«Καμπανάκι» 1,5°C: Η Γη αγγίζει το κρίσιμο όριο και τα ακραία φαινόμενα εντείνονται
Η ανθρωπότητα βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στο σημείο χωρίς επιστροφή. Σύμφωνα με νέα ανακοίνωση του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού (ΠΜΟ), η Γη ενδέχεται με πιθανότητα 70% να ξεπεράσει το κρίσιμο όριο της ανόδου 1,5 βαθμού Κελσίου σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα κατά την περίοδο 2025–2029. Πρόκειται για την πιο ξεκάθαρη ένδειξη μέχρι σήμερα ότι ο στόχος της Συμφωνίας των Παρισίων απομακρύνεται ραγδαία.
Η εκτίμηση βασίζεται σε δεδομένα του Met Office και δέκα άλλων μετεωρολογικών υπηρεσιών. Όπως τονίζει η Κο Μπάρετ, αναπληρώτρια γενική γραμματέας του ΠΜΟ, δεν υπάρχει κανένα σημάδι σταθεροποίησης των θερμοκρασιών. Ο Ιρλανδός κλιματολόγος Πίτερ Θορν προειδοποιεί ότι πλησιάζει όχι απλώς μια προσωρινή υπέρβαση, αλλά μια μακροπρόθεσμη μετατόπιση της θερμοκρασιακής βάσης.
Ο διευθυντής του ΠΜΟ, Κρίστοφερ Χιούιτ, αναφέρει ότι τα κλιματικά μοντέλα δείχνουν μέση άνοδο 1,44°C για την περίοδο 2015–2034 — εκτίμηση που προσεγγίζει την πρόβλεψη του ευρωπαϊκού προγράμματος Copernicus (1,39°C). Πρωτοφανές θεωρείται το ότι εντοπίζεται για πρώτη φορά πιθανότητα, έστω και 1%, κάποια χρονιά έως το 2030 να ξεπεράσει το όριο των 2°C.
Όπως σημειώνει ο Άνταμ Σκέιφ του Met Office, πριν από μία δεκαετία ακόμη και το 1,5°C φάνταζε μακρινό σενάριο — και πλέον έχει ήδη ξεπεραστεί ημερολογιακά από το 2024.
Τα σημάδια της υπερθέρμανσης είναι πλέον εμφανή σε όλο τον πλανήτη. Το 2025 καταγράφει θερμοκρασίες-ρεκόρ στην Κίνα (40°C) και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (52°C), ενώ ανεμοθύελλες σαρώνουν το Πακιστάν. Πλημμύρες πλήττουν από την Αυστραλία και τη Γαλλία έως την Ινδία, την Κίνα και την Αλγερία, ενώ ο Καναδάς αντιμετωπίζει νέα κύματα καταστροφικών δασικών πυρκαγιών.
Παράλληλα, η Φριντερίκε Ότο από το Imperial College του Λονδίνου τονίζει ότι η συνέχιση της εξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα μέσα στο 2025 είναι «παραλογισμός». Η απορρύθμιση του κλίματος αποτυπώνεται και στη γεωγραφική ανακατανομή φαινομένων: η Μπάρεντς και η Μπέρινγκ βλέπουν τους θαλάσσιους πάγους να συρρικνώνονται, η Νότια Ασία και η βόρεια Ευρώπη προετοιμάζονται για υπερβολικές βροχοπτώσεις, ενώ ο Αμαζόνιος απειλείται από παρατεταμένη ξηρασία.
