Θα γίνουν η Μαρίσα Μάγιερ και ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ καλοί γονείς;

Θα γίνουν η Μαρίσα Μάγιερ και ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ καλοί γονείς;

Και γιατί δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει διόλου αυτό το ζήτημα…

του Νταν Πρίμακ για το Fortune.com

Οι νέοι γονείς έχουν υποχρέωση να κάνουν αυτό που θεωρούν καλύτερο για τα παιδιά τους, ακόμα κι αν είναι διευθύνοντες σύμβουλοι. Δεν χρειάζονται νταντάδες του …καναπέ.

Δύο από τους γνωστότερους CEO της Σίλικον Βάλεϊ πρόκειται να γίνουν γονείς – ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ της Facebook για πρώτη φορά και η Μαρίσα Μάγιερ της Yahoo για δεύτερη και τρίτη (περιμένει δίδυμα!).

Αλλά αντί να τους δώσουμε απλώς συγχαρητήρια και να τους αφήσουμε να χαρούν το γεγονός, κάθε είδους νταντάδες του …καναπέ προσπαθούν να δώσουν τη δική τους συμβουλή ως προς το τι πρέπει να κάνουν οι δύο διευθύνοντες σύμβουλοι σε σχέση με τις γονικές άδειες που έχουν να λάβουν.

Για παράδειγμα, στο CNBC.com αναρτήθηκε ένα άρθρο με τίτλο «Μαρίσα Μάγιερ, σε παρακαλώ πάρε ολόκληρη την άδεια μητρότητας που δικαιούσαι». Και κάποιος άλλος έγραψε το ίδιο ακριβώς πράγμα για τον Ζούκερμπεργκ στο TheBillfold.com. Ούτε κι εμείς είμαστε εντελώς αθώοι εδώ στο Fortune, καθώς η αμερικάνικη έκδοση της ιστοσελίδας δημοσίευσε μια ανάρτηση που αναρωτιόταν αν η πρόθεση της Μάγιερ να πάρει μικρό μόνο μέρος της άδειας μητρότητάς της είναι σημάδι «προόδου ή εργασιομανίας;». Τέλος, και οι New York Times δημοσίευσαν ένα κείμενο που ασχολείται τόσο με τη Μάγιερ όσο και με τον Ζούκερμπεργκ (ο οποίος δεν έχει πει δημοσίως τι σκοπεύει να κάνει με την άδεια πατρότητάς του), με τίτλο «Θα πρόκειται για μεγάλο άλμα υπέρ της γονικής αδείας αν οι εργαζόμενοι αρχίσουν να την παίρνουν».

Το επιχείρημα εδώ είναι ότι οι εργαζόμενοι είναι αποδέκτες «σημαδιών συμπεριφοράς» των αφεντικών τους. Αν ο διευθύνων σύμβουλός σας παίρνει μόνο τη μισή (ή και λιγότερη από τη μισή) γονική άδεια που δικαιούται, τότε ίσως νοιώσετε μια άρρητη πίεση να κάνετε το ίδιο. Ποιο είναι το νόημα του να δικαιούσαι τρεις ή τέσσερις μήνες γονικής άδειας με αποδοχές όταν κανένας δεν νοιώθει άνετος να την ζητήσει και να την εκμεταλλευτεί;

Η ανησυχία αυτή είναι καθόλα νόμιμη, και συμφωνώ απόλυτα με την ιδέα ότι, πράγματι, η εταιρική κουλτούρα ξεκινάει από την κορφή της εταιρικής πυραμίδας. Αλλά είναι εξαιρετικά σημαντικό να αφήσουμε τον κάθε νέο γονέα να κάνει αυτό που θεωρεί καλύτερο για την οικογένειά του (εφόσον δεν προκαλεί κάποια βλάβη στο παιδί). Και αυτό πρέπει να το σεβαστούμε ακόμα κι αν ο νέος αυτός γονέας είναι διευθύνων σύμβουλος.

Αν η Μαρίσα Μάγιερ θεωρεί ότι το καλύτερο γι’ αυτήν και την οικογένειά της είναι να πάρει μικρό μόνο μέρος της γονικής αδείας της, ποιοι είμαστε εμείς για να διαφωνήσουμε; Ξέρουμε, άραγε, τι αποφάσεις έχει λάβει μαζί με τον σύζυγό της ως προς τις ευθύνες του καθενός σε σχέση με την ανατροφή των παιδιών τους; Προφανώς και όχι.

Είναι απαραίτητο κάθε διευθύνων σύμβουλος να εξασφαλίζει για τους εργαζομένους του μια ατμόσφαιρα όπου κάθε εργατικό δικαίωμα να θεωρείται νόμιμο, και κανένας εργαζόμενος να μην νοιώθει άσχημα όταν το ασκεί. Δεν σημαίνει αυτό, όμως, ότι η ευθύνη έναντι των εργαζομένων πρέπει να καθορίζει και τις προσωπικές επιλογές του κάθε διευθυντή ως γονέα.