Επτά απαγορευμένα πράγματα που δεν θα βρείτε στην Κίνα

Η Κίνα «έσβησε τα φώτα» στο Facebook το 2009, και δεν φαίνεται να υπάρχει πρόθεση εκ μέρους του καθεστώτος να επιτραπεί η πρόσβαση στο συγκεκριμένο κοινωνικό μέσο.

Κάποιοι αναλυτές εντοπίζουν τις ρίζες της απαγόρευσης στις ταραχές που ξέσπασαν τον Ιούλιο του ίδιου έτους ανάμεσα σε μουσουλμάνους Ουϊγούρους και Κινέζους Χαν στη δυτική περιφέρεια της Ζινγιάνγκ.

Άλλοι επισημαίνουν και την ύπαρξη ενός εμπορικού κινήτρου που σχετίζεται με τον προστατευτισμό. Οι ιστοσελίδες κοινωνικών μέσων που έχουν έδρα στην Κίνα επιτρέπονται να λειτουργούν στη χώρα, βοηθώντας στην ανάπτυξη της εγχώριας τεχνολογικής βιομηχανίας. Βέβαια, κι αυτές οι πλατφόρμες υπόκεινται σε λογοκρισία, αλλά το αποδέχονται σαν δεδομένο.

Οι Κινέζοι υπεύθυνοι επιτρέπουν την προβολή μόνο 34 ξένων ταινιών, περιορίζοντας έτσι την πρόσβαση στις τελευταίες επιτυχίες του Χόλιγουντ.

Όσες ταινίες εγκρίνονται για προβολή συνεχίζουν να υπόκεινται σε κυβερνητική λογοκρισία, η οποία κόβει οτιδήποτε δεν αρέσει στο Κομμουνιστικό Κόμμα.

Παρά το εμπορικό πλεονέκτημα που λαμβάνουν, οι Κινέζοι σκηνοθέτες θα συνεχίσουν να έχουν προβλήματα με το Πεκίνο σε σχέση με τη λογοκρισία. Ενδεικτικά, ο Ανγκ Λι κέρδισε το Όσκαρ Σκηνοθεσίας το 2005 με την ταινία Brokeback Mountain, η οποία όμως δεν προβλήθηκε ποτέ στην Κίνα.

Το Πεκίνο έθεσε εκτός νόμου τα καζίνο το 1949, και έκτοτε δεν έχει επιτραπεί η λειτουργία τους στην Κίνα. Όμως, πολλοί Κινέζοι έχουν μια κλίση προς τα τυχερά παιχνίδια, μια παράδοση που έρχεται από τα βάθη της ιστορίας.

Σήμερα, η απαγόρευση δεν εμποδίζει κάποιους Κινέζους να διατηρούν κρυφά ιδιωτικά καζίνο και λοταρίες.

Η πολιτική αυτή έχει επίσης τροφοδοτήσει τη δημιουργία καζίνο που λειτουργούν εκτός των ορίων της εξουσίας του Πεκίνου, όπως π.χ. το Μακάο που διαθέτει μια βιομηχανία καζίνο εφτά φορές μεγαλύτερη από αυτή του Λας Βέγκας.

Το Πεκίνο εμποδίζει την πρόσβαση σε χιλιάδες ιστοσελίδες, συμπεριλαμβανομένων κάποιων πλατφόρμων κοινωνικών μέσων και ιστοσελίδων με πορνογραφικό περιεχόμενο.

Οι λογοκριτές αποτρέπουν επίσης την επίσκεψη σε ιστοσελίδες που ασκούν κριτική στο Κομμουνιστικό Κόμμα ή θίγουν ευαίσθητα θέματα, όπως π.χ. τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Το τεράστιο αυτό πρόγραμμα λογοκρισίας έχει ονομαστεί το Σινικό Τείχος Προστασίας της Κίνας, και ο μόνος τρόπος υπέρβασής του για την πρόσβαση σε απαγορευμένες ιστοσελίδες είναι η χρήση Εικονικού Ιδιωτικού Δικτύου ή secure proxy.

Η Γενική Διεύθυνση Τύπου και Εκδόσεων της Κίνας ελέγχει όλα τα βιβλία προτού αυτά εκδοθούν στην Κίνα, και η λογοκρισία είναι μια συνήθης διαδικασία.

Καθετί που αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, το Θιβέτ ή το Κομμουνιστικό Κόμμα ξεπερνάει τα όρια. Η συζήτηση γύρω από τον πλούτο Κινέζων αξιωματούχων είναι επίσης απαγορευμένη.

Όσοι εκδότες δεν υπακούουν στους κανόνες κλείνουν, άρα το δίλημμα είναι σαφές: συγκατάθεση στη λογοκρισία ή απαγόρευση πρόσβασης σε 1,4 δισεκατομμύρια εν δυνάμει αναγνώστες.

Συχνά, κάποια βιβλία περνάνε κρυφά στην Κίνα μέσω περιοχών όπως το Χονγκ Κονγκ, όπου οι εκδότες απολαμβάνουν περισσότερης ελευθερίας.

Το Facebook και το Twitter δεν είναι οι μόνες πλατφόρμες κοινωνικών μέσων που απαγορεύονται στην Κίνα. Οι Κινέζοι χρήστες δεν είναι σε θέση να έχουν πρόσβαση ούτε στο Snapchat. Επίσης, απαγορεύεται και το YouTube.

Αυτός ο αποκλεισμός ξένων τεχνολογικών εταιρειών έχει δώσει απεριόριστο χρόνο στις κινέζικες εταιρείες να αναπτύξουν τα δικά τους δίκτυα.

Η Weibo και η WeChat διαθέτουν εκατομμύρια χρήστες, ενώ οι ιστοσελίδες βίντεο streaming Youku, Sohu και iQiyi είναι πολύ δημοφιλείς.