Πολιτική κρίση στο Βερολίνο για το σενάριο αποστολής στρατευμάτων στην Ουκρανία
Η συζήτηση μεταξύ των Δυτικών συμμάχων για την πιθανή αποστολή ευρωπαϊκής ειρηνευτικής δύναμης στην Ουκρανία, ως μέρος μιας ενδεχόμενης συμφωνίας ειρήνης με τη Ρωσία, έχει πυροδοτήσει ένα κύμα έντονων πολιτικών αντιδράσεων και βαθιάς ανησυχίας στη Γερμανία. Σε μια χώρα που παραμένει ιστορικά σημαδεμένη από το μιλιταριστικό ναζιστικό της παρελθόν, η ιδέα της ανάπτυξης γερμανικών στρατευμάτων στο ουκρανικό έδαφος προκαλεί έντονο διχασμό, ακόμη και αν το εν λόγω σενάριο παραμένει προς το παρόν απομακρυσμένο.
Ο Γερμανός Καγκελάριος, Φρίντριχ Μερτς, παρότι έχει σηματοδοτήσει μια αρχική δεκτικότητα στην ιδέα της γερμανικής συμμετοχής, έσπευσε να υπογραμμίσει ότι μια τέτοια απόφαση θα απαιτούσε στενό συντονισμό με τους Ευρωπαίους εταίρους, αλλά και την απαραίτητη έγκριση από το γερμανικό κοινοβούλιο. Αυτή η επιφυλακτική του στάση ήταν αρκετή για να προκαλέσει πολιτική θύελλα. Η ανερχόμενη ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) άδραξε την ευκαιρία, με την επικεφαλής της, Άλις Βάιντελ, να κατηγορεί την κυβέρνηση για «επικίνδυνη και ανεύθυνη πολεμοκαπηλεία», χαρακτηρίζοντας οποιαδήποτε σκέψη για αποστολή στρατευμάτων ως ανεύθυνη.
Ωστόσο, η δυσπιστία δεν περιορίζεται μόνο στην αντιπολίτευση, αλλά διαπερνά και τον ίδιο τον κυβερνητικό συνασπισμό. Ακόμη και ο υπουργός Εξωτερικών του Μερτς, Γιόχαν Βάντεφουλ, προειδοποίησε δημόσια ότι μια τέτοια στρατιωτική αποστολή «πιθανότατα θα μας συντάρασσε ως χώρα». Οι επιφυλάξεις είναι ακόμη μεγαλύτερες στις τάξεις του μικρότερου κυβερνητικού εταίρου, των Σοσιαλδημοκρατών (SPD), οι οποίοι παραδοσιακά υποστηρίζουν μια πολιτική διαλόγου με τη Ρωσία. Ο Ραλφ Στέγκνερ, βουλευτής της αριστερής, φιλειρηνικής πτέρυγας του SPD, δήλωσε κατηγορηματικά ότι «η Γερμανία πρέπει να μείνει εκτός αυτής της υπόθεσης», υπογραμμίζοντας ότι η αποστολή Γερμανών στρατιωτών στην περιοχή είναι εξαιρετικά δύσκολη και για ιστορικούς λόγους.
Αυτή η βαθιά ριζωμένη γερμανική ανησυχία πηγάζει από πολλαπλούς παράγοντες. Πρωτίστως, η ναζιστική κληρονομιά καθιστά οποιαδήποτε στρατιωτική εμπλοκή, ειδικά στην Ανατολική Ευρώπη, ένα εξαιρετικά ευαίσθητο ζήτημα. Επιπλέον, οι πρόσφατες και ευρέως θεωρούμενες ως αποτυχημένες στρατιωτικές αποστολές στο Αφγανιστάν και το Μάλι έχουν ενισχύσει τον δημόσιο σκεπτικισμό απέναντι σε νέες εξωτερικές δεσμεύσεις. Τέλος, υπάρχουν έντονες πρακτικές ανησυχίες, καθώς πολιτικοί και αναλυτές φοβούνται ότι μια τέτοια κίνηση θα υπερέκτεινε τις περιορισμένες δυνατότητες του επί μακρόν παραμελημένου γερμανικού στρατού και, το κυριότερο, θα μπορούσε να σύρει τη Γερμανία σε μια άμεση και ανεξέλεγκτη αντιπαράθεση με την πυρηνική δύναμη της Ρωσίας.
Η πολιτική διαμάχη αντικατοπτρίζεται πλήρως και στην κοινή γνώμη. Σε αντίθεση με ηγέτες όπως ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν και ο Βρετανός Πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ, που έχουν εκφραστεί θετικά για το ενδεχόμενο, οι Γερμανοί πολίτες εμφανίζονται βαθιά διχασμένοι. Μια πρόσφατη δημοσκόπηση του ινστιτούτου Forsa δείχνει ότι το 49% θα υποστήριζε τη συμμετοχή σε μια ειρηνευτική δύναμη, αλλά ένα εξίσου ισχυρό ποσοστό 45% αντιτίθεται σθεναρά. Η αντίθεση αυτή είναι μάλιστα ιδιαίτερα έντονη στις ανατολικές περιοχές της χώρας, όπου η AfD απολαμβάνει υψηλά ποσοστά δημοφιλίας.
Μπροστά σε αυτό το τεταμένο κλίμα, η κυβέρνηση του Βερολίνου βρίσκεται σε εμφανή αμηχανία, με τον Καγκελάριο Μερτς να δηλώνει ότι «είναι πολύ νωρίς για να δοθεί μια οριστική απάντηση».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ:
Πηγή: reuters.com
