Οι μεγαλύτερες οικονομικές καταστροφές στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων

Στα πρώτα στάδια της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων του 1976, ο δήμαρχος Jean Drapeau είχε υπολογίσει ότι τα έξοδα για τη διεξαγωγή των αγώνων θα έφταναν τα 125 εκατ. δολάρια. Αντ’ αυτού, οι αγώνες κόστισαν 1,5 δισ. δολάρια επιβαρύνοντας σημαντικά την οικονομία της χώρας, ενώ ούτε η φουτουριστική οροφή του σταδίου, ούτε ο κεκλυμένος πύργος είχαν ολοκληρωθεί δίνοντας μια άσχημη εικόνα στην οθόνη κατά τη διάρκεια των αγώνων.

Από τη στιγμή που ολοκληρώθηκε η διοργάνωση, το χωριό Lake Placid είχε να αντιμετωπίσει χρέος ύψους 8,5 εκατ. δολαρίων. Το Κονγκρέσο είχε αρχικά εκτιμήσει ένα ποσό άνω των 49 εκατ. δολαρίων για την οργανωτική επιτροπή, ωστόσο όπως κι άλλες πόλεις έτσι και το Lake Placid κατάφερε να ξοδέψει πάνω από 100 εκατ. δολάρια.

Σύμφωνα με την εφημερίδα New York Times, οι πίστες του σκι των Άλπεων κόστισαν 15,5 εκατομμύρια δολάρια και η Ολυμπιακή αρένα 14,9 εκατομμύρια δολάρια. Άλλες εγκαταστάσεις κόστισαν επιπλέον 16 εκατ. δολάρια. Τελικώς η Lake Placid συμφώνησε με τη Νέα Υόρκη σε ένα σχέδιο διάσωσης και ο πρόεδρος Τζίμυ Κάρτερ κάλυψε το χρέος.

Όταν το Lilehammer της Νορβηγίας, με πληθυσμό 23.000 κατοίκων, δέχθηκε να φιλοξενήσει τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1994, οι διοργανωτές έθεσαν ως στόχο να κάνουν κάτι επαναστατικό: Να οργανώσουν “Πράσινα Παιχνίδια”, με σκοπό να αποφύγουν την καταστροφή της φύσης για χάρη της γιγαντιαίας αθλητικής αρένας.

Η νορβηγική πόλη, συνεπώς, προέτρεψε τις εταιρείες να χρησιμοποιούν φυσικά υλικά και ξεκίνησαν ένα περιφερειακό πρόγραμμα ανακύκλωσης, ορίζοντας ότι όλα τα έργα έπρεπε να εναρμονιστούν με το φυσικό τοπίο .

Τελικώς, το συνολικό κόστος των Αγώνων ξεπέρασε το ένα δισ. δολάρια και ορισμένοι πιστεύουν ότι οι δαπάνες εκτοξεύθηκαν πέντε φορές , λόγω των περιβαλλοντικών ζητημάτων. Η πόλη μπορούσε μόνο να δαπανήσει 289 εκατ. δολάρια και το υπόλοιπο χρέος ξεπληρώθηκε από τη νορβηγική κυβέρνηση.

Η πόλη Ναγκάνο της Ιαπωνίας, δαπάνησε περίπου 10,5 δισ. δολάρια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, σύμφωνα με έκθεση του Economist. Το ακριβές ποσό δεν το γνωρίζουμε, καθ΄ότι η Ολυμπιακή Επιτροπή κατέστρεψε τα οικονομικά αρχεία ύστερα από ένα σκάνδαλο διαφθοράς.

Δεν προκάλεσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην Ελλάδα, ωστόσο συνέβαλε αρνητικά σε αυτό.

Η ελληνική κυβέρνηση υπερέβη τον προυπολογισμό της κατά 97%, σχεδόν 11 δισ. δολάρια, για την αθλητική διοργάνωση, ενώ η χώρα δεσμέυτηκε να προπληρώσει τους κατασκευαστές των υποδομών προκειμένου να διασφαλιστεί ότι τα κτίρια θα είναι έτοιμα μέσα σε ένα χρόνο. Σήμερα, η πλειοψηφία των ολυμπιακών εγκαταστάσεων και το Ολυμπιακό Χωριό βρίσκονται σε άσχημη κατάσταση.

To Bανκούβερ κατέληξε, μετά το πέρας των Ολυμπιακών Αγώνων, να χρωστά 630 εκατ. δολάρια. Ωστόσο, για τον λάθος υπολογισμό δεν ευθύνεται καθαρά η ολυμπιακή επιτροπή. Το Σεπτέμβριο του 2008, όταν «χτύπησε» η παγκόσμια οικονομική κρίση, η χρηματοδότηση των hedge funds στο Ολυμπιακό Χωριό διεκόπη. Το Βανκούβερ εξόφλησε το χρέος του το 2014, όμως σύμφωνα με δημοσίευμα του Business Insider, οι φορολογούμενοι φαίνεται να έχουν “φορτωθεί” ένα μέρος από αυτό.

Oι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Sochi της Ρωσίας έχουν τη φήμη των πιο ακριβών και συνάμα καταστροφικών Ολυμπιακών Αγώνων που διοργανώθηκαν ποτέ. Ένα από τα πιο γνωστά παραθαλάσσια θέρετρα της Ρωσίας, το Σότσι, δεν διέθετε τις κατάλληλες υποδομές για να φιλοξενήσει τους αγώνες κι επειδή το έργο που έπρεπε να δημιουργηθεί ήταν μεγάλο, το κόστος άγγιξε τα δέκα δισ. δολάρια.

Και ενώ το τελικό ποσό των δαπανών για τους αγώνες έφτασε τα 51 δισεκατομμύρια δολάρια, δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι το χρέος άγγιξε τα 70 δισ. δολάρια – ένα ποσό που επισκιάσει το συνολικό άθροισμα όλων των χρημάτων που δαπανήθηκαν σε όλους τους προηγούμενους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.