Στον Ήλιο στοχεύει η NASA με διαστημόπλοιο που θα εκτοξευθεί τον Αύγουστο

Στον Ήλιο στοχεύει η NASA με διαστημόπλοιο που θα εκτοξευθεί τον Αύγουστο
Photo:

Το Parker Solar Probe θα έρθει επτά φορές πιο κοντά στον ήλιο από οποιαδήποτε προηγούμενη αποστολή, απαντώντας έτσι σε ερωτήματα σχετικά με τον πλανήτη.

του Glenn Fleishman

Σύμφωνα με τον μύθο, ο Ίκαρος πέταξε πολύ κοντά στον ήλιο, το κερί που κρατούσε ενωμένα τα φτερά του έλειωσε, κι αυτός έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε. Οι σχεδιαστές του μη επανδρωμένου διαστημόπλοιου Parker Solar Probe επέλεξαν μια ειδική επένδυση πάχους 4,5 ιντσών από σύνθετες ίνες άνθρακα για να αποτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη, επιτρέποντας στο διαστημικό σκάφος να πλησιάσει στα 6,16 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον ήλιο και να αντέξει θερμοκρασίες που θα φθάνουν σχεδόν τους 1.370 βαθμούς Κελσίου.

Η NASA ανακοίνωσε προχθές ότι η εκτόξευση του διαστημικού σκάφους μετατέθηκε στις 11 Αυγούστου, αφότου βρέθηκε μια λωρίδα αφρού μέσα στον κώνο του ρύγχους του, το οποίο το προστατεύει κατά την εκτόξευσή του και προτού αυτό εισέλθει στο διάστημα. Η NASA δήλωσε ότι πρέπει να διενεργήσει επιπρόσθετες επιθεωρήσεις. Το 2017, ένας δορυφόρος απέτυχε να εκτοξευθεί λόγω προβλήματος με το φορτίο.

Το Parker Solar Probe θα έρθει επτά φορές πιο κοντά στον ήλιο από οποιαδήποτε προηγούμενη αποστολή, απαντώντας έτσι σε ερωτήματα που αφορούν το ηλιακό στέμμα ή την εξωτερική ατμόσφαιρα του ήλιου. Σε αντίθεση με το τι θα περίμενε κάποιος, το ηλιακό στέμμα είναι εκατοντάδες φορές θερμότερο από την επιφάνεια του ήλιου και οι επιστήμονες δεν έχουν βρει ακόμη μια εξήγηση γι’ αυτό.

Το διαστημόπλοιο θα εξετάσει, επίσης, γιατί ο ηλιακός άνεμος επιταχύνεται καθώς απομακρύνεται από τον ήλιο. Ο ηλιακός άνεμος περιλαμβάνει φορτισμένα σωματίδια, μαγνητικά πεδία και πλάσμα (πολύ υψηλής θερμοκρασίας αέρια δίχως, πρακτικά, ηλεκτρικό φορτίο), και κινείται μακριά από τον ήλιο, στα όρια της ηλιόσφαιρας και πέρα απ’ αυτήν. Η ηλιόσφαιρα είναι ουσιαστικά το όριο των μαγνητικών επιρροών του ήλιου, μέσα από την οποία πέρασε το διαστημόπλοιο Voyager 1 το 2012, περίπου 18 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον ήλιο.

Η αποστολή έχει επίσης τον πρακτικό στόχο να κατανοήσει καλύτερα τον επονομαζόμενο «διαστημικό καιρό», έναν όρο που περιγράφει το σύνολο της συμπεριφοράς των σωματιδίων και των πεδίων, μερικά από τα οποία μπορούν να έχουν μεγάλες επιπτώσεις στη Γη. Αυτό το φαινόμενο περιλαμβάνει ηλιακές εκλάμψεις και στεμματικές εκπομπές μάζας, οι οποίες μπορούν να διαταράξουν τις ραδιοεπικοινωνίες στη Γη, να απενεργοποιήσουν τους δορυφόρους, και να αυξήσουν τον κίνδυνο καρκίνου ή άλλων προβλημάτων υγείας για τους επιβάτες σε ορισμένες πτήσεις- και ενδεχομένως να προκαλέσουν αμεσότερη βλάβη σε αστροναύτες στο διάστημα οι οποίοι εκτίθενται απευθείας σε επικίνδυνα σωματίδια.

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το διαστημικό όχημα βασίζεται στην ηλιακή ενέργεια για την τροφοδοσία του, αντί για θερμοηλεκτρικές γεννήτριες ραδιοϊσοτόπων (RTG) που τροφοδοτούνται από πλουτώνιο και χρησιμοποιούνται για αποστολές στο βαθύ διάστημα, όπως τα διαστημικά σκάφη Voyager και πλανητικά οχήματα όπως το Mars Curiosity.

Φωτογραφία: NASA