Quiet ambition: Όταν η καριέρα σταματά να είναι ταυτόσημη της ανέλιξης
Η παραδοσιακή καριέρα βασίστηκε στην υπόσχεση της ανόδου. Περισσότερη ευθύνη, περισσότερη ισχύς, περισσότερη αμοιβή. Όμως, το 2025, αυτή η εξίσωση αρχίζει να χάνει τη γοητεία της. Στη θέση της εμφανίζεται ένα πιο ήσυχο, λιγότερο ορατό αλλά εξίσου ισχυρό φαινόμενο: το quiet ambition.
Δεν πρόκειται για παραίτηση ούτε για έλλειψη φιλοδοξίας. Αντίθετα, πρόκειται για μια συνειδητή επαναχάραξη στόχων. Οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να θέλουν να εξελίσσονται — απλώς όχι απαραίτητα προς τα πάνω.
Όταν η άνοδος έχει κόστος
Η εμπειρία των τελευταίων ετών έκανε σαφές ότι η ιεραρχική άνοδος συνοδεύεται από:
-
περισσότερη διαχειριστική πίεση
-
λιγότερο ουσιαστικό έργο
-
αυξημένο burnout
-
περιορισμό προσωπικού χρόνου
Για πολλούς, ο τίτλος του manager έπαψε να θεωρείται επιβράβευση και άρχισε να μοιάζει με παγίδα.
Τι επιλέγουν αντί γι’ αυτό
Η quiet ambition εκφράζεται μέσα από:
-
εξειδίκευση αντί για διοίκηση ανθρώπων
-
οριζόντια εξέλιξη αντί για κάθετη
-
projects με νόημα αντί για «ρόλους κύρους»
-
ευελιξία και αυτονομία αντί για εξουσία
Η επιτυχία δεν μετριέται πια με το μέγεθος της ομάδας, αλλά με τον έλεγχο του χρόνου και της ενέργειας.
Πρόβλημα ή ευκαιρία για τις εταιρείες;
Για πολλούς οργανισμούς, το quiet ambition μοιάζει απειλητικό. Ποιος θα αναλάβει την ηγεσία αν κανείς δεν θέλει να «ανέβει»; Στην πραγματικότητα, όμως, αποτελεί ευκαιρία:
- να δημιουργηθούν εναλλακτικά μονοπάτια εξέλιξης,
- να αναβαθμιστεί ο ρόλος του expert,
- να σπάσει η ιδέα ότι η επιτυχία έχει μόνο μία κατεύθυνση.
