Κατάθεση Λεμπιδάκη: Υπέγραφα τις επιστολές με το αίμα μου
Η ιστορία της απαγωγής μέσα από την κατάθεση του Μιχάλη Λεμπιδάκη.
Ο Κρητικός επιχειρηματίας, Μιχάλης Λεμπιδάκης, έδωσε κατάθεση στους αστυνομικούς για την απαγωγή του.
Από τα λεγόμενά του, όπως τα δημοσιεύει το bloko.gr, έρχονται στο φως περισσότερες λεπτομέρειες για τους απαγωγείς, τον τρόπο δράσης τους, αλλά και την ημέρα της απαγωγής του.
Ο κ. Λεμπιδάκης περιγράφει διεξοδικά την ημέρα της απαγωγής του, η οποία συνέβη μόλις λίγα μέτρα πριν φτάσει στο σπίτι του. “Ένα χιλιόμετρο περίπου πριν φθάσω στο σπίτι μου, πρόσεξα ένα αυτοκίνητο, τύπου «βαν», χωρίς να θυμάμαι τι χρώμα ήταν, να έρχεται προς το μέρος μου” σχολίασε και πρόσθεσε: “Το άτομο αυτό κινήθηκε προς το μέρος μου και έσπασε το τζάμι από το παράθυρο. Αμέσως μετά εμφανίστηκε και ένα άλλο άτομο που κρατούσε στα χέρια του ένα όπλο, ένα καλάζνικοφ και με σημάδευε από το παρ μπριζ του αυτοκινήτου”.
Ο Μιχάλης Λεμπιδάκης περιγράφει τη διαδρομή ως το σημείο όπου τον κρατούσαν το πρώτο διάστημα. “Στο τέλος της διαδρομής φθάσαμε σε ένα μέρος και άκουσα να ανοίγει μία αυλόπορτα. Το αμάξι κινήθηκε για λίγο και μετά άκουσα ένα μηχανικό θόρυβο, μάλλον γκαραζόπορτας και μπήκαμε σε ένα κλειστό χώρο” σημειώνει.
“Βγάζοντας λοιπόν την κουκούλα είδα έναν άνδρα, που φορούσε κι αυτός κουκούλα, μαύρη αθλητική φόρμα και γυαλιά ηλίου” αναφέρει σε άλλο σημείο και προσθέτει πως οι απαγωγείς τον είχαν δεμένο με αλυσίδα και χειροπέδα από το ένα χέρι. “Η αλυσίδα αυτή ήταν ενός μέτρου περίπου και με αυτήν μετακινούμουν μέσα στο δωμάτιο”.
“Όσο καιρό βρισκόμουν στο δωμάτιο αυτό δεν άκουσα να χτυπάει τηλέφωνο από το σπίτι. Έβλεπα τηλεόραση και μερικές φορές μου έφερναν εφημερίδες” σχολιάζει, ενώ περιγράφει τις φορές που κλήθηκε να υπογράψει επιστολές για λύτρα προς τους συγγενείς τους. “Με έβαλαν να τρυπήσω το δάχτυλό μου με καρφίτσα και να υπογράψω την επιστολή με το αίμα μου” αναφέρει.
Ο κ. Λεμπιδάκης αναφέρει πως δεν του φέρθηκαν ποτέ βίαια, ενώ προσπαθούσαν να του απευθύνονται πάντα ψιθυριστά για να μην καταλάβει την προφορά τους. Ωστόσο όπως αναφέρει: “Όσο καιρό ήμουν φυλακισμένος της ομάδας, αποκόμισα την εντύπωση ότι ήταν μία πολύ καλά οργανωμένη ομάδα, με πειθαρχία, τα μέλη της οποίας ακολουθούσαν πιστά κάποιους κανόνες και πρωτόκολλα”.
