Κρίση χρέους: Πόσο κινδυνεύει η Γαλλία να γίνει η «νέα» Ελλάδα του 2010
Την κρίση χρέους της Ελλάδας επικαλέστηκε ο Γάλλος πρωθυπουργός Φρανσουά Μπαϊρού, προειδοποιώντας τους Γάλλους τι μπορεί να περιμένει τη χώρα αν δεν καταφέρει να περιορίσει τις δημόσιες δαπάνες.
Ο Μπαϊρού παρουσίασε ένα πακέτο λιτότητας ύψους 43,8 δισ. ευρώ, την ώρα που η αντιπολίτευση απειλεί να ανατρέψει την κυβέρνηση, που ανέλαβε καθήκοντα τον Δεκέμβριο, μετά από ένα μεγάλο διάστημα αβεβαιότητας στη χώρα που ακολούθησε τις βουλευτικές εκλογές του περσινού καλοκαιριού.
«Όλοι πρέπει να βοηθήσουν», δήλωσε ο Γάλλος πρωθυπουργός, παρουσιάζοντας τα μέτρα, τα οποία περιλαμβάνουν το πάγωμα των μη αμυντικών δαπανών για τον επόμενο χρόνο και μεταξύ άλλων τη μη αντικατάσταση ενός στους τρεις δημοσίους υπαλλήλους όταν συνταξιοδοτηθούν. Ενώ παράλληλα προτείνει και την κατάργηση δύο αργιών, της Δευτέρας του Πάσχα και της Ημέρας της Νίκης, στις 8 Μαΐου.
Το παράδειγμα της Ελλάδας
Ο Εμανουέλ Μακρόν άφησε τον Μπαΐρου να βγάλει… το φίδι από την τρύπα, αναθέτοντάς του την δύσκολη δουλειά της αποκατάστασης των οικονομικών της χώρας με τον προϋπολογισμό του 2026, μετά την δική του άκρως αιφνιδιαστική κίνηση να προκηρύξει εκλογές στη χώρα μετά τις ευρωεκλογές, που οδήγησαν σε πολιτικό χάος.
Ο «στριμωγμένος» Γάλλος πρωθυπουργός έχει βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο, καθώς τα σοκαριστικά μέτρα που ανακοίνωσε έρχονται την ώρα που η εσωτερική κρίση βαθαίνει, με μία κυβέρνηση που βρίσκεται στην εξουσία χωρίς πλειοψηφία και την αντιπολίτευση να απειλεί να τον ανατρέψει. Έκανε λόγο για μεγάλες θυσίες από τους Γάλλους, όμως οι περικοπές δεν περιλαμβάνουν την άμυνα, όπου τα κονδύλια μπορεί και να αυξηθούν μέσα στον επόμενο χρόνο.
Οι Γάλλοι λοιπόν, δεν πρέπει να ξεχάσουν την εμπειρία της Ελλάδας πριν από 15 χρόνια, που έφερε μεγάλη αναταραχή την Ευρωζώνη καθώς χρειάστηκε πολλαπλή διάσωση και πολιτική λιτότητας με μεγάλη διάρκεια, προκειμένου να μπορέσει να σταθεί ξανά στα πόδια της. Ο Μπαϊρού προσπαθώντας να πείσει τους Γάλλους να δεχθούν τα μέτρα, που περιλαμβάνουν περικοπές, απολύσεις αλλά και κατάργηση αργιών, επικαλέστηκε το υψηλό χρέος της χώρας, το οποίο, όπως είπε, αποτελεί «θανάσιμο» κίνδυνο αφού αυξάνεται κατά 5.000 ευρώ το δευτερόλεπτο.
Είναι σωστή η σύγκριση με την Ελλάδα όμως; Η απάντηση είναι ναι. Η σύγκριση δεν είναι άκαιρη, ούτε γίνεται πρώτη φορά, αφού ήδη από τον Νοέμβριο του 2024, πριν δηλαδή αναλάβει καθήκοντα ο τωρινός πρωθυπουργός, τα διεθνή μέσα έθεταν ανοιχτά το ερώτημα, αν η Γαλλία οδεύει σε μία κρίση τύπου Ελλάδας, με το κόστος δανεισμού της Γαλλίας στις αγορές, τότε να ξεπερνά εκείνο της χώρας μας. Εξάλλου η Ελλάδα χρησιμοποιείται διεθνώς ως παράδειγμα προς αποφυγή με αφορμή την κρίση χρέους που βίωσε περίπου πριν από 15 χρόνια.
Έτσι και στη Γαλλία, η οποία, ας μην ξεχνάμε ότι είναι και η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης και έχει μπει σε περιπέτειες εδώ και καιρό, αφού έκανε… ποδαρικό στο 2025 με δημοσιονομικό έλλειμμα που έφτασε τα 168,6 δισ. ευρώ δηλαδή το 5,8% του ΑΕΠ και ένα δημόσιο χρέος που έχει εκτοξευθεί στο 116% του ΑΕΠ, που προβλέπεται να αυξηθεί κι άλλο το 2026, φτάνοντας το 118,4%.
Οι κίνδυνοι και η απειλή της αντιπολίτευσης
Ο προϋπολογισμός που παρουσίασε ο Μπαϊρού έχει στόχο τη μείωση του ελλείμματος κάτω από το 3% μέχρι το 2029, αυξάνοντας φόρους, μειώνοντας δαπάνες και προχωρώντας σε ριζικές μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό, όμως δεν έχει πείσει ούτε τους συναδέλφους του, ούτε φυσικά τις αγορές.
