Όταν οι διασημότητες συναντούν τους φορολογικούς παραδείσους
Οι μυστικές πρακτικές φοροδιαφυγής των διάσημων ονομάτων της showbiz
Οι περισσότεροι ιδιώτες ή επιχειρηματίες, σε όλον τον κόσμο, προσπαθήσουν να βρουν τα απαραίτητα «παραθυράκια» του νόμου για να καταφέρουν να περιορίσουν τα χρήματα που θα κληθούν να πληρώσουν στις φορολογικές αρχές. Κάτι που μοιάζει φυσιολογικό και συνηθισμένο. Αλλά όταν στη θέση αυτή βρίσκεται ένας διάσημος τραγουδιστής ή ηθοποιός τα πράγματα μπορεί να αποκτήσουν ξαφνικά ένα διαφορετικό ενδιαφέρον.
Κι ενώ πάρα πολλά ονόματα αστεριών της μουσικής ή του κινηματογράφου έχουν συνδεθεί κατά καιρούς με φήμες για φοροδιαφυγή, είναι σίγουρα λιγότερες γνωστές οι λεπτομέρειες γύρω από τα οικονομικά καταφύγια και τους τρόπους που επιλέγουν για να φοροδιαφεύγουν.
Το fortune.com αποφάσισε να παρουσιάσει κάποιες από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις που κατάφεραν να γίνουν γνωστές:
The Rolling Stones
Το 1972 το βρετανικό συγκρότημα ηχογράφησε στην Γαλλία τον δίσκο «Exile on Main St.». Ο λόγος που επέλεξαν την Γαλλία ήταν καθαρά οικονομικός: Ήθελαν να αποφύγουν την βαριά φορολόγηση που επέβαλε η βρετανική κυβέρνηση.
Ωστόσο αυτό είναι μια λεπτομέρεια μπροστά στην αποκάλυψη της εφημερίδα The New York Times, που ήρθε έπειτα από 35 χρόνια. Σύμφωνα με την εφημερίδα ο Μικ Τζάγκερ, ο Κιθ Ρίτσαρντς και ο Τσάρλι Γουάτς χρησιμοποιούσαν για δεκαετίες μια ολλανδική λογιστική εταιρεία, την Promogroup, για να περιορίσουν την φορολογική τους επιβάρυνση.
Και αυτό καθώς η Ολλανδία δεν φορολογεί τις πληρωμές για δικαιώματα. Όπως υπολογίζεται, σε μια περίοδο 20 ετών τα μέλη του συγκροτήματος κατάφεραν να περιορίσουν τα ποσά που πλήρωσαν σε φόρους στα 7,2 εκατομμύρια δολάρια. Την αντίστοιχη περίοδο τα κέρδη τους υπολογίζονταν σε 450 εκατομμύρια δολάρια.
U2
Όπως και οι Rolling Stones, έτσι και τα μέλη των U2 επέλεξαν την Ολλανδία για να περιορίσουν τους φόρους που έπρεπε να πληρώσουν. Για πολλούς η αποκάλυψη της επιλογής ενός φορολογικού παραδείσου από ένα συγκρότημα που δηλώνει πως μάχεται εναντίον της φτώχειας χαρακτηρίστηκε τουλάχιστον ως υποκριτική. Αλλά για τον Bono, ήταν απλά ο «Ιρλανδικός τρόπος σκέψης».
«Στην καρδιά της ιρλανδικής οικονομίας βρίσκεται πάντα η φιλοσοφία της φορολογικής ανταγωνιστικότητας», δήλωσε το 2003 σε συνέντευξή του στην εφημερίδα The Guardian. «Η φορολογική ανταγωνιστικότητα έχει βγάλει τη χώρα μας από την φτώχεια. Οι υπεύθυνοι για τα έσοδα ξέρουν πως με αυτή την πολιτικοί κάποιοι θα φύγουν στο εξωτερικό ενώ άλλοι θα έρθουν στη χώρα. Και οι U2 είναι σε απόλυτη αρμονία με την φιλοσοφία της κυβέρνησης.»
Μελ Γκίμπσον
Το 2014 η εφημερίδα The Guardian προέβη σε αποκαλύψεις γύρω τις ταυτότητες πάνω από 20.000 πελατών την Kleinwort Benson. Μιας εταιρείας που διαχειριζόταν, όχι και με τους πιο ηθικούς τρόπους, τις περιουσίες των πλούσιων πελατών της.
Πολλοί από τους πελάτες της είχαν λογαριασμούς σε offshore εταιρείες με έδρα το νησί του Τζέρσεϊ, στη θάλασσα της Μάγχης. Ανάμεσα στα ονόματα βρισκόταν και αυτό του Μελ Γκίμπσον. Συνδικαιούχοι στον συγκεκριμένο λογαριασμό ήταν και πέντε από τα επτά παιδιά του.
Μαρκ Νόπφλερ
Ένα άλλο όνομα που συμπεριλαμβανόταν στο σκάνδαλο της Kleinwort Benson ήταν και αυτό του κιθαρίστα των Dire Straits, Μαρκ Νόπφλερ. Μαζί με την πρώην σύζυγό του και τα δύο τους παιδιά είχαν δημιουργήσει ένα λογαριασμό στο νησί Τζέρσεϊ. Όταν ο Guardian ζήτησε την γνώμη του για τις αποκαλύψεις, ο Νόπφλερ αρκέστηκε να δηλώσει πως όλες οι λεπτομέρειες που αφορούσαν τον λογαριασμό είχαν δηλωθεί στις αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ηνωμένου Βασιλείου.
Βίβιεν Γουέστγουντ
Η τελευταία περίπτωση αφορά μια γυναίκα που έφερε στην μόδα την αντισυμβατική εμφάνιση. Μα στα 70 της, η Βίβιεν Γουέστγουντ αποφάσισε πως ήρθε ο καιρός να προστατέψει την τεράστια περιουσία της από τις ορέξεις των εισπρακτικών αρχών. Έτσι αποφάσισε να υπογράψει μια συμφωνία 3 εκατομμυρίων δολαρίων τον χρόνο για να επιτρέψει σε μια offshore εταιρεία με έδρα το Λουξεμβούργο να χρησιμοποιεί το όνομα της στις δημιουργίες της.
Άλλα όπως δήλωσε ένας δικηγόρος ειδικός στα θέματα φορολογίας στην εφημερίδα The Telegraph, η μεταφορά των δικαιωμάτων από το Ηνωμένο Βασίλειο σε έναν φορολογικό παράδεισο αποτελεί τον ορισμό της φοροαποφυγής και όχι της φοροδιαφυγής. Άρα ήταν κάτι νόμιμο. Άλλωστε, σύμφωνα με τους εκπροσώπους της Vivien Westwood Ltd., η εταιρεία πληρώνει όλους τους φόρους που της αναλογούν. Σε όποια χώρα κι αν έχει έδρα.
