Ήρθε το τέλος του DEI;

του Παναγιώτη Κακολύρη*

Η ατζέντα του DEI αντιμετωπίστηκε τα προηγούμενα χρόνια ως το “διαμάντι του στέμματος” στον εταιρικό κόσμο. Οι επιχειρήσεις ενσωμάτωσαν τις αρχές Διαφορετικότητας, Ισότητας και Συμπερίληψης όχι απλώς σε επιμέρους στρατηγικές αλλά στον πυρήνα των αρχών και των αξιών τους. Τις διαφήμιζαν με καταχωρήσεις, με επικοινωνιακές καμπάνιες, άρθρα και διαπρύσιες ομιλίες των στελεχών τους.

Ακολουθούσαν την τάση ή πραγματικά πίστευαν αυτά που διακήρυτταν, αναρωτιόντουσαν πολλοί. Τώρα, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να μάθουμε την αλήθεια και το βάθος όσων λέγονταν τα προηγούμενα χρόνια.

Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ έχει προκαλέσει μια πολυεπίπεδη παγκόσμια αναστάτωση. Έχει ανατρέψει σταθερές σχεδόν ενός αιώνα, οπότε η όποια ανατροπή στις τάσεις της εταιρικής διακυβέρνησης μπορεί δικαίως να θεωρηθεί μια μικρή παράμετρος της γεωπολιτικής κοσμογονίας που ζούμε.

Μέσα σε λίγες εβδομάδες δεκάδες μεγάλες εταιρείες και οργανισμοί έχουν αποσύρει πλήρως ή περιορίσει τις πολιτικές DEI, ενώ άλλοι τους αλλάζουν όνομα για να μην προκαλούν τη μήνη του Λευκού Οίκου. Και δεν πρόκειται μόνο για αμερικανικές εταιρείες αλλά για πολυεθνικές ή εταιρείες που έχουν άμεσες σχέσεις με τις ΗΠΑ και βρίσκουν προτιμότερο να δοκιμάσουν τα όρια της δικής τους ελαστικότητας παρά τα όρια του νέου συστήματος στην Ουάσιγκτον.

Εξάλλου εάν το Διεθνές Δίκαιο αντιμετωπίζεται ως κουρελόχαρτο από τη νέα αμερικανική διοίκηση, τι αξία μπορεί να έχουν μερικές εταιρικές πολιτικές που – ως αποτέλεσμα- έχουν αρχίσει να πέφτουν σαν πύργος από τραπουλόχαρτα;

Το ενδιαφέρον είναι ότι στον παγκοσμιοποιημένο μας κόσμο οι σεισμικές δονήσεις από τη άλλη πλευρά του Ατλαντικού έφτασαν και στην Ευρώπη. Παρά τις θεσπισμένες πολιτικές της ΕΕ, η έννοια του DEI έχει αρχίζει να φεύγει από το εταιρικό προσκήνιο και στην ήπειρό μας.

Τώρα που άλλαξαν οι συνθήκες και ο παγκόσμιος άνεμος πνέει συντηρητικότερα έχει ενδιαφέρον να δούμε και να αξιολογήσουμε τη στάση των εταιρικών δρώντων.

Να διαπιστώσουμε δηλαδή εάν η διάχυση του DEI ήταν η ουσιαστική πίστη στις αξίες του, ή απλώς η ευθυγράμμιση με την πολιτική ορθότητα της εποχής.

Ωστόσο, το ερώτημα δεν είναι μόνο αν πέθανε το DEI. Το πραγματικό διακύβευμα είναι τι έρχεται στη θέση του. Θα επιστρέψουμε σε έναν εταιρικό κόσμο που βλέπει τους ανθρώπους ως στατιστικά μεγέθη χωρίς φωνή και εκπροσώπηση; Ή μήπως το DEI θα επανεμφανιστεί σε μια πιο ώριμη, ίσως λιγότερο φανταχτερή αλλά πιο ουσιαστική μορφή, μακριά από την επικοινωνιακή αξιοποίηση και πιο κοντά στην καθημερινή πρακτική και τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων;

Ανεξαρτήτως του τίτλου και των πολιτικών συνθηκών, οι αξίες της διαφορετικότητας, της ισότητας και της συμπερίληψης παραμένουν θεμελιώδεις για την επίτευξη μιας βιώσιμης ανάπτυξης, την προώθηση της καινοτομίας και την επίτευξη της κοινωνικής συνοχής. Το στοίχημα για τους εταιρικούς δρώντες είναι εάν θα τις υπηρετήσουν με αυθεντικότητα ή εάν απλώς θα αφήσουν το εκκρεμές να γυρίσει προς την αντίθετη κατεύθυνση.

*Ο Παναγιώτης Κακολύρης είναι COO της SOCIALDOO και Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Πολιτικών Ιδρυμάτων στις Βρυξέλλες.