Βουλγαρία: Το κοινοβούλιο συγκροτεί εξεταστική επιτροπή για τις δραστηριότητες του Τζορτζ Σόρος

• Η βουλγαρική Βουλή συστήνει ad-hoc εξεταστική επιτροπή για τις δραστηριότητες του Τζορτζ και του Αλεξάντερ Σόρος και των Open Society Foundations (OSF) στη χώρα.
• Ο ολιγάρχης και ισχυρός πολιτικός παράγοντας Ντελιάν Πέεφσκι προώθησε ενεργά την πρωτοβουλία, παρά τις διεθνείς κυρώσεις που έχουν επιβληθεί εις βάρος του.
• Το μοντέλο πολιτικής στοχοποίησης που υιοθετεί η Βουλγαρία έχει τις ρίζες του στην Ουγγαρία του Βίκτορ Όρμπαν και έχει επηρεάσει κι άλλες χώρες της περιοχής.

Η Βουλγαρία ετοιμάζεται να ανοίξει έναν νέο, ιδιαίτερα φορτισμένο πολιτικό κύκλο μέσω της σύστασης της «Ad-hoc Επιτροπής για την εξέταση των δραστηριοτήτων των Τζορτζ και Αλεξάντερ Σόρος και των ιδρυμάτων τους στην επικράτεια της Βουλγαρίας», η οποία αναμένεται σύντομα να ξεκινήσει το έργο της. Στόχος της επιτροπής είναι να εξετάσει ποιες οργανώσεις και πρόσωπα υποστηρίζονται ή έχουν λάβει χρηματοδότηση από τις Open Society Foundations (OSF).

Η πρωτοβουλία ήταν διαχρονικό αίτημα του ισχυρού παράγοντα της βουλγαρικής πολιτικής σκηνής, Ντελιάν Πέεφσκι, ο οποίος τα τελευταία χρόνια επεδίωκε τη δημιουργία μιας τέτοιας επιτροπής. Μέχρι πρόσφατα, οι συσχετισμοί στη Βουλή δεν επέτρεπαν την έγκρισή της. Την περασμένη εβδομάδα, ωστόσο, συγκεντρώθηκε η αναγκαία πλειοψηφία.

Πιθανά επόμενα βήματα – και το παράδειγμα της Ρωσίας

Προς το παρόν, η εντολή της επιτροπής δεν προβλέπει νομικές κυρώσεις για άτομα ή οργανώσεις που τυχόν συνδέονται με τον Σόρος ή τις OSF. Ωστόσο, αρκετοί αναλυτές επισημαίνουν ότι η Βουλή θα μπορούσε στο μέλλον να εξετάσει μέτρα παρόμοια με τον ρωσικό “νόμο περί ξένων πρακτόρων” του 2012 — μια απόπειρα που είχε ήδη γίνει τον Φεβρουάριο του 2025, χωρίς επιτυχία.

Μέχρι τότε, όσοι στοχοποιούνται ως «Σοροειδείς» —όπως αποκαλούνται στη δημόσια συζήτηση— είναι εκτεθειμένοι κυρίως στον πολιτικό και επικοινωνιακό στιγματισμό.

Ο ρόλος και η επιρροή του Ντελιάν Πέεφσκι

Ο εμπνευστής της επιτροπής, Ντελιάν Πέεφσκι, παραμένει μια από τις πιο αμφιλεγόμενες φιγούρες της μετακομμουνιστικής Βουλγαρίας. Εδώ και δύο δεκαετίες αποτελεί σύμβολο του συστήματος εξουσίας όπου πολιτική και επιχειρηματικά συμφέροντα διαπλέκονται στενά.

Οι ΗΠΑ και η Βρετανία έχουν επιβάλει κυρώσεις και δεσμεύσει μέρος των περιουσιακών του στοιχείων στο εξωτερικό. Παρ’ όλα αυτά, ο Πέεφσκι εξακολουθεί να έχει καθοριστική επιρροή στη βουλγαρική πολιτική σκηνή και να διαμορφώνει τις εξελίξεις εντός Βουλής.

Μια ιδέα με ουγγρικές καταβολές

Η πολιτική στρατηγική της στοχοποίησης οργανώσεων και προσώπων ως «προσκείμενων στον Σόρος» δεν γεννήθηκε στη Σόφια. Προέρχεται από την Ουγγαρία του Βίκτορ Όρμπαν, όπου από το 2013 φιλοκυβερνητικά μέσα άρχισαν να συντάσσουν λίστες οργανώσεων που χρηματοδοτούνταν από τις OSF.

Από το 2015 και μετά, η ουγγρική κυβέρνηση κλιμάκωσε την εκστρατεία κατά του Σόρος με πολυδάπανες καμπάνιες που χρησιμοποίησαν ξεκάθαρα αντιπροσφυγική και ακροδεξιά ρητορική. Το αποκορύφωμα ήταν το νομοθετικό πακέτο «Stop-Soros» του 2018, με περιορισμούς που αργότερα κρίθηκαν παράνομοι από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Παρά την ακύρωσή τους, η επικοινωνιακή επίδραση των μέτρων παραμένει ισχυρή.

Διάχυση του μοντέλου στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη

Η στρατηγική αυτή άρχισε να υιοθετείται και σε άλλες χώρες της περιοχής. Ήδη από το 2017, στη Βόρεια Μακεδονία, το κίνημα «Stop Operation Soros» —συνδεόμενο με το εθνικιστικό VMRO-DPMNE και τον τότε πρωθυπουργό Νίκολα Γκρουέφσκι— στοχοποιούσε πολιτικούς αντιπάλους αποδίδοντάς τους υποτιθέμενους δεσμούς με τον Σόρος.

Αντίστοιχα αφηγήματα έκαναν την εμφάνισή τους στη Σερβία, στην Πολωνία, στην Τσεχία και σε άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπου οι OSF δραστηριοποιούνται επί δεκαετίες σε τομείς που αφορούν τη δημοκρατική διακυβέρνηση, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την κοινωνία των πολιτών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ:

• Ακίνητα-ρεζέρβα: Πώς το Δημόσιο και οι τράπεζες μπαίνουν στη μάχη του στεγαστικού
• Η ελληνική οικονομία «απογειώνει» τη ζήτηση για δάνεια – Τι δείχνουν τα στοιχεία της ΤτΕ
• ABN Amro: Η μεγαλύτερη εξαγορά της 10ετίας και το νέο κύμα ενοποίησης στις ευρωπαϊκές τράπεζες