δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις.
