Ο Παπανδρέου επιβεβαιώνει τα λεγόμενα Θαπατέρο

Ο Παπανδρέου επιβεβαιώνει τα λεγόμενα Θαπατέρο

Πώς σχολιάζει η πλευρά του πρώην πρωθυπουργού όσα αναφέρονται για την Σύνοδο στις Κάννες. 

Η πλευρά του Γιώργου Παπανδρέου με σχόλιο της επιβεβαιώνει στην ουσία όσα κυκλοφόρησαν από το νέο βιβλίο του πρώην πρωθυπουργού της Ισπανίας Χ. Λ. Θαπατέρο, για τον τρόπο που η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετώπισε την κρίση, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ισπανία.

Σε σχόλιό του ο συνεργάτης του κ. Παπανδρέου σε θέματα Τύπου Πώς σχολιάζει η πλευρά του πρώην πρωθυπουργού όσα αναφέρονται για την Σύνοδο στις Κάννες.  αναφέρει σχετικά:

«Ο Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, ορθά επισημαίνει ότι, η Ευρώπη αντέδρασε αργά, νωθρά και, κυρίως, συντηρητικά, στην κρίση που ταλανίζει χώρες και λαούς της Ευρώπης. Και επίσης, ορθά επισημαίνει ότι αυτή η στάση είναι ασυγχώρητη, καθώς υπήρξαν ηγέτες που κατέθεσαν από την πρώτη στιγμή σοβαρές και συγκροτημένες προτάσεις, οι οποίες δεν έγιναν αποδεκτές -μεταξύ των οποίων η έκδοση ευρωομολόγων, όπως αναφέρει και ο Χ. Θαπατέρο».

Ο κ. Ελενόπουλος τονίζει ότι «η αλήθεια είναι ότι η συντηρητική Ευρώπη, με αυτή της τη στάση, δεν έδωσε τη δυνατότητα να αντιμετωπιστεί η κρίση με τον τρόπο που έπρεπε, δηλαδή να προκρίνει την αντιμετώπιση των αιτιών της κρίσης, κάτι που θα έδινε ουσιαστικές και μόνιμες απαντήσεις στα προβλήματα και θα καθιστούσε βιώσιμες τις οικονομίες, αλλά επέλεξε την πολιτική της αυστηρής λιτότητας έναντι των μεταρρυθμίσεων», και προσθέτει πως με αυτό τον τρόπο η Ευρώπη «επέλεξε και τη βίαιη προσαρμογή έναντι της ανάπτυξης».

Αναφέρει, επίσης, ότι «όλα αυτά έχουν επισημανθεί από την πρώτη στιγμή της κρίσης και ας κάνουν κάποιοι ότι ανακαλύπτουν σήμερα την πυρίτιδα».

Διαβάστε σχετικά: Η νύχτα που σημάδεψε Θαπατέρο, Μπερλουσκόνι, Παπανδρέου

Σχετικά με τα όσα αποδίδονται στον Νικολά Σαρκοζί, ο συνεργάτης του κ. Παπανδρέου κρατά αποστάσεις σχετικά με την ακρίβεια όσων μεταφέρονται, αλλά τονίζει ότι «τα όποια “γαλλικά”, από όπου και αν προέρχονται, απευθύνονται στους λαούς της Ευρώπης -γιατί αυτούς υποτιμούν όταν δεν θέλουν οι πολίτες να έχουν αποφασιστικό λόγο».

Αναφορά κάνει και σε «εγχώριους αναλυτές» στους οποίους συστήνει να αποφασίσουν αν «όταν ομιλούν και υπερασπίζονται δήθεν τον ελληνικό λαό το πράττουν επειδή τον εμπιστεύονται ή για να του ρίξουν στάχτη στα μάτια» και επίσης «όταν ομιλούν για διαπραγμάτευση το κάνουν με επίγνωση ή για να προκαλέσουν εντυπώσεις».

Όλα αυτά, σημειώνει ο κ. Ελενόπουλος, αποδεικνύουν ότι κάποιοι (σ.σ. υπονοώντας τον κ. Παπανδρέου και την κυβέρνησή του) «δεν ήταν εντολοδόχοι, όπως αποδεικνύεται περίτρανα, αλλά και έκαναν σκληρές διαπραγματεύσεις και δεν υπολόγισαν κόστος».