Μίκαελ Σουμάχερ: Η ζωή του θρυλικού πιλότου της Formula 1 και το ατύχημα που άλλαξε τα πάντα

Το 1982, ο νεαρός Σουμάχερ κέρδισε το «Γερμανικό Πρωτάθλημα Νεανίδων Καρτ». Την επόμενη χρονιά, του δόθηκε η άδεια οδήγησης σε ηλικία 14 ετών. Στη συνέχεια κέρδισε αρκετά πρωταθλήματα καρτ. Εργάστηκε επίσης ως μηχανικός για να συντηρηθεί.

Ο Σουμάχερ συμμετείχε σε πρωταθλήματα αρχικού επιπέδου, όπως το Formula König και το Formula Ford το 1988, κερδίζοντας μάλιστα το Formula König.

Ο μικρότερος αδελφός του, Ralf και ο θετός αδελφός του, Sebastian είναι επίσης πιλότοι της Formula 1.

…ο Σουμάχερ αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα Formula 3 της Γερμανίας για την ομάδα WTS. Την ίδια χρονιά, συμμετείχε στο «Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αθλητικών Πρωτοτύπων» στο πλαίσιο του «προγράμματος junior racing της Mercedes».

Ο Σουμάχερ οδήγησε το αυτοκίνητο «Sauber – Mercedes C11» και βγήκε πρώτος στον τελικό αγώνα στο «Autódromo Hermanos Rodríguez». Τερμάτισε πέμπτος στο τουρνουά, παρά το γεγονός ότι συμμετείχε μόνο σε τρεις από τους εννέα αγώνες.

Το 1991, έλαβε μέρος στο «Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Sportscar» και βγήκε νικητής, οδηγώντας ένα «Sauber – Mercedes-Benz C291». Την ίδια χρονιά, συμμετείχε επίσης στο «Πρωτάθλημα Ιαπωνικής Φόρμουλα 3000» και κατέλαβε τη δεύτερη θέση.

Το 1991, ο νεαρός οδηγός συμμετείχε σε έναν αγώνα Formula 1 για την ομάδα του «Grand Grand Prix της Ιορδανίας» και τερμάτισε έβδομος. Την ίδια χρονιά, κατέλαβε την πέμπτη θέση στο «Ιταλικό Γκραν Πρι», νικώντας τον Νέλσον Πικέ.

Το 1992, συμμετείχε στο «Μεξικανικό Γκραν Πρι» και στο «Βελγικό Γκραν Πρι», τερματίζοντας τρίτος και πρώτος, αντίστοιχα.

Την επόμενη χρονιά, κέρδισε έναν αγώνα στο «Πορτογαλικό Γκραν Πρι», αλλά έχασε τους περισσότερους από τους άλλους αγώνες. Το 1994, ο Σουμάχερ συμμετείχε στο πρωτάθλημα Formula 1 σε 16 αγώνες κερδίζοντας τους εννέα.

Την ίδια χρονιά, στο «Grand Prix της Αυστραλίας», ο Μίκαελ ενεπλάκη σε ατύχημα με τον Βρετανό Ντέιμον Χιλ. Στη συνέχεια, τα αγγλικά μέσα κατηγόρησαν τον Σουμάχερ για το περιστατικό.

Το 1995, κέρδισε το πρωτάθλημα Formula 1 για την ομάδα της Benetton, κερδίζοντας για άλλη μια φορά εννέα αγώνες όπως την προηγούμενη σεζόν. Την επόμενη χρονιά, ο Σουμάχερ έφυγε από την Benetton για να υπογράψει συμβόλαιο με τη Ferrari και παρέμεινε στην τελευταία για δέκα χρόνια. Κέρδισε το πρωτάθλημα για την ομάδα σε πέντε φάσεις και του προσφέρθηκε αμοιβή 60 εκατομμυρίων δολαρίων.

…καθώς κέρδισε 108 πόντους στο πρωτάθλημα της Formula 1. Κέρδισε τον αγώνα εκείνη τη χρονιά και συνέχισε να κερδίζει κάθε φορά για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, με 123, 144, 93 και 148 πόντους αντίστοιχα.