Η απόδοση του 10ετούς γαλλικού ομολόγου κινείται στο 3,4%, ακριβώς στα ίδια επίπεδα με της Ελλάδας δηλαδή, ενώ για πρωτη φορά εδώ και δεκαετίες οι αποδόσεις των πενταετών γαλλικών ομολόγων ξεπερνούν τις ιταλικές με το spread έναντι των γερμανικών Bunds να έχει εκτιναχθεί κατά 90 μονάδες βάσης.
Στο εσωτερικό της χώρας, η Λεπέν ήδη απειλεί με πρόταση μομφής αν δεν τροποποιηθεί το πακέτο μέτρων, με τους επενδυτές να ανησυχούν όχι μόνο για το αν μπορεί η κυβέρνηση να περάσει τον προϋπολογισμό αλλά και αν θα επιβιώσει πολιτικά.
Η Γαλλία πάντως εξακολουθεί να δανείζεται από τις αγορές χωρίς προβλήματα και το κόστος παραμένει εντός των πλαισίων, παρά τα ανησυχητικά σημάδια, με κάποιους αναλυτές να κάνουν λόγο για υπερβολική αντίδραση και για αβάσιμο φόβο, επισημαίνοντας ακόμα και ευκαιρίες για επενδύσεις, αφού η χώρα είναι ακόμα ένας από τους «πυλώνες» της Ευρώπης, μαζί με την Γερμανία.
Ναι η απειλή για την Γαλλία να οδηγηθεί σε μία κρίση τύπου Ελλάδας πριν από μία 15ετία είναι υπαρκτή, ωστόσο υπάρχουν και κάποιες βασικές διαφορές με την ελληνική κρίση.
Ας μην ξεχνάμε όπως προείπαμε ότι η Γαλλία μαζί με την Γερμανία αποτελούν την οικονομική ραχοκοκκαλιά της Ευρώπης, επομένως υπάρχει μία μεγάλη διαφορά μεγέθους με την Ελλάδα, όπως και στο παραγωγικό μοντέλο της Γαλλίας του 2025 με την Ελλάδα του 2010. Εξάλλου τα δημοσιονομικά της Γαλλίας είναι πολύ πιο υγιή από τα δημοσιονομικά της Ελλάδας το 2010. Η Γαλλία δεν βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, δεν κινδυνεύει με χρεοκοπία, ούτε αποκλεισμό από τις αγορές, ενώ σε έκθεσή του το ΔΝΤ, τονίζει ότι ο χρηματοπιστωτικός τομέας της Γαλλίας διαθέτει ικανούς δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας και ρευστότητας, ενώ διαθέτει εργαλεία όπως το TPI, που μπορεί να αποτρέψει πιθανή κρίση διάδοσης.
Το παράδειγμα της Ελλάδας ίσως καλό θα ήταν να μην χρησιμοποιείται τελικά μόνο ως προειδοποίηση για να δεχθεί ο λαός την λιτότητα αλλά και ως μάθημα για να μην γίνει… πάθημα!
Στάση αναμονής
Η Ελλάδα το 2010 υπέφερε, εγκλωβίστηκε σε βαθιά παρατεταμένη ύφεση, η αβεβαιότητα ήταν διάχυτη και η κοινωνική αποσταθεροποίηση τεράστια. Επομένως αν η Γαλλία δεν θέλει να γίνει μία «νέα» Ελλάδα πρέπει να δράσει γρήγορα και να μην αφήσει το έλλειμμα να μεγαλώνει, χωρίς όμως να κάνει σπασμωδικές κινήσεις, γιατί αυτά που προτίθεται να κάνει ο Μπαϊρού ακόμα πιο σκληρά τα είδαμε στην Ελλάδα και δεν είχαν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Όταν ο Εμανουέλ Μακρόν το 2017, πολιτικά αουτσάιντερ τότε, εξελέγη για πρώτη φορά, υποσχόταν να σπάσει το χάσμα δεξιάς-αριστεράς και να εκσυγχρονίσει την οικονομία της Γαλλίας, με φορολογικές περικοπές και μεταρρυθμίσεις προκειμένου η χώρα να έχει ανάπτυξη κλήθηκε να χειριστεί διαδοχικές κρίσεις, από εσωτερικές διαμαρτυρίες μέχρι την πανδημία της covid-19 και τον ανοδικό πληθωρισμό, χωρίς να καταφέρνει να αλλάξει ουσιαστικά την πολιτική των υπερβολικών δαπανών.
Ο Μπαϊρού στοχεύει στη μείωση του ελλείμματος από 5,4% του ΑΕΠ σε 4,6% το 2026, φτάνοντας το όριο του 3% το 2029, με τις χρηματοπιστωτικές αγορές και τους οίκους αξιολόγησης να τηρούν στάση αναμονής μέχρι να καταφέρει – εάν το καταφέρει – ο Γάλλος πρωθυπουργός να περάσει ανώδυνα τα σχέδιά του από το γαλλικό κοινοβούλιο και να μην οδηγηθεί η χώρα σε άλλη μία πολιτική κατάρρευση, επιστρέφοντας στο χάος των προηγούμενων μηνών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ:
