Πάπας Φραγκίσκος: Ο επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας που αρνήθηκε 30.000 ευρώ τον μήνα και ζήτησε τάφο χωρίς επιγραφή
Ο Πάπας Φραγκίσκος ήταν γνωστός για την ταπεινότητά του — κάτι που ξεκίνησε όταν εντάχθηκε στο Τάγμα των Ιησουιτών τη δεκαετία του 1950. Παρέδωσε την περιουσία του στο Τάγμα και έδωσε όρκο φτώχειας, τον οποίο προσπάθησε να τηρήσει σε όλη του τη ζωή. Δώριζε τον υψηλό μισθό του σε φιλανθρωπίες και απέρριπτε τα προνόμια του αξιώματός του, επιλέγοντας να ζει στο ξενοδοχειακού τύπου κατάλυμα Casa Santa Marta και όχι στα επίσημα παπικά διαμερίσματα.
Ο Πάπας Φραγκίσκος, αν και είχε δικαίωμα να λαμβάνει τον ίδιο μισθό με έναν πρόεδρο κράτους, αρνούνταν τον μισθό του ως επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας. Αν τον είχε αποδεχτεί, θα έφτανε περίπου τις 30.000 ευρώ τον μήνα — ποσό αντίστοιχο με τον μισθό του Αμερικανού Προέδρου.
Ο Φραγκίσκος, κατά κόσμον Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, μπήκε στους Ιησουίτες τη δεκαετία του ’50. Όπως όλοι στο Τάγμα, παρέδωσε όλα τα υπάρχοντά του και αρκούνταν σε ένα μικρό μηνιαίο επίδομα για τα βασικά έξοδα διαβίωσης.
Ακόμη και όταν έγινε αρχιεπίσκοπος του Μπουένος Άιρες στα τέλη των ‘90s —όταν πλέον δεν ήταν υποχρεωμένος από τον όρκο φτώχειας— συνέχισε να ζει λιτά: μαγείρευε μόνος του, κυκλοφορούσε με τα μέσα μαζικής μεταφοράς και ζούσε σε μικρό διαμέρισμα αντί για το αρχιεπισκοπικό παλάτι.
Όταν έγινε πάπας, ήταν αναμενόμενο να απορρίψει τον πολυτελή μισθό. Προτίμησε να δωρίσει τα χρήματα σε φιλανθρωπίες και ανθρώπους που είχαν ανάγκη, σύμφωνα με τον καθηγητή καθολικών σπουδών Daniel Rober του Sacred Heart University.
«Έζησε ως Ιησουίτης για δεκαετίες πριν γίνει επίσκοπος, και συνέχισε να ζει με τον ίδιο τρόπο για όλη την υπόλοιπη ζωή του», είπε ο Rober στο Fortune.
Καθώς η σύνοδος των καρδιναλίων ξεκινά σήμερα, στις 7 Μαΐου, για την εκλογή νέου πάπα, παραμένει άγνωστο αν ο διάδοχός του θα επιλέξει να λάβει τον μισθό ή όχι.
Ο Φραγκίσκος δεν έκανε ποτέ διακοπές — σε αντίθεση με άλλους προκατόχους του, όπως ο Ιωάννης Παύλος Β’, που έκανε σκι. Ακόμη και τον Αύγουστο, όταν η Ρώμη ερημώνει, εκείνος παρέμενε εκεί. Δεν επισκέφθηκε ποτέ το θερινό Παπικό Παλάτι στο Καστέλ Γκαντόλφο με θέα στη λίμνη Αλμπάνο, το οποίο το 2016 μετέτρεψε σε μουσείο ανοιχτό στο κοινό.
«Δεχόταν κάποιες επικρίσεις για αυτό, ακόμη και από ανθρώπους που τον συμπαθούσαν», λέει ο Rober. «Του έλεγαν πως για την υγεία του και ως παράδειγμα προς άλλους καθολικούς εργαζόμενους, θα ήταν καλό να κάνει διακοπές. Αλλά ο ίδιος δεν το έβλεπε έτσι».
Ακόμα και ως επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας, απέφευγε τα σύμβολα εξουσίας, προτιμώντας να διαμένει στον ξενώνα Casa Santa Marta αντί των επίσημων παπικών διαμερισμάτων.
Σε παλαιότερα παπικά καθεστώτα, η πρόσβαση στη Θεία Λειτουργία ή στα διαμερίσματα συχνά προσφερόταν σε πλουσίους δωρητές, είπε ο Rober. Ο Φραγκίσκος έκοψε αυτή τη «σχέση παροχής», ζώντας απλά και ανοικτά.
Στο τέλος της ζωής του, παρά την απλότητά του, είχε συγκεντρώσει ένα μικρό ποσό, περίπου 200.000 ευρώ, το οποίο μετά τον θάνατό του δώρισε στους ανήλικους κρατούμενους των φυλακών Casal del Marmo στη Ρώμη.
Ακόμη και ο τάφος του ήταν σύμφωνος με τις αρχές του: ζήτησε να ταφεί όχι κάτω από τον Άγιο Πέτρο, όπως 140 προκάτοχοί του, αλλά στη Βασιλική της Santa Maria Maggiore, όπου συνήθιζε να προσεύχεται πριν και μετά τα επίσημα ταξίδια του.
«Ο τάφος να είναι στο έδαφος, απλός, χωρίς ιδιαίτερη διακόσμηση, να φέρει μόνο την επιγραφή: Franciscus», αναφέρει η διαθήκη του.