Στο πρωτάθλημα της Formula 1 του 2005, οι κανόνες άλλαξαν με τους οδηγούς να επιτρέπεται να χρησιμοποιούν μόνο ένα σετ ελαστικών για ολόκληρο τον αγώνα. Η ομάδα Ferrari χρησιμοποίησε ελαστικά «Bridgestone» που απαιτούσαν συχνή αντικατάσταση. Όταν άλλαξαν οι κανόνες, οι ομάδες που χρησιμοποιούσαν ελαστικά «Michelin» κέρδισαν τους περισσότερους αγώνες, ενώ οι έξι οδηγοί που χρησιμοποιούσαν ελαστικά «Bridgestone» έπρεπε να εγκαταλείψουν.

Η μόνη διοργάνωση που κέρδισε ο Σουμάχερ τη σεζόν 2005 ήταν το «Grand Prix των Ηνωμένων Πολιτειών», όπου τερμάτισε τρίτος, σημειώνοντας συνολικά 62 πόντους. Την επόμενη χρονιά, αγωνίστηκε να κερδίσει στο «Grand Prix του Μονακό», όπου τερμάτισε πέμπτος. Έλαβε επίσης μέρος στα «Grand Prix» που πραγματοποιήθηκαν σε Καναδά, Ιταλία και Κίνα.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Μάικλ λειτουργούσε ως σύμβουλος στην ομάδα της Ferrari και βοηθούσε τον διευθύνοντα σύμβουλό της, Jean Todt.

Ορίστηκε επίσης ως αντικαταστάτης του τραυματία Μάσα. Ωστόσο, ο Σουμάχερ αναγκάστηκε να φύγει την τελευταία στιγμή λόγω τραυματισμού στον αυχένα. Τη θέση συμπλήρωσαν οι Ιταλοί Luca Badoer και Giancarlo Fisichella.

Το 2010, ο Μίκαελ έκανε μια επιστροφή, αυτή τη φορά στους αγώνες για την ομάδα της Mercedes. Έλαβε μέρος στους αγώνες που διεξήχθησαν στο Μπαχρέιν, την Ισπανία, την Ουγγαρία, την Ευρώπη, την Τουρκία, το Βέλγιο και το Αμπού Ντάμπι. Λόγω ενός μεγάλου ατυχήματος στο «Grand Prix του Αμπού Ντάμπι», τερμάτισε ένατος στο πρωτάθλημα, σημειώνοντας μόλις 72 πόντους.

Στα επόμενα δύο χρόνια, δεν τα πήγε καλά στα πρωταθλήματα της Formula 1, τερματίζοντας όγδοος και δέκατος τρίτος. Το 2012, ανακοίνωσε την απόφασή του να αποσυρθεί για άλλη μια φορά, μετά το «Grand Prix της Βραζιλίας».

Τον Απρίλιο του 2002, ανακηρύχθηκε «Πρωταθλητής της UNESCO» για την έντονη υποστήριξη της εκπαίδευσης για τα παιδιά.

Το 2002 και το 2004, ο Μάικλ ανακηρύχθηκε «Laureus World Sportsman of the Year». Έχει προταθεί έξι φορές για το βραβείο.

Το 2006, τιμήθηκε με το «Χρυσό Μετάλλιο της FIA για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό». Την επόμενη χρονιά, κέρδισε το «Prince of Asturias Award for Sport» για την αγωνιστική του καριέρα καθώς και τις φιλανθρωπικές του συνεισφορές.

Το 2010, η γαλλική κυβέρνηση τίμησε αυτόν τον λαμπρό πιλότο με τον τίτλο «Officier of Légion d’honneur».

Το 2014, το «Millenium Trophy» απονεμήθηκε στον Σουμάχερ στα «Bambi Awards».

Ο μέσος ετήσιος μισθός του Σουμάχερ ήταν 50 εκατομμύρια δολάρια. Με τα χρόνια, έχει συγκεντρώσει καθαρή αξία 800 εκατομμυρίων δολαρίων.