Περί κωλοτούμπας…
Η διπλή γλώσσα της κυβέρνησης, η επιδίωξη για μια νέα συμφωνία και ο ρόλος της ΕΚΤ.
Στις λίγες μόνο ημέρες ζωής αυτής της κυβέρνησης, δεν είναι λίγοι αυτοί που σπεύδουν να μιλήσουν για «κωλοτούμπα». Ακόμη και μεγάλα Μέσα Ενημέρωσης του εξωτερικού βάζουν στοίχημα για το πότε η κυβέρνηση θα αρχίσει να «βάζει νερό στο κρασί της», προκειμένου να τα βρει με τους εταίρους της.
Οι πρώτες δηλώσεις των νέων υπουργών τους διαψεύδουν: πάγωμα ιδιωτικοποιήσεων ΟΛΠ, ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΑΔΜΗΕ, αεροδρομίων, λουκέτο στο ΤΑΙΠΕΔ, αλλαγή των διοικήσεων των τραπεζών, επαναπρόσληψη όλων των δημοσίων υπαλλήλων που έφυγαν με τη διαθεσιμότητα, επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ.
Δεν καταλαβαίνω όσους δηλώνουν «σοκαρισμένοι». Για μία κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή και με αυτό το ποσοστό εκλογής, θα ήταν αδιανόητο οι υπουργοί να υποστηρίξουν κάτι άλλο. Ωστόσο, παρατηρούμε από την πρώτη κιόλας ημέρα, μια διπλή γλώσσα: πιο επιθετική προς την τρόικα και τους δανειστές εντός, πιο διαλλακτική εκτός.
Δεν είναι τυχαίο, ότι μετά τις πρώτες δηλώσεις περί κρατικοποιήσεων τραπεζών και “φρένου” στις ιδιωτικοποιήσεις, ο Πρωθυπουργός κάλεσε το οικονομικό επιτελείο στο Μαξίμου και επέβαλε σιωπητήριο, βγάζοντας τον Αντιπρόεδρο, Γιάννη Δραγασάκη, σε ρόλο πυροσβέστη, να καθησυχάσει τους επενδυτές. Αλλά ακόμη και σε εκείνες τις δηλώσεις, ο Νο 2 της κυβέρνησης, ενώ υποστήριζε ότι οι όποιες αλλαγές στις τράπεζες θα γίνουν σε συμφωνία με τους ιδιώτες μετόχους, από την άλλη, έστελνε το μήνυμα πως όσοι επένδυσαν σε ιδιωτικοποιήσεις που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εγκρίνει, πήραν ένα ρίσκο, που τώρα θα πρέπει να πληρώσουν.
Αντίστοιχα, διπλή γλώσσα παρατηρήσαμε και στην περίπτωση της επίσκεψης Ντάισελμπλουμ. Από τη μια, ο Γιάν(ν)ης Βαρουφάκης, έστελνε την τρόικα στο πυρ το εξώτερον, προκαλώντας την μήνιν του Ολλανδού, από την άλλη, ο Αλέξης Τσίπρας, έσπευδε για δεύτερη φορά σε ρόλο πυροσβέστη να δηλώσει ότι η Ελλάδα θέλει συμφωνία με τους εταίρους και θα αποπληρώσει τα χρέη της.
Λίγες ώρες νωρίτερα, βέβαια, το Μαξίμου διέρρεε δηλώσεις του Πρωθυπουργού προς τους οικονομικούς υπουργούς, ότι σκοπεύει «να πρωτοτυπήσει» και να τηρήσει τα όσα έλεγε προεκλογικά.
Είναι προφανές, ότι η ελληνική πλευρά θα παίξει πολύ δυνατά το αντιμνημονιακό της χαρτί. Τη διευκολύνει, άλλωστε και η σύμπλευση με τους ΑΝΕΛ.
Όμως, προφανές είναι επίσης, ότι η βασική επιδίωξη είναι η παραμονή στο ευρώ, με ένα διαφορετικό πλαίσιο συμφωνίας. Το εάν αυτό βαφτιστεί Μνημόνιο ή Ευρωπαϊκή Αναπτυξιακή Συμφωνία ή…Θανάσης, μένει να το δούμε.
Ήδη, χθες ο Γιάννης Δραγασάκης άφησε ανοιχτό και το ενδεχόμενο να ζητήσει η Ελλάδα παράταση, ενώ μόλις δύο ημέρες πριν ο Γιάν(ν)ης Βαρουφάκης διεμήνυε πως η πρώτη πράξη της κυβέρνησης δεν θα είναι η παράταση ενός προγράμματος με το οποίο διαφωνεί.
Το ποια άποψη θα επικρατήσει, θα φανεί πριν την 28η Φεβρουαρίου.
Μέχρι τότε όμως, το στοίχημα είναι να διατηρηθεί ζωντανή η ρευστότητα στην οικονομία. Την 4η Φεβρουαρίου, πρέπει να ανανεωθεί έντοκο γραμμάτιο του ελληνικού δημοσίου, ύψους 1 δισ. ευρώ. Τα 600 εκ. ευρώ έχουν αγοραστεί από ξένους επενδυτές, οι οποίοι δεν εμφανίστηκαν στις τελευταίες 3 δημοπρασίες. Αυτό σημαίνει ότι το ποσό θα πρέπει να το αγοράσουν οι ελληνικές τράπεζες, οι οποίες ήδη από την τελευταία δημοπρασία δήλωναν αδυναμία, με αποτέλεσμα να παρέμβει η Τράπεζα της Ελλάδος για να καλύψει την έκδοση. Εάν το σκηνικό επαναληφθεί, οι δυνατότητες του ειδικού αποθεματικού της ΤτΕ περιορίζονται σημαντικά.
Το «κλειδί» το κρατάει πλέον η ΕΚΤ, η οποία στις 5 Φεβρουαρίου αναμένεται να εγκρίνει εκ νέου την υπαγωγή των ελληνικών τραπεζών στον ELA, αλλά για να αποφασίσει εάν οι ελληνικές τράπεζες θα μπορούν να αγοράζουν περισσότερα έντοκα γραμμάτια και να δανείζουν το Δημόσιο, θέλει την Ελλάδα σε πρόγραμμα.
Είναι αυτό το χρονικό σημείο, όπου το μπαλάκι περνάει πλέον στα χέρια της κυβέρνησης.
«Κωλοτούμπα» ή σύγκρουση; Στο Eurogroup της 16ης Φεβρουαρίου, θα το μάθουμε όλοι…
